Þjóðólfur - 18.10.1869, Side 4

4
væri tími til að ná frelsi sínu, og hófu uppreist,
og hefir Spánverjum enn eigi tekist að bæla hana.
í sumar stungu Bandaríkin í Vestrheimi upp á því
við Spánverja, að þeir sleptu Cubu, og lofuðu ey-
arskeggjum að vera sjálfráðum, móti því, að þeir
borguðu Spáni ærna lausnarpeninga, og kváðust
Bandaríkin skyldi ábvrgjast, að gjald þetta yrði
greitt. En Spánverjar máttu eigi heyra boð þessi
nefnd, og hafa nú sent enn meiri herafla vestr
þangað. En hinsvegar hefir heyrzt, að Bandaríkin
mundi kannast við rétt uppreistarmanna til að halda
áfram ófriði við Spánverja, en ef þeir þannig geta
fengið, þó ei sé nema óbeinlínis hjálp frá Banda-
ríkjunum, þá mun það ofurefli Spánar; en aptr á
móti hafa Bandaríkin sterkan hug á Cubu, og þykj-
ast þeir vissir um, að hún muni komast í félag
þeirra áðr en langt um líðr.
Mikið er nú rætt og ritað um hinn allsherjar-
kirkjufund, sem páfinn hefir kallað saman í Róm,
og á að koma saman 8. Desember næstkomandi.
Til þessa fundar var boðað í fyrra, eigi að eins
kaþólskum erkibiskupum og biskupum, heldr og
hinum æðstu biskupum grísku kirkjunnar, en þeir
þökkuðu fyrir gott boð, og kváðust eigi mundu
koma, því að þeir þykjast hafa jafnmikið vald og
páfinn í andlegum efnum. Mótmælendum var og
boðið að koma á fund þenna, en það boð var
þýðingarlítið i rauninni, því að þeim var að eins
boðið á þenna fund til að kannast við villu sína,
og að falla aptr að fótum Rómaborgar í trúarefn-
um; þannig verðr þessi kirkjufundr engan veginn
allsherjar-kirkjufundr. En það eru meðal kaþólskra
sjálfra farnar að heyrast raddir, sem mótmæla
þessum kirkjufundi, því að heyrzt hefir, að sumir
lærdómar þeirra, er bera á upp til staðfestingar á
fundi þessum, sé næsta ískyggilegir, og í annan
stað mun umræðufrelsi á fundinum verða mjög
takmarkað, þannig að fundarmenn muni fá leyfi
til að samþykkja það, er páfinn leggr fyrir, en að
öðru leyti muni þeim bannað að láta í Ijósi mein-
ingar sínar. það er því ef til vill hætt við, að
aðrar verði afleiðingar fundar þessa, en þeir ætl-
uðu, er fyrst réðu til þess, að hann væri kallaðr
saman, því að það var víst tilgangr þeirra, að á-
kveða enn fastar um óbrigðulleik páfans og að
mótmæla rétti veraldlegra stjórnenda, þarsemhann
kæmi í bága við vilja páfans, að fordæma allar
vísinda-ransóknir og framfarir nýari tíma. það er
þessari stefnu, sem nokkrir kaþólskir biskupar á
þýzkalandi mótmældu á fundi, er þeir héldu fyrir
nokkrum dögum I Fulda. í Frakklandi hefir og
risið upp munkr nokkr að nafni Hyacynthe, er
harðlega mótmælir fundi þessum, og skorar á ka-
þólska menn í Guðs nafni, að stofna til annars
fundar, þar sem menn sé sannlega sameinaðir í
heilögum anda og eigi undir harðstjórnaroki Róma-
borgar. Sumir ætla, að þessi munkr verði annar
Lúther, og hefir bréf hans vakið allmikla eptirtekt
í Frakklandi, enda er hann einhver hinn álitsmesti
kennimaðr I Parísarborg, og sagt er, að erkibisk-
up Parísarborgar hafi miklar mætur á honum.
DÓMR YFIRDÓMSINS
í málinu: Sigurjón Magnússon (fyrverandi hrepp-
stjóri) gegn settum sýslumanui Jóni Sigurðs-
syni (dannebrogsmanni á Gautlöndum).
(Dpp kvebinn 4. Jan, 1869. — Bátiir málspartarnir ferjgu
gjafsákn fyrir yflrdámi; sátti Páll Melsteí) fyrir Guiijón
Magnússon, en Jún Guimundsson hMt nppi vórninni fyrir
hinn stefnda sýslnmarin).
„Mei iandsyflrróttarstefnu dagsettri 28. maí þ. á. áfrýar
Sigrjón Magnússon, hreppstjúri á Árlæk í þingeyarþingi, fjár-
námsgjriri, er fyrrum hreppstjári Kristján Arnason á Árlækj-
arseli, eptir boii liins setta sýslumanns þar í sýslu, danne-
brogsmanns Jóns Signrissonar á Cautlandum, gjiirii hjá hon-
um hinn 7. Marz næst á undan fyrir ógoldii vegabótagjald
fyrir árii 1865 — 1866 af Skinnastaþahreppi, ab npphæb 33
rd. 70 sk., og heflr áfrýandinn, er fengib heflr gjafsókn, gjört
þá rettarkrðfu, ab nefnd fjárnámsgjnrí) verbi dæmd ómerk,
og hinir stefndu, settr sýslumaþr Jón Sigurbsson og tóbr
Kristján Árnason, dæmdir, einn fyrir bába og bábir fyrir
einn, til ab borga honnm skababætr, eptir óvilhallra manna
mati, samt málskostnab skablanst. þar á móti heðr hiun
stefndi Jón Signrbsson, er einnig heflr fengib gjafsókn, hhr
vib réttinn, kraflzt þess, ab Ijárnámib verbi stabfest, og sér
dæmdr málskostnabr hjá áfrýandanum, og hann dæmdr í hæfl-
logar föbætr fyrir ótilhlýbilegan ritmáta, en til vara, at> mál-
inu verbi frávísab, og sör þá dæmdr kostr og tæring hjá
lionum".
„Hinn stefndi Kristján Árnason heflr hvorki mætt ne
mæta látib fyrir yflrdóminum, og ber því málib, hvab hann
snertir, ab dæma eptir hinum fram lógím skjólum og skil—
ríkjum“,
„Hvab málsefnib sjálft snertir síst þab af málsskjólunnm,
ab vegabótagjaldib af Skinriastababreppi hoflr árin 1865 og
1866, meb því, sem ógoldib var fyrir árib 1864, verib ab
npphæb 65 rd. 61 sk.“
„Enn fremr bera rettargjórbirnar þab meb ser, ab áfrý-
andinn heflr þann 5. Ágóst 1866 borgaþ af þessu gjaldi 31
rd. 87 sk., en sagzt hafa borgab þá eptirstandandi 33 rd. 70
sk. sama ár barnakennara þess þáveranda sýslumanns, kan-
selírábs þorsteins Jónssonar, en eins og nefndr sýslumabr
heflr þverneitab, ab hafa fengib gjald þetta, eba bref þab, et
áfrýandinn segist bafa skrifab houum meb þvf, þaunig heflt
tóbr barnakennari, sem átti aþ hafa tekib vib bróflnu og
gjaldinu, gjórsamlega synjaf) fyrir, aí) hafa veitt því móttóku,
og ekkort er heldr komib fram, er sanni framburb áfrýandan*
í þessu efni, og hlýtr þannig vegabótagjaldib fyrir árib 1866
J