Norðri - 28.02.1859, Qupperneq 6

22
láta bana sitja í nótinni nætnrlangtj. áfeur cn liún
er tekin upp, því á sunirin er hjer í sjó mikií)
af smákvikindum (ál), er síldin er fíkin f, og úldna
þau innan í henni, ncma þau sjeu fullmelt þeg-
síldin er upp tekin. En verib getur ab áll þessi
sje ekki í sjó vib ísland.
Hákarla aflanum stendur þab fyrir þrifum á
Islandi ab skortur er á hákarlaskipum, og úr þessu
er bágt ab bæta á meban sú ákvörbun er ekki
úr lögum tekin, ab einungis 16 lesta skip raegi
báfa til verzlunar á íslandi, af því ab kostnabur-
inn ab flytja skipib ófermt til íslands og háseta
aptur til Noregs verbur ab gjöra skipin svo mikl-
um mun dýrari. Skip frá 10 til 15 lesta gæti
ma&ur fengib hjer fyrir 1000—2000rd þegar þab
er úr eik, og ab tiltölu ddj^rara þegar þab er úr
furu. Allt sem þarf til skipa útgjörbar fæst meb
gdbu verbi hjer í Björgvin einkum alls konar
strengir (kablar), því hjer eru lleiri strengspuna-
menn en í öllum Norcgi annarstabar.
Selveibi eru einnig nokkub stundub hjcr í
Noregi í ndturn, og er því hægt ab fá hjer allt
sem til þess þarf svo og Iíka frskigarn alls kon-
ar. Hib fyrsta jeg get og ferb feliur skal jeg
senda ybur þorskanet og sfldarnet, eins og þau
eru höfb hjer í landi, og er hægt ab gjöra önn-
ur eptir þeim. Nætur geta menn fengib hjer al-
búnar og meb betra verbi en alstabar annarstab-
ar, því bændur vorir eru mjög fljdtir abbúaþess
konar til.
Annab sem tálmar verzlun og þá um leib
velgengni íslendinga er sú ákvörbun ab skip þtirfa
fyrst ab fara á vissar hafnir fyrr en þau fá leyti
til ab verzla. Hvab gagn þessi lagaregla á ab
gjöra er mjer dskiljanlegt. Aíleibingar hennar
eru tímatöf, meira Iagt á hættu og þess vegna
hærra verb á útlendum vörum sem flytjast til
landsins. Verst kemur þessi ákvörbun sje.r'fyrir
Norburland, því ab bæbi Eskifjörbur og Akureyri
liggja svo langt úr vegi fyrir skip sem ætla norb-
ur um landib. Baufarhðfn liggur þar á mdti
mjög hentuglega, þar eb hvert skip ferrjettfyr-
ir Langanessodda sem þar er í grennd.
Lagbar þjdbbrautir ern ekki til á Islandi, og
er þab verst fyrir þau hjeröb þar sem stórkost-
legar brennisteinsnámur eru, því þessi vara, sem
er í miklu verbi, næst þannig ekki Er svo lands-
lagi báttab, ab ekki verbi vegir lagbir, eba því
eru námurnar ekki notabar? þab virbst þd ekki
sá dravegur frá námafjöllunum til sjdar, ab ekki
væri vinnandi vegur ab gjöra þar bráut.
Jarbarræktin er mjög dfullkomin áíslandi og
mig furbar á því ab heyra, ab menn í ybar sveit
hati ekki nóg jarbepli í bú sitt. Hjer f landi vaxa
þau þd langtum norbar en Raufarhöfn ligg-
ur, og jeg er viss um, ab þau mundu vaxa al-
stabar á íslandi, því þau þurfa hvorki miklajörb
nje feita.
Innivinnan sýnist einnig lítil á íslandi, því
annars væri hægt, eins og gjört er á Færeyjum,
ab flytja meira af tdvöru frá landinu en gjörter.
Jeg vildi rába þeim, sem fjármargir eru, ab vera
sjer út um spnna og prjdnastdla, eins og þeir eru
hafíir í Frakklandi og Belgíu, sem kosta lítib
meir en 100 rd. hvor um sig, því meb þeim get-
ur karl eba kona unnib tífalt meira en meb vana-
legum prjónasaum.
Ekki er hcldur ab sjá, ab mikil sjeu not naut-
penings á íslandi, því þab smjör, sem jeg hefi sjeb
frá Islanili, virtist mjer engum manni ætt — og
var þab al því, ab þab var ilia verkab og dhreint.
Yfirhöfub virbast íslendingar svo mjög skeyíing-
arlausir meb ab verka vöru sína nema saltfisk-
inn, ab nrig furbar þab stdrum, og jeg bib ybur
og hvern annan mennfaban íslending, ab gjöra
þeim þab skiljaniegt, hvern skaba landib hafi af
þes3 konar hirbuleysi, og vekja almenning af þess-
um dobadúr.
Urigitta
(lauslega snúin skáidsaga).
(Niburlag). Brigitta ldaut ab liafa heyrt þessi
orb, því hún kcm þegar fram í dyrnar, renndi
eins og hálfhrædd augunum til vinar míns og
meb því auenarábi, sem orb fá ekki útskýrt, og
lýsti um leib angist, sagbi hún einungis þetta
eina orb „Siephán!“
Majórinn sneri sjer vib, og þau störbu eitt auga-
bragb hvort á annab, cinungis eitt augabragb,
þá kastabi hann sjcr í fabm hennar, en hún
fabmabi hann ab sjer meb brennandi ákafa. Jeg
lieyrbi ekkert nema hinarsterku grátstunur nans, en
hún vafbi hann því fastara ab sjer.
„Nú skulum vib aldrei skiljast Brigitta! hvorki
hjer eba f eilífi'inni!“
„Aldrei! elsku vinur minn.“
Jeg var eins og utan vib mig og ætlabi ab læb-
ast hægt burtu, en hún lypti þá upp höfbi 6Ínu.
„Verib þjer kyrrir, þjer þurfib ekki ab fara.‘
þessi kona, senl jeg ætíb hafbi sjeb meb ströng-
um alvörusvip, háfbi grátib á hrjósti hans. Nú
leit hún upp og augu hennar voru ta'rum !aug-