Þjóðólfur - 24.11.1868, Blaðsíða 1
21. ár.
3.-4.
EeyTijavík, Þriðjud^.g 24. Nóvember 1868.
Hanstaflinn, sjá bls. 14 her á eptir.
— Jarðskjálftarnir.— í síðasta blaði gátum vér
jarðskjálfta þeirra, sem gengu hér fyrstu vikuna
af Nóvembermánuði. Jarðskjálftar þessir gengu og
yfir Borgarfjarðarsýslu og Mýrasýslu, og virðist
svo, sem kippirnir hina fyrstu tvo dagana hafl orðið
þar hér um bil jafnharðir og hér, en þó höfum
vér eigi heyrt þess getið, að nokkurt tjón bafi af
þeim orðlð, nema að á Leirá í Borgarfirði hafi
hrunið veggr undan fjárhúsi eða fjárhústópt, og
hafi nokkrar sauðkindr undir orðið, svo að þær
varð að skera; hvergi norðanlands vart við jarð-
skjálfta. í Skaptafellssýslu varð jarðskjálfta þess-
ara alls eigi vart fyrir austan Mýrdalssand, en í
Mýrdalnum og í sveitunum þar fyrir vestan allt að
Ytri-Rangá hafði hræringanna vart orðið að kvöldi
mánudagsins, eðr »nóttina milli 2. og 3. þ. mán.«,
eptir því sem segir í bréíl af Rangárvöllum 9. og
ferðamenn austan af Síðu staðfestu. Aptr segir í
bréfi austan úr Upp-Iloltunum (milli Rangár og
þjórsár) 14.: «Jarðskjálftar voru hér snarpir fyrstu
tvcer nætrnar af þ. mán.»; og eins var t. d. í
fingvallasveit; urðu þar harðir rykkir og miklar
hristingar, þótt ekki yrði skaði að. — I hinu síðar
nefnda bréfi, úr Upp-Holtunum segir, enn fremr:
«fleiri sáu mikinn eld upp kominn í gærmorgun
(13. þ. mán.) á sömu stöðvum sem í fyrra»; og
»í nótt, er leið (milli 13. og 14.) sáu þeir menn,
»er áferð voru, nógar eldglæringar í norðri, þóað
»þoka væri á afrétti og nokkur úrkoma*.
— Manntjön á ,Fjallahaki‘‘. — Snnnndaginn 11. f.
mán. (18. eptir Trínitatis) lögl)n 4 menn upp úr Skaptártnngu
og ætluíu allir subr á Subrnes til sjúrúíira vetrarlangt; þeir
voru þessir: A.rni Júnsson, er hafbi lengi búiþ í
Skálmarbæ í Alptaveri, en brá búi næstl. vor og fluttist suíir
á Subrnos, en haífci verií) kaupamaþr í sumar þar eystra um
Skaptártungn (og Álptaver); Arui mun hafa veriþ milli 50 —
60ára; aunar var þorlákr Júnsson búndi á Gröf í Skapt-
ártungu, nálægt flmtugr aþ aldri, yngstr hinna gúbknnnu
Hlíþar-bræþra (í Skaptártungu), brúílir þeirra Eiriks í Hlii)
°8 Gísla á Býaskerjum; hinu 3. var Jún Itunúlfsson (frá
Hakkakoti í Landeyum), viunumair þorláks, um tvítugt, og
hinn 4. Davíi) Júnsson, búnda Ingimundarsonar á Leií)-
'elli, tæplega tvítugr, og var hanu þar hjá föiur sínum. þeir
'ogilu allir fjúrir af stai) úr bygi) sagian 8unnudag, meí) 4
— 9
hesta, en engan áburí), því þoir voru búnir ai) koma færum
sínum á undan sér suir; nokkrir segja, ai) hvorki hafl þeir
haft tjald ne neinn göngustaf. þorlákr, er var hiun rösk-
asti mailr til allra ferialaga og aunars, var talinn fyrir feri)-
inni, og mnnu þeir hafa lagt upp úr bygi) fyrri hluta dags-
ins eir jafnvel um morgnninn, því Sæmnndr Júnsson búndi
á Ljútastóíium fylgdi þeim vestr á fjöllin „vestr undir Hellnr
ei)r Helluhraun“, sem kallai) er (vör ætlum þai) sé vostantil
á Mælifellssandi); náii hann austryflr aptr heim til sín um
kveldii) ei)r núttina, og sagii hann svo af feriium hinna, aí)
þeir mundu hafa nái) í Hvanngil um súlsetr; en þykkfengií)
hafbi þá verii) og þoka mikil á fjöilunum. Hvanngil mun
vera sem næst miija vega á Fjallabaksleii) milli bygiia ai>
vegalengdinni til; Kangvellingar eiga kofa þar í Hvanngili, er
afröttis-leitarmenn þeirra liggja vií), og er allgott skýli fyrir
eigi fleiri menn. En daginu eptir, 12. f. mán., skall á mei)
gaddbil af landnoriri hvervetna þar eystra mei) feyki-miklu
snjúkyngi og stúí) 3—4 daga, enda ef til vill allt þaí) hii)
mikla norianveiir af — þar upp á fjöllunum milli megin-
jökla Torfajökuls ai) norian en Mýrdalsjökuls og Tind-
íjallajöknls ai) snnnan. — Víst er um þai), ab fullum
mánuii síiiar voru þeir hvergi komnir fram í bygi) hvorugu
megin fjallanna, og er því taliÍ) tvímælalaost, aí) þoir hafl ori)ii)
þarna til allir 4, en eigi hægt aí) ætla á, meí) hverjum til-
drögum ei)r atviknm þai) hafl oriii), ai) öiiru leyti en því, ai)
þai) þykir ráiía aí) líkindum, ai) þeir hafl eigi haft þreyju á
ai) liggja af sér bilinu þar í Hvanngili, heldr hafl lagt upp
máske þegar á næsta degi, og ætlai) aí> ná vestr af, sjálfsagt
þá leibina, er nú er tiiíast farin af lausríilandi mönn-
nm og gangandi: yflr „Brattháls" og Markarfljút „á Krókn-
nm“, sem kallai) er, en eigi hina fornu “Vegahlíiar!eii)„ og í
„Grashagann", en sú leiiin er miklu greiifærari, hættuminni
og vissari, þútt nokkui knnni hun ai vera longri eptir stefn-
unni. En þessi hin nýa leib er víst mjög viisjál og hættu-
leg, þegar hengifannir eru komnar utan í hin snarbröttu lansa-
skriiufjöll, t. d. Brattháls, er verir ai lesa sig ntan í, og sum-
staiar eptir háhrygg þeirra npp og ofan. — Almenn leit var
afráiin bæii úr Skaptártungu og af Rangárvöllum hii efra,
undir eins og færi þækti á vera sakir snjúkyngisins á fjöll-
unum, og var svo Iagt niir, ai hvorirtveggju leitarmennirnir
hittist í Hvanngili.
IIIN NÝA LÖGGJÖF UM GJALD SPÍTÁLAIILUT-
ANNA.
J>að er nú orðið heyrnm kunnugt, að komin
er ný löggjöf um spítalahlutina, dagsett 10. dag
Ágústmánaðar þ. á., og hefir hún verið prentuð
bæði í »f>jóðólfi“ og nBaldri«; en þessi löggjöf er
svo úr garði gjör, að oss finst eigi óþarft, að
skoða hana lítið eitt, og virða fyrir oss ákvarðanir