Norðri - 01.01.1855, Blaðsíða 3

3
vegna sífclldra þerra, er þar liöfSu vcrft í sumar,
mundi uppskeran í ár bregíiast stórum, sem einnig
getur haft áhrif á verb kornvöru Norímrálfunnar.
Eba er þab ekki ómetanleg velgjörb gubs,
afe land þetta hefur allt til þessa efea sífcan í
byrjun 15. aldar, afe SYartídauðí gekk hjer, ver-
ife vcrndafe fyrir hinni mannskæfeu drepsótt kó-
leru, sem þó ætt hefur bæfei í fyrra og aptur
f sumar meira og minna yfir alla Norfeurálfuna
og í litlu Asíu, og í sumum löndurn stráfellt
margar þúsundir manna. t. a. m. í^umar á Frakk-
landi 73,500, en í borginni Messínu á Sikileyju
13,000, af 70,000 manna, sem þar áttu heima,
og á einni vilui í Lundúnum um mifejan sept. meir
enn 2,000 manna. þá af herlifei Rússa, Tyrkja
og sambandsmanna, hvar hún um tíma ólmafcist
sem úlfur í saufcahjörfc. I Asíu hefur hún og
geysafc, enda má nú kalla sem hún eigi þar heima.
Efea er þafe ekki og ómetanleg velgjörfe drottins,
afe vernda land vort frá öllum ófrifei og styrjöld,
sem nú og opt endranær hefur gengife og geng-
ur yfir í öferum löndum, og þjófeirnar stynja undir
og flettast þar fyrir fje og sviptast frifei, og blófei
ótal þúsund manna úthellt. Og þótt Tyrkir,
Frakkar og Bretar ásamt Círcassfumönnum eigi
nú einúngis í böggi vife Rússa og afcrar þjófeir
Norfeurálfunnar, og þær, sem búa næstar í öferum
heimsálfum, ekki hafi beinlínis tekifc þátt í styrj-
öld þessari, og heiti, afe þær sjeu enn lausar vife
hana, þá hafa þær þó ekki vogafc annafc enn afe
vera vígbúnar, livafe sem upp á kæmi. þafe má
því mefe sanni kalla, afe styrjöld þessi, sem nú er
uppi, hafi meira og minna snortife allar þjófcir
eins konar daufeahrolli efea helstrífes skjálfta, sem
byggja lönd mefefram hinum norfela-ga útsæ og
Ishafi, allt austur afe Bjeríngs - efea Cooks-sundi —
sein afeskilur Asíu frá Ameríku — til Kamts-
chatkiska- og Ockótska-liafanna afe austan, Tún-
gúsa - og Mongóla - landa, Persíu og til Raufca-
hafs og Mifcjarfcarhafs afe sunnan, en Atlantshafs
afe vestan, já, enda náfc til Afríku og frívelda
Norfeur - Ameríku, ofan á þafe, sem óeyrfeir og
upplilaup hafa hreift sjer hjer og hvar í Evrópu,
sjer í Iagi á Grikklandi og á Spáni.
þafe má því nærri geta, eptir áfeursögfeu, afe
margur muni hafa haft næstl. ár ufii sárt afe
binda, bæfei hjer á landi og sjer í lagi í hinum her-
skáu Iöndum, hvar hernafeur og bardagar hafa
liáfeir verife, og allt farife senn afe svinnum, óvin-
irnir, kólerau og dýrtífein. — Menn gcta ímyndafe
sjer misinun þann, hvernig þar sje afe vera, sem
kallá má aö enginn hafi um frjálst höfufe afe
strjúka, eins og hjer var fyrst í b eifeni og þó
helzt er Sturlúnga var uppi, í samanburfei viö
frife þann og rósemi, er vjer flestir alla æfi
höfum hjer vife afe búa, þó stundum sje nokkufe
kalt á okkur og landife ekki jafn gæfcaríkt og
frjófsamt sem sum hin önnur löfid, er Iiggja
undir hlírra himinbelti. Aptur höfum vjer þafe
fram yfir mörg þau lönd, afe hafsins aufclegfe
streymir bjer afe okkur og umhverfis landife, svo
varla þarf, afe kalla, nema fram úr landsteinuri-
unr til afe fylla skipin mefe tísk, hákall og lif-
tir og afera blessun úr sjónuni, á móts vife þafe,
sem afcrar þjófeir þurfa afe sækja þetta rnörg hundr-
ufe mílna vcg frá sjer og leggja Iíf sitt. og ærife fje í
sölurnar. þafe er sjálfsagt, afe einknm hákarlsaíl-
inn er bundinn, sjerílagi á hinum opnu skipum,
vife mikinn dugnafe og áræfei, og enda stundum eins
og um lífife sje afe tefla, þegar farnar eru í regin
haf 18 til 20 mílur undan Siglunesi, Ulfsdölum
og Fljótum, og landifc afe kalla, nema hærstu
hnjúkar, horfife úr augsýn. Fuglarnir safnast
millíónunr saman afe strendum, eyjum og liólm-
unr landsins, til þess, afe færa oss ávöxt vinnu
sinnar, egg, dún og fifeur, og þar afe auki ofi'ra
sjálftim sjcr oss til bjargarbóta. Vjermegum því
undirtaka mefe skáldinu : „Eyfcimörk er Island sfst,
ótal gæfeakjör lmufcrifc og hafife oss bjófca“, o. s. frv.
> f>afe má ekki gleyma ab geta þess hins rnerki-
lega atburfear, afe verzlunin á Islandi, er nrefe lög-
gjöfinni frá 15. apríl 1851 alfrjáls orfein vifc all-
ar þjófeir frá 1. apríl þ. á., og nrætti undirbúfi-
íngur föfettrlands vina vorra — á mefcal hverra vjer
nú á dögum niegum telja fyrstan inaniia herra
Archivsekritera og alþíngismann J. Sigurfesson,
og hvers minníng æ niun uppi og afe gófcu getifc
og land vort fyr eyfcast af lángviferum og laga-
leysi enn nafn lians dcyi — og alþíngis, samt þeirra,
sem mest og bezt fylgdu því fram á ríkisþíngi Dana
I4Ip1í9 Balthazar Christcnsen, Frölund o. fl.,
þessa lengi eptirþreyfea alþjófelega málefnis í sanr-
bandi vife stjórnina vera oss því kærari og eptir-
minnilegri, sem svo lengi hefur stafeife á úrslit-
um þess, og vjev nú afe því leyti komnir úr flokki
nýlendumanna og í tölu þeirra þjófca, sem verzl-
unarfrelsisins lengur efea skernur hafa afenotifc, en
vjer afe undanförnu um margar aldir mátt kúra
og kreppast í liinum óefelilegu böndunr einokun-
ar verzlunarinnar. En nú cr jafnfraint afe miun-