Lanztíðindi - 20.03.1850, Qupperneq 4

52
59. gr. Sjerhver nýr þíngmaftnr á, undir eins
og það er viðurkent, að hann sje að lögum
kosinn, að vinna þann eið, að hann skuli
halda grundvallarlögin.
60. gr. Ríkisfundarmenn eiga eingaungu að
fara eptir sannfæríngu sinni en eru ekki
bundnir við reglur af kjósendum sínuin. Em-
bættismenn þeir, sem til ríkisfundar eru kosn-
ir, þurfa ekki að fá leyfi Stjórnarinnar til að
taka á móti kosníngunni.
61. Meðan rikisfundurinn stendur, má ei taka
neirn ríkisfundarmann fastann fyrir skuldir
án samþykkis deildar þeirrar, sem hann er í;
nje heldur setja neirn í varðhald eða höfða
mál gegn honum nema hann sje staðinn að
verkinu. Einginn rikisfundarmaður verður í
óleyfi þíngsins krafinn til reikníngskapar ut-
an þíngs fyrir það er hann hefur talað á rík-
isfundinum.
62. gr. Ef sá, sem löglega er valinn, kemst
í einhverjar þær kríngumstæður, er svipta
kjörgeingi, missirhann rjettindi þau, erkosn-
íngunni fylgja. 5ó skal einginn missa setu
á landþíngirm fyrir það þó hann flytji í ann-
að kjördæmi einhverhtíma á því tímabili, sem
hann er valinn fyrir; en það skal með lögum
nákvæmlega til taka, hvenær kjósa þurfi um
aptur þegar einhver ríkisfundarmaður fær em-
bætti með embættislaunum.
63. gr. Ráðgjöfunum er heimilt sökum em-
bættisstöðu sinnar að vera á rikisfundinum
og eiga þeir rjett á að biðja sjer hljóðs svo
opt sem þeir vilja og verða að öðru leiti að gæta
þíngskapa. Ekki neyta þeir atkvæðisrjettar
nema þeir sjeu jafnframt rikisfundarmenn.
64. gr. Hver deild velur sjer forseta og einn
eða fleiri varaforseta.
65. gr. Hvorug deildin má nokkuð úrskurða
nema fleiri sjeu á fundi og greiði atkvæði
en helmíngur þíngmanna.
66. gr. Heimilt er hverjum ríkisfundarmanni
að bera upp í þeirri deihl þar sem hann á
þingsetu með samþykki hennar sjerhvert al-
mennt málefni og biðja ráðgjafana að gjöra
grein fyrir því.
67. gr. Hvorug deildin má taka við bænar-
skrámaföðrumen einhverjum þíngmannasinna.
68. gr. J>yki deildinni ekki ástæða til að
leggja úrskurð á eitthvert málefni, getur hún
skotið því til ráðgjafanna.
69. Fundir deildanna skulu haldast i heyr-
anda hljóði; þó má forseti, eða svo margir
þíngmenn, sem tiltekið er i þínglögunum, beið-
ast þess, að öllum utanþíngsmönnum sje vís-
að burt, og sk-er þá deildin úr, hvort mál-
efnið skuli ræða á opinberum eða leynilegum
fundi. (frámhaldið síðar).
---------------
Um tj árpestina.
(Framhald). Að veiki þessi sje ólæknandi
þegarhún er komin í skepnuna voga jeg ekki
að segja, en eptir eigin reynslu er jeg heldur
á því, og skal með einu dæmi færa sönnur á
það; fyrir 16 árum fann jeg einn morgun á
gelda 3vetra, er mjer þókti vænt um, nýfarna
að sýkjast, og fór í skindi heim með hana, og
inná fjóspall, (hjer í Mýrdal er víðast setið i
fjósinu) hitaði vatn með blóðbergi, rjúpnalauf-
um, eini og beitilíngi, helti því svo smásam-
an ofan i hana setti henni stólpípu aptur og
aptur þángað til loksins verkaði; þessu hjelt
jeg áfram í 3 daga, því nú var komið lángt
fram yfir þann tíma, er kindur eru vanar að
lifa, henni fór að svía, svo gaf jeg lienni mörk
af nýrri mjólk, og fimta dægurs morguninn
fór hún að taka í hey, og jórtra, en mikið
dauf og bragðlaus, er mjer þókti náttúrlegt
eptir svo lánga kröm, hláka kom og nú slepti
jeg henni til fjárins, hún fylgdi því og beit,
svo nú þóktistjeg hafa hitt á rjettann lækn-
íngar máta, en eptir 5 daga fann jeg hana
einn inorgun nýdauða þarsem hún hafði lagst
uin kvöldið, öldúngis óþembda og eingin likt
var af henni, jeg risti strax á kviðinn, voru
inniflin hrein og óblóðhlaupin, en á vinstrinni,
þar sem vanur er að vera rauði bletturinn, var
gat,svo að jeg komþar inn fmgrinum, barmarnir
svartir og morknir, en eins og hvítar agnir í
börmunuin aðjeg gat að eins grilt þær, mjer
kom til hugar að hafa vinstrina til sýnis, enn
átti eingin faung, er gátu haldið henni óskemd-
ri; síðan hefi jegekkigjört annað enn skjera
þegar sýkst hefur og jeg fundið lifandi; öðru
dæmi vil jeg líka bæta hjer við, að jeg Jield,
að það, sem skituna fær og lifnar, fái veik-
indin fyrst í garnirnar fyrir neðan vinstr-
ina, jeg kom eitt kvöld með veturgamlan sauð
er jeg ætlaði að skera, hann hafði feingið skitu
uin nóttina og ætlað aðsíkjast; jeg skar hann