Norðri - 30.11.1857, Qupperneq 1

z " t*
5. ar,
NORÐRI.
II9&. Wóvciiibcr.
fsó ab ótrúloírt sje. hefur þab frjetzt ívteíi póst- J
sUipinii, aJi Tramjíe s<l|iíat«<eiíaniil sje j
iní faliíi á lienóur ab rátta eliiis iillu um |
fjárliláðamáliA á SuJurlandi, þrátt fyrir j
þafe, livaf) íírángurslan»ar allar fyrirskipanir hans
og afcprjörfeii* liafa verib hingaJitil í því máli; þetta
cr nú úrskurbur stjórnarinnar, en til al'rar hani-
ingju er sú bót í máli, aJ) hinum anitmönnununi
er um leiJ) falib á hendur ab annast um þær ráb-
stafanir, er þurfi til at varna úthreibslu kláfcasyk-
innar, hvorum í sínu amti.
StiptamtmaJurinn hatJi nú, eins 02 vfó m«tti
huast, niælt móti liinum lakiuarkaba niJmrskurJi,
sem alþingi stakk npp á, og fært þá h’ícilegu á-
stieJu til síns máls aJ> aJal atvinnuvegur manna
í suJ)uramtinu yrfci meJ) því móti eybilagJur, um
I a n g a n t í m a, eins og líkindi sjeu til ab þa& verJi
skenmr, ab þcir missa not sauJfjáraíians meb Ifekn-
ingakákinn. Sljúrnin segist nú verJa ab faliast á
þeita af því hún viti ekki glöggt, hvcrsu úthreidd I
sýkin sje á Su&mlandi, og dýralaknarnir segihana
ekki neiit illkynjaJa og geli góba von um a& út-
rýma henni meb duglegiim l.'ekningum, sem reynslan
líka sýni, því á mörgum stö&gm sj.e húift a& lækna
lisna (?•), líka vili stjórnin ekki nema liún sje nú
komin í önnur hjeröb land.Miis. Stjúrnin þykist því
þurfa hetri tími tfl umlnigsunar, og geii því ekki
geíib nákvæmar fyrirskipanir um málib, því s\o
stutt sje sTan liún hafi fengift frumvarp alþing-
is, enda liafi ekki verib liægt u& Jeggja málife
l'yrir konung, þar e& hann hníi verib á fer& um
ríki sitt.
I’íi& getur nú vel veri&, a& sljórmnni liaíi ver-
i& nokknr vorkunn, þó aft luín skvti frá sjer þeim
vanda aft gjöra nú þegar fastar ákvarJnnir nm
aft fyrirbyggja úthrci&shi fjárklá&apestai innar, bæ&i
sökuni þess, a& tillögur þingsins voru ckki ein-
dregnar eins og vcra þurl'ti og vera átli, og þeg-
ekki ná&ist nú til konungs, en þó vii&ist þa&
injög undarlcgt, þegar tillögur alþingis í þessu máli
áltu, eplir brjefi dómsmálastjúrans í sumar a& vera
/I ii d a I íi r.
III.
(Framhílil). pfgar Ásvaldur kom nm kvöldib heiiu í
AnJdal, sagli hann engmn, hvcrnig fnrJin liaf'i gi'iigift, en
tók á sig gh'Jibragb »g heilsaJi vingjarnlega peim er liann
nnetti. J>eg»r kann kom farm hjá m)l»nnni Jiótti hoimni
vænt nm ab ldtta Elíaabet, dóttnr Signr&ar mylnumamu,
er sat undir reynitrjenu, er stój fyrir franian mylmma'
Kn þó a& hann reyndi til a& vera m«& glu&u brag&i, sá
liún þó a& homim var þmigt í skapi midir ni&ri, og
spur&i hann hva& til þess kæmi. »Jiú hefur ekki vcri&
hjcr í bænum f dag“, sag&i luin, „og þú hefnrsje&, a& bet-
ur gengnr annarsta&ar, sto a& þu fer& uu líkiega brá&tim
a& skilia vi& oss hjer í Au&dal“. s
Ásvaldur sag&i henni nii alta sögu, hvernighoimm hcf&i
gengi& uni daginn; kva&ii hanu ekki ætla a& fara lir Au&-
dal, en sjer vreri þa& mikiil harmiir, hvernig bæiimn Ueri
'•iolægt aptur, EKsabít sagJi: „],a& hefnr nii cnneittdicm-
i& komi& fyrir hjerna í hænum; skólakemiarinn er dau&-
nr. Ilann var eins og þú Imfnr heyrt niesti drykkjmnaf-
ur, og gekk heim aiigafuUnr úr gestgjafahúsinu f gærkvöldi,
og datt á höfuíi& f bæjarlækimi og fanrist þar drukkna&-
ur. Til altrar hamiiiglii álti tynu hvorki konu nje þiirn".
j.cssi tí&indi virtust fá miki& á Asvaid, liami iai&.
nijög Imgsandi er liami heyrJi þan, og gekk heiioleiJis, og
skildi Elísabet ekki í þv f, hva& liami haf&i fyrir stafni, eu
luín fjokk a& vita þa& næ6ta siinnudag. Kptír niesan vom
bajjarbúar kalla&ir saman til a& kjósa nýjan skólakemiara,
og var Asvsldur á þeim fimdi. Klísabet ba& fö&ur simi
a& standa vi& hli& haos til þess ab aptra hooum, svo ab
vandlætiogarsemi hans espa&i ekki haijabúa gugu liotiuiu.
Fyrst tók lirandur gestgjaiinp til máls, sem var for-
stö&uma&ur bæjarstjórnariiiiiar. Kva& haori uú þurfa a&