Norðri - 01.08.1856, Blaðsíða 1

4. áv.
■5—1«.
I 0 R II R I.
1856.
Ígúst.
F r j e 11 i r.
QJtlenriar.
(Úr brjefl frá Iíaupmannahöfu). Hjeíian eru fa tlbindí
þau er nokkru skipti. Vebrátta hefur verib gáí>,
þó fremur óstöímg; eptir því scm enn veríur
sjefe, lítur þó út fyrir góíian kornvöxt. Rúgur, er
var hjerna í sumar fallinn ni&ur ( 8 rd., hefur
nú stigib aptur upp í 10 rd.
Ríkisþinginu (Rigsraadet) var slitiö 2. þ. m.
þao yrki oflangt ah ætla afe skýra þjcr frá öllu
því, sem þar gjörfeist, enda hefur þú og í þeim
blöíium er jeg seinast sendi þjer fr|ett allt þaS er
nokkru varbar. Fulltrúar .hertogadæmanna þóttu
nokkuft þungir á árinni; eru þeir óánæg&ir meö
alríkislögin ab því leyti sem þau eru orfein til án
þess hertogadæmín hafi átt kost á ab segja álit
sitt um þau, þar sem þau þ.ó á hinn bóginn hafa
verií) iögb fyrir ríkisdaginn danska. Einsogþjer
er kunnugt, cr þab leyft aö mæia livort sem mafeur
vill á þjókversku e?)ur dönsku á ríkisþinginu. Einu
sinni bar þab til, ab Andræ,fjárhagsráfegjafinn, mælti
á dönsku um eitthvab þab, er snerti hertogadæmin;
þá var þab afe Seheel-Plessen, einhver hinn ein-
ar&asti og duglegasþ þingmabur úr hertogadæmun-
uin lýsti óánægju sinni yfir þessu og sagbi þau orb,
er Dönum svibu svo mjög: ab danska ekki heyrbi
til „die europæische Bildung“ (þ. e. menntunar
norburálfu), og Andræ gæti því ekki vonazt eptir,
afe allir þingmenn skildu þab er hann færi meí>.
Scheel-Plessen hefur seinna verií) vikib frá em-
bætti sínu, en hann var stabarhöfcingi í Altóna.
Snemma ( þessum mánubi var almennur stúd-
entafundur ab Uppsölum. þess konar fundir hafa
áfeur átt sjer stafe, og ab eins átt ab sýna vin-
áttu og gestrisni þjóbanna hverrar vi& abra og
hafá, vísindalegt augnamib; en nú sýnast sumir
mcnn ab vilja fara aí) gefa þcim aSra stefnu, sem
verib getur ab hjá sumum hverjum einnig hafi
legib undir nibri áírnr. Kandidat Ploug, sem var einn
af oddvitum Dana í ferbinni, hjelt Ianga ræírn í Upp-
sölum, og lýsti því yíir mc& berum or&um, liversu
þab væri æskilegt aí) öll 3 skandínavisku löndin (þ. e.
Danrn. Noreg. og Svíþjób) yr&u sameinub undir eina
stjórn, og eina konungsætt; benti hann á, hvernig
ástatt væri hjer í Danmörku, er hin gamla konungs
ætt væri þegar á enda; spáfci hann því, aÖ alríkib hjer
ætti eigi langan aldur í vændum. þessari ræbu var
tekib vel í Svíþjób, og hjer af mótstööumönnum
alríkisins; en óvildarmenn Plougs sögbu ab hann
liefbi bofeife Svía konungi Danmörku, og líktu honum
vib landrábamanninn Corfits Ulfeldt. En þctta
lá þó ekki beinlínis í or&um hans. þa& sýnist
aí) vera mótsögn í því, ab menn, sem ota svo
mjög fram dönsku þjóberni, þegar vib abra era&
skipta, skuli vera svona bljúgir, þegar um þa&
er ab gjöra a& koma fram hinum skandína-
visku draumum sínum; því þa& mættu þeir eiga
víst, a& Danmörk yrbi ekki höfublandib í því
sambandi, þab mundu Svíar eigi kæra sig um, og
eigi vilja sambandib, nema því ab eins, a& þeir
yrbu a&alþjóbin, og er þá liætt vib, ab þcim yr&i
ekki svo mjög annt um a& halda óskabarni hinna
dönsku þjó&ernismanna, Sljesvík. Á heimlei&inni
komu norsku stúdentarnir hjer vib og voru lijer
dag um kyrrt, var þeim vel teki&, og bau& kon-
ungur þeim til veizlu út á slot sitt „Eremitagen",
er mælt, ab sú veizla hafi verib mjög höf&ingleg
og ekkert til sparab. I þeirri veizlu hjclt Ploug
einnig ræ&u, og þótti hún einnig fremur en ekki
skandínavisk. Nor&menn eru víst eigi mjög hrifn-
ir af þessu skandínaviska sambandi; þeir hugsa
a& eins um a& halda frelsi sínu og þjó&erni, og
taka framförum í því, sem þeim enn er ábótavant,
og kæra sig lítt um þessar glæsilegu skandína-
visku hugsjónir Ðana.
lljcr hafa nýlcga orbi& þau rábgjafaskipti, a&
„major“ Lundbye er orbinn hcrstjórnarrá&gjafi í sta&-