Þjóðólfur - 04.12.1896, Page 6

226
Nú með „Yesta44
fékk eg úrval af útlendum cS—
fatnaöl, sem hvergi fæst ódýr-
ari í bænum.
Bankastræti 12.
Jón Brynjólfsson.
Kartöílur, epli, laukur
nýkomið í verzlun Stnrlu Jónssonar.
Brúkuð íslenzk frímerki
kanpir undirskrifaður afar-háu verði.
Finnbogi G. Lárusson
ntanbúðarmaðnr við verzl. „Edinborg” 1 Rvik.
ELramvara ýmisieg
nýkomin í
verzlnn Stnrlu Jónssonar.
LEIÐARYÍSIR TIL LÍFSÁBYRGLAR
fæst ókeypie hjá ritetjórunum og hjá dr-
med. J. Jónasson, sem einnig gefur þeim,
sem vilja tryggja Iíf sitt, allar nauðsyn-
legar upplýsingar.
Brúkuð íslenzk frímerki
verða jafnan keypt. Yerðskrá send ðkeypis.
Olaf Grilstad, Trondhjem.
Fatatau og tilbúiun fatnaður
nýkomiun í
verzlnn Sturlu Jónssonar.
í YEFNAÐARVÖEUBÚÐ
H. TH. A. THOMSENS
— fæst: —
Enskt vaðmál, brunel.
Klæði svart, ísaumsklæði af mörgum litum,
karlm.fataefni, yfirfrakkaefni, tilbúniryfir-
frakkar, drengjaföt, regnkápur (waterproof
og guttaperka), prjónuð karlmannsvesti,
prjónpeysur, ullarnærfatnaður, barnakjólar,
Jerseylíf, BARNAHÚFUR, karlm.-, kvenn-
m.- og barnasokkar, BRÚSSELTEPPATAU
og Brusselteppi. Sjöl af mörgum tegund-
nm, ÞRÍHYRNUR. Skinn-, silki- og ullar-
hanzkar, barnahanzkar. KVENNSLIP8,
hentug í jólagjafir handa konum og yngis-
meyjum. Pltisch af öllum litum. Skinn-
kragar, skinnhúfur, skinnhandskjól. LÍF-
STYKKI, mjög vönduð, hentug í jólagjaf-
ir. Kragar, flibbar, manchettur og húm-
búg, og m. m. fl.
Rulla, rjól og reyktóbak
nýkomið í
verzlnn ‘Stnrln Jónssonar.
Tapazt hefur úr heimahögum næBtliðið vor
gráskjðttur foli, tvævetur, ðaffextur, hálfgeltur,
mark: standfjöður og hiti aptan hægra (grann-
gjört). — Finnandinn gjöri undirskrifuðum aðvart.
Stðrahofi (Gnúpverjahrepp) 23. nóv. 1896.
Sigfús Sigurðsson.
Jfc±ílttíir, oturskinnshúfnr og
harnahiífnr fást í
verzlnn Stnrln Jónssonar.
Eg undirskrifuð hef þjáðst 14 ár sam-
fleytt af maga- og taugaveiklun, samfara
magnleysi, matarólyst og uppköstum. Eg
tók því að reyna Kína-Lífs-Elixír frá hr.
Valdemar Petersen í Frederikshavn, og er
eg hafði brúkað 7 flöskur fann eg á mér
mikinn bata, og er eg sannfærð um, að
eg má ekki vera án þessa ágæta lyfs, en
sakir fátæktar minnar get eg ekki full-
nægt þörfum mínum að þessu leyti. Sam-
kvæmt þeirri reynslu, sem eg hef fengið,
vil eg ráða sérhverjum, er þjáist af fyr-
greindum veikindum, að reyna þetta ár
gæta heilsulyf.
Húsagarði á Landi 26. febrúar 1896.
Ingiríður Jönsdóttir.
Kína-lífs-elixírinn fæst hjá flestum
kaupmönnum á íslandi.
