Þjóðólfur - 22.02.1872, Síða 2

- 58
selzt dræmt síðan meira hlóðst þar á markaðinn,
með seinni skipunum, heidr en þarfirnar kröfðu.
Lýsið hefir hækkað í verði að mun, og runnið út.
— j>ess var fyr getið, og hið sama staðfesta blöð-
in nú í aðalyfirliti yfir árferð og annað í Danmörku
næstl. ár 1871, að þar var eitthvert hið bezta
kornár og kornuppskeran sjálf réðist fyllilega að
því skapi. Eigi að síðr mátti kornið heita dýrt
allt framyfir árslokin, svo langt sem síðustu blöðin
ná. Verðið á öllum kornmat var «fast«, sem
kallað er nú í verzlunar-hraðfréttarmálinu, og er
helzt að ráða að svo hafi verið yfir gjörvalla Norðr-
álfuna. Iíornið seldist mjög dræmt við því verði
er seléndr (kornbændr og kornkaupmenn) vildu falt
láta, því þeir héldu t. d. rúgnum í 7rd. 2 mrk—
7 rd. 4 mrk verði, alit framyfir nýár, og vildu eigi
slaka til; aptr vildu kaupendr eigi ganga að korn-
kaupum við svo háu verði, nema hvað dagleg
nauðsyn knúði til, en alls ekki til útflutnings til
annara landa, vonandi, að seléndr mætti til að slá
af, þegar fram á vetrinn kæmi, þar sem þeir gæti
og gjört það sér skaðlaust eptir jafn-ágætt kornár
sem þetta.
{>egar nú þessa er gælt, og þar með hins,
að kornaðfiutningr sá, er þeir Eafnarkaupmenn
vorir hafa reitt hingað með skipinu Cito, verðr
þeim fjarska-dýrkeyptr til móts við það sem vana-
legt er með skipreiðslu til aðflutninga hingað um
vor- sumar- og hausttímann, — það cr haft fyrir
satt, að hver lest í þessu skipi verði 70 rd. íleigu
þegar allt er talið, — þá verðr eigi annað sagt,
en að kaupmenn vorir gæti sérstaklegrar nærgætni
og réttsýni við landsmenn, er þeir nú, þegar svona
var orðið vita-kornlaust hér í Reykjavík, og lítt
fáanlegt í Hafnarfiði, láta kornmat þennan falan
öllum við sama vertii, þ. e. rúg á 10 rd., banka-
bygg á 13 rd., og 12 lpd. rúgmél í sekkjum á
10’/2 r(L, eins og var í haust og sumar hér yfir
alla Reykjavík og Flafnarfjörð, nema í Björgvinar-
verzluninni hér og þar.
— Ýmsir hafa dáiti merkismenn í DanmiiiUu 4ri?> sem
Ieib. Ern samt fæstir þeirra þoktir hkr á landl nk heldr í
úíirnDi lóndnm, fyrir utan Danmérkn, og skal því nú þeirra
einna getrö, er nú lifandi kynslót) vor hér á landi hefir haft
af at segja eþa viþ aí) skipta, eí)r og jafnframt áunnit) eptir-
tekt og nafn me%al anuara þjóba, eins og er t. d. um hljóí)-
fieraleikarann og súnglagaskáldit) 11. U u n g prófessor er dá
12. dag Desembermán f. árs. Ilib sama er at) segja um frá-
fall hins nafuknnna prófessors C F. A I I e n s (f 27. Desem-
bermán. rúmum 8 mánutium eldri en 6tugr, fæddr 27. Apríl
18U); því flestir skólagenguir menn þekkja „Danmerkr6ógn“
hans, og annara Nortlrlanda; en þíí þykir meira kvetia at)
óíiru sagnaritaverki hans, en þat) er yflr þann tæplega 40 ára
kafla frá 1497 til 1536 hór um nortirlónd (Skandinavíu), er
Kristján Aldiriaborgarkonnngrinn 2. (mot) því nafni) sat at)
ríkjum, en byrjap á atdraganda til ríkisstjórnar hans og end-
ar á því þegar honnm var hrundit) frá vóldum et)r afsettr og
haftr í vartbaldi sítan þat sem eptir var æfl hans. Eptir
því sem segir í þeim reflatrita kafla Allens er ,Dagblatit*
28. Desbr. f. á. nú færir, þá lieflr hann starfat at þessum
sógnkafla sínnm frá 1840 —1845 og þar til hann nú dó, met
óslítandi eljn, áhuga og starfsemi, og fertazt bæti til útlanda
á þessu tímabili og svo til Svíaríkis, þar hann dvaldi nm
3 — 4 missiri samfleytt, svo at hann ferigi aflat sór sem á-
reitanlegastra npplýsinga og skilríkja til þessa verks síris, sem
framast mætti vera kostr á. petta sagnarit Allens fór at
koma fyrst úl 1864 og svo smámsaman þafan af svo at 4.
