Þjóðólfur - 20.12.1870, Side 1

33. ár.
Reylejavík, Þriðjudag 20. Desember 1870.

— Kaupskipaferfcirnar hafa nú veri)& óvanalega tíi&ar
og líflegar hfer vítsvegar til snbrkaupstaíianna svona um há-
skammdegib og í samanburbi vií) þaí> sem vant er um þetta
leyti árs; og ber þetta Ijósastan vottinn um, aí> nú er her
úlíku meiri vöruafla aþ vitja til útflutnings heltlr en heflr
verií) um næstliþin ár; þaí> er aí> þakka hinum ríkulega afla
í fyrra haust og alian næstliþinn vetr. Svona hafa nú sam-
tals 5 kaupfiir komiþ hér í f mán. og framan af þessum mán.
aþ meíitöldo spánska gofuskipinu Norta; hafa þau aí> vísu
511 fært mestmegnis salt, og er þab heldr en ekki gleþileg til-
hugsun, aí> eigi veríir nú viþ þann saltskort ab tefla, sem hCr
var í fyrra, til stúr-skaíia fyrir allan almenning. Víster bísr
enn von tveggja kaupfara frá útlóndum nú innan skamms,
Cþru til Fishchers-vorzlunar, en hinn til norsku verzlunarinnar
eþr Sigf Eymuudssonar. — Skipiþ, er fúr í Hafnarfjórþ 5.þ.
mán., s. d. sera Brillaute kom hCr, heitir Ditto, og færíii
salt og aþrar vcirur til verzlana Knudtzons & Són bæbi hér
(H. A. Sivertsen) og í Hafuarflrþi (Chr. Zimsen).
— Fjárkláhans heyrist hvergi getib hCr syísra ne ann-
arstaþar, nema einurigis á Vatnsleysustrónd; um Kálfatjaruar-
hverfl eþr og þar heima á Kálfatjörn, og svo vestr úr út fyrir
Aslákstaþahverft þótti verba kláfiavottarvart hCr og hvar nú
nm sftustu mánahamót, og skipaþi þá yflrvaldif) aþ bafia
skyldi af ny’U alt fé f Kálfatjarnarsókn alt inn fyrir Hvassa-
hraun, og vorn hirigaf sótt bafilyfln ötæpt fyrra parts þ. raárr.
Kláf ans heflr og nýskef orf if vart í Hrauuunum og í Braudsbæ.
— uNorðanfarin 5. f. mán. (9. ar nr. 43—44)
hefir fært út um allt land einstaklega ófagra og
næsta hryllilega skýrslu sjálfs þess manns — Jóns
Fetrssonar á Bjarnastöðum í Blönduhlíð, er fór
ásamt 3 öðrum þar úr sveitinni norðr á Öxna-
dalsheiði og í Öxnadal til að leita þeirra mörgu
stóðhrossa og annara fjallahrossa, er þeim var vant
Blöndhlíðingunum af fjalli; — lýsir Jón þessi
Pétrsson þar í skýrslu sinni, hversu hann skildi
við þá félaga sína, þegar norðr á heiðina kom, er
þeir hefði lagt niðr með sér, að sinn skyldi fara (
hvora áttina til að leila hrossanna, að hann gekk þá
þar vestr á Grjótárdal og fann þar fyrir sér fremst
um daldrögin »hraunkvos eina» mikla upp í fjalls-
»eggjum, upp af einni af hinum svo nefndu Grjót-
»lækjarskálum»; •>öllu megin við kvosina var stór-
»grýtisurð og snarbratt á 3 vegu»; vanst hon-
um með harðfylgi og þrautum að komast ofan í
kvos þessa, og þar hitti hann eigi færri en 26
hross, 5 tórandi eðr með lífsmarki að eins, en21
skrokk af dauðum hrossnm; þótti auðsætt að 3 þeirra,
er voru í fullum holdum, hefði drepizt »jafnskjólt
sem þau komu niðr í urðina, og annaðhvort sprung-
ið af kastinu ofan eðr rotazt, þá er niðr komu»;
»sér í lagi» — segir höf. — sér hafi ofboðið að
sjá gráa hryssu eina, er hannþekti» ; því hún hékk
"áhraunsnös einni«, er hún hefir liklega átt að fest-
astá, er hún féllofan, »enblóðgusurnarsáustástein-
»unum fram undan henni. «Á hinum 18 (segir í
skýrslunni) »var auðséð, að þau höfðu um langan
»tíma veslazt upp af hungri, því að þau voru flest
»skínhoruð oglítið annað en bein og sinar». — þar
segir og enn fremr : »Nálægt kvosinni eru engar
»göngur fjárleitarmanna, engargrastór né skepnu-
»stöðvar, svo með öllu er óhugsandi, að hross
»hefði lagt þangað af sjálfsdáðum; enn fremr hefir
»það hlotið að vera mjög örðugt, að leoma peim
«ofan í urðina, og illmögulegt, ef snjór hefði ekki
»legið yfir». — í niðrlagi skýrslunnar segir enn
fremr: »að engum manni geti dottið í hug, að
«allr þessi hrossahópr, hvar á meðal voru gamlar
«stóðmerar, hafi sjálfkrafa gengið fyrir ætternis-
»stapa; en þá er eptir að vita, hver þeim hefir
»komið í hraunkvosina og valdr er að pessu níð-
»ingsverhi».
það er því auðráðið af allri þessari skýrslu
Jóns Pétrssonar á Bjarnastöðum, að h a n n hefir
verið fulltrúa þess, að þetta hafi alt að mannavöld-
um orðið og sé tvímælalaust »níðingsverk», þ. e.
verk, scm gjört er af eintómis mannvonzku, af
forhugsuðu ráði og fulium ásetningshug. — Meira
að segja, neðanmálsgreinin við skýrsluna höfund-
arins, er maðr verðr að eigna ritstjóranum sjálf-
um, segir, að sýslumaðr (settr, kand. Jón Ásm.
Johnsen) hafi »þegar brugðið viðog haldið fram í
Yxnadal, til að taka fyrir mál þetta, og hepnaðist
honum að fá þá upplýst, hverir v al dir
eru að þessu hroðalega verl;i«. [>á eru og lil
nefndir með nafni 2 menn þar f Yxnadal.
En allar þær gersakir Jóns á Bjarnastöðum
og ritstjóra Norðanfara vilja nú berast til baka,
eptir því sem merkr maðr þar í Yxnadadal ritar
oss í bréfl 24. f. mán.; þar segir:
— — — „Mjög hafa Sksgflrbingar fkt ura tryppauiúliíi,
25 --