Til þess að vera viss um, að fá hinn ekta
Kína-lífs-elixír, eru kaupendur beðnir að
líta vel eptir því, að ^ standi á flöskun-
um í grænu lakki, og eins eptir hinu skrá-
setta vörumerki á flöskumiðanum: Kínverji
með glas í hendi, og firmanafnið Valdemar
Petersen, Frederikshavn, Danmark.
94
Fyrir þetta unnu allir henni hugástum, og sá var eng-
inn á heimilinu, sem ekki vöknaði um augun, þegar hún
var borin út í síðasta sinn. „Hver ætli flnni nú gullin
mín, þegar eg týni þeim?“, hugsuðu nú börnin. „Það
verður eitthvað dauflegra hérna, þegar hún er lögst á
bakið", hugsaði vinnufólkið, og hjónin sögðu dapurlega:
„Hver ætli taki nú að sér handarvikin hennar? Og
hverjum ætli við getum nú trúað fyrir börnunúm?"
Eg kom seint um dag, þangað sem föðursystir mín
hafði átt heima. Sýslumaðurinn var þar staddur' á
heimleið af kjörfundi, og hafði tekið sér þarna náttstað,
af því hann vænti mín. Húsbóndinn kom með erfðaskrána.
Systir mín hafði arfleitt mig að öllum eigum sínum.
Hún hafði fóstrað mig í æsku, og eg hét eptir föður
hennar. Eríðavottarnir voru viðstaddir og unnu eið að
erfðaskránni, svo eg var nú orðinn löglegur eigandi að
öllu, sem systir mín lét eptir sig, og varð nú að taka
við því og ráðstafa á einhvern hátt, því sem eg gat ei
sjálfur notað.
Þegar háttatími var kominn, fylgdi húsbóndinn
mér inn í lítið en laglegt hús í öðrum baðstofuenda.
Það hafði verið svefnherbergi föðursystur minnar, og
þar átti eg nú að sofa, Allt var í sömu röð og reglu,
sem hún hafði skilið við það. Það var auðséð, að þeir
sem heimilinu réðu, höfðu borið virðingu fyrir hinni
95
látnu, og farið með það, sem hún lét eptir sig eins og
nokkurskonar helgidóm. Saumamaskínan stóð á borð-
inu, skærin hennar,] náttlampinn, gleraugun, og allir
þessir smámunir, sem einstaklingurinn eins og festir
tryggð við, var allt á sínum stað. Dálítill bókaskápur
hékk á þilinu. Það var auðséð, að sú er í hann hatði
safnað, hafði lifað tilfinningalífi, Það voru í skápnum
tómar kvæðabækur og guðsorðabækur. Eg greip eina
bókina og leit á. Það voru kvæði Jóns Thoroddsens.
Eg sló snöggt upp bókinni og það sem fyrst mætti aug-
um mínum voru þessi bitru orð skáldsins: „Sé eg að
eiðar eru orð, sætum í svefni dreymd, sofanda vöktum
gleymd" — „Skyldi hún hafa reynt hin beisku sannindi,
sem í þessum orðum liggja" , hugsaði eg. Eg blaðaði
nokkra stund í bókinni og renndi augunum yfir ýms
hin hlýjustu og dýpstu ástarkvæði hins ramíslenzka
þjóðskálds. Alstaðar bar bókin vott um það, að þau
kvæði höfðu opt verið lesin, og á stöku stað voru blett-
ir á blöðunum, eins og tár hefðu fallið á þau. Mér
varð einhvernveginn órótt af að hugsa um þetta, svo eg
gatekki sofnað. í herberginu stóð dálítið skrifpúlt, og
lykillinn í skránni. Eg lauk því upp og fór að blaða í
bréfum systur minnar. Það varð fyrir mér dálítið
bindi af bréfum og utan á það var skrifað: „Bréfin
hennar systur minnar". — Eg fór þegar að lesa bréfin,