bindit kom út 1870, og nær saga hans þar til 1524; talit er
víst at hann hafl svo fengit verkinn lokit fyrir dauta sinn,
og gengit svo frá handriti sínn yflr þan 12 árin (1525 — 1536)
er eptir stótn, at lítilla etr engra lagfæringa murii þnrfa til
at einnig nitrlagit geti gengit á prent irinan skams. Bit-
dómrinn í „Dagblatinu“' um sagnarit þetta, segir hiklaust,
at þótt ekki verti þat álitit neitt yflrtaks-snildarverk, þá
mrini þat lialda nppi sagnaritara nafni Allens um margar ó-
komnar aldir einnig metal annara þjóta. Enda létn líka
Danír þetta á sarinast 6 dögnm fyrir hans dauta, því flmtu-
daginn 21. dag Desbr. f. á., á fætingardag hins nafnknnna
lögspekings Daua Anders Sandöe Örsteds, komu þeir til All-
ens, stjórnendr „Legats" þess, sem vit Örsted er kent og til
þoss er ætlat1, og færtu medalín úr gnlli, í vitrkenningar-
og þakklætisskyni fyrir þetta atkvæta-sagnaritaverk haus. —
Fétr Hjort prófessor, lærtr matr, þjótknnnr rithöfundr,
sbr. lestrarbaikr hans í skólnnum á dönsku og þýzku, dó 11.
Nóvbr. f. á.— E. C. Vorlanff profossor í sagnafræti og etaz-
rát at nafnbót, dó 5. dag Júní f. á. 90 ára gamall; en 2
dögum fyrri etr 3. s. mári. dó F. T. J. Gram professor í
lögvísi v»t háskólann í Khöfn og nm mörg ár „prófastr á
Garti („Begentsi"). — 7. dag s. mán. (Júní f. á.) þorkell
Abraham Hoppe kammerherra og amtmatr f Sórey, nál.
70 ára at aldri. Hann var fslenrkr at móturkyni, eins og
kunnugt er, því Jóhanna mótir hans var þorkelsdóttir Jórrs-
sonar Fjeldsteds stiptamtmanns í þrándhoiini. þorkell lloppe
var hér stiptamtmatr yflr íslaudi árin 1841 — 1846.
Dómsástœður Landsyfirrettarins í málinu;
»Benedikt assessor Sveinsson eiþ'andi og ábúandi
1) Svo stendr á þessu Auders Sandöe Örsteds „legati", at
þegar þessi binn mikli og iiafnkunni lögvitringr og stjórnar-
matr Dana var^ortinn jubil-embættismatr, þ. e.: hafði hin-
um ætstn embættum þjónat um ftill 50 ár, tók Dana-þjót
sig saman um almerm fjársamskot, í þessa minningn, til
stofnunar „legats" nokknrs er brátt náti margra þúsund
dala npphæt, og kjörin nefrid því næst færti ennm hágöfuga
jubil-höftingja (A. S. Örsted) af þjótarinnar hendi, í virt-
ingar- og þakklætisskyni fyrir hans löngu og ágætn embætt-
isstjórn, og fyrir þat hve mikinu sóma og ómetanlegt gagn
harin hafti unnit landi sínu og þjót met lærdómi sínum,
einstakri 6tarfsemi og ágætuin ritum; skyldi legatit bera hana
nafn um aldr og æfl, og hann einn kveta á um þat hvernig
því skyldí stjórna, og til hvers og hvernig at árlegum vóxt-
um þess skyldi verja.