Norðri - 30.11.1859, Page 5

Norðri - 30.11.1859, Page 5
109 Fulils, cr gy&ingurinn morguninn eptir ieiddi Nathalíu inn til hans. Vari) þar hinn mesti fagn- afiarfundur. Sagfi gyfingurinn þeinr frá, af) hann heffi af hendingu komib tii Abdul - meleks, er bobib hefbi ab selja sjer ambátt, og var þab Natha- lía. Hún hefbi verib sígrátin og því hefbi hann spurt hana, hvab ab lienni gengi, og hefbi hún sagt sjer, ab rússneskur herforingi, er hjeti Fuhl, sæti þar enn þá í díflyssu. þá hefti sjer kom- ib til hugar nafn þcss manns, er veitt heffi sjer mestar velgjörbirnar vib Chotzim, og því hefbi sjer þegar hugkvæmzt ab hjálpa þeim manni er svo hjeti, og láta hann njúta nafns, án þess sig hefbi grunab, ab þab rnundi vera velgjörbamabur sinn sjálfur. Jeg fór, ságbi enn fremur hinn þakk- láti gybingur, undir eins til Abdul - meleks, er í rábi hafti ab láta þig deyja grimmum dauba, og sökum þess, ab hann er eins ágjarn eins og hann er grimmur, ljet hann þig lausan, þó meb því skilyrbi, ab jeg seldi þig aptur þeim manni, er jila færi meb þig. Mcb þessu móti tókst rnjer ab ná þjer til mín. Gub veri lofabur, ab þú ert þab, sjáilur, og ab jeg heíi getab endurgoldib þjer þab er þú gjörbir rnjer vel. Ab fáum dögum libnum l'er jeg til herbúbanna og þá skal jeg flytja þig og Nathaiíu meb mjer, og koma -ykkur meb gubs hjálp heilum og höldnum til lartdsmgnna ykkar“. þtcssi góbgirni hans fjekk mjög á þau, og lögbu þau bæbi hendur itnt háls honum og grjetu. Hann ílutti þaú síban til borgar þeirrar er Buk- arest heitir í Valiakia-fylki. Var þar þá rússneskt setulib fyrir. J>ar urbti þau ab skiija vib vin sinn og velgjiirbatnann og þótti tnikib fyrir. En er hann var farinn, fann Fuhl íkiasb- tttn sínum pyngju meb^lOOO gulipeningum og iiring handa Nathalíu ; iiafbi hinn góbi gybingur kotnib fjesjóbi þessurn þangab, svo þau vissu ekki. Nathalía hitti fiibur sinn á lífi og gipti ltann Fuhl dóttur sína Varb liann mabur gatn- all og minntist jafnan á hinn góba gybing, er hann átti lífgjöiina ab launa. Maður í miklutn háska. Stýrimabur einn af Guíneu - ströndum, vestan á Suburálfu, heíir sagt sögu þá, er nú skal greina: „þab var einn góban veburdag, ab vjer lágum fyr- ir akkerum í Ivongafljóts nrynni; vebur var hib biíbasta, logn og sólarhiti, vildu skipverjar fara á sund og kæla sjer, en þorbu þó naumast fyrir stórfiskum. Loks hljóp einn af hásetum,er Kampbell lijet, fyrir borb; hann var syndur sem selur; en þá var hann drukkinn og skeytti því alls ekki, þó vjer margbeiddum hann ab vera kyrran á skijiinu. En er hann var kominn skammt eitt frá skipinu, sáam vjer livar kaí- mann einn kom upp og stefndi ab manninum. þóttist jes sjá brában bana Iians, og rábgabist um vib fjelaga mína, hvort gjörlegt mundi ab bjarga honutn. Sáum yjer þess engan kost. Einn af vorum mönnum er Jónsson hjet greip byssu, og ætlabi ab skjóta Kampbell ábur en vargurinn rifi hann sundur. Jeg aptrabi honum frá því, og bibum svo þess er verba vildi. Ljet jeg setja bát fyrir borb, og skutum tvísvúr á kaitnanninn, en kúlurnar unnu ekki hót á honum og hrukku aí skelinni, eins og smáhöglum væri skotib á bjarg. Hinir blökku menn, er voru á skipi meb oss, gjörbu nu háreysti inikib, og livorttveggja, bæbi harkib í þeim og skothríbin frá oss, kom Kampell til ab líta í kríngum sig. 8jer hann nií í hve tnikilli hættu iiann er staddur. Ovættnrinn lagbist ab honum og óð ofansjáfar. Heldur hann nú sem skjótust undan og ab landi. En í því hann kenndi grunns og Kaimanninn var kominn fast ab honum meb gapandi ginib, stökk tigris- dýr fram úr skógarrunna þar á sjáfarbakkan- um, og ætlabi ab rífa manninn f sig. En þab varb lionum til iífs, því tígrisdýrib stökk of hátt og fór ylir manninn og lenti á kaimanninum. Kjebust vargar þessir á grimmlega, og sóttust litla hríb ábur sjórinn litabist bldbi tígrisdýrsins; reyndi þab til ab rífa sundur skelina af sjódýr- inu en vann hvergi á; færbi kaimanninn þab f kaf og drap þab sfban. Ilvurfu þau svo bæbi og vjer sáum þatt ekki upp frá því. Jeg Ijet sækja Kampbell; var hann nú orbin algábur, en talabi ekki orb fyrr en iiann var kominri tipp á skipib. þ>á fjell lianti á knje og þalckabigubi lífgjöfsína. Upp frá þeim degi drakk hann aldrei svo hann yrfci ölvabur. Mikill ótti af lítilli orsök. Einn af herforingjum Napóleons keisara, er meb honum fór hina naínfrægu lterferb til Egipta- lands (1798), hjct Friant, hreystimafcur mikill og hinn bezti drengur. Hann rjcb fyrir sveit manna og voru þar meb nokkrir menn lærbir —- en Na- póleon hafbi kvatt marga af þeim til farar þess- arar, eins og kunnugt er orbib. Einliverju sinni er Friant fór leibar sinnar þusti ab lionum ridd- arafiokkur einn, þeirra Arabanna, og voru marg- ir saman. þá kallar, Friant til sinna manna þetta, sem eptir honum er síban haft: „La division for- raera un qvarró; les anes et les savans au mi- Iieu!“ þ. e. Fylkingin gjöri úr sjer ferhyrning, fari asnarnir og hinir lærbu menn í mibib! Af þessu varb hlátur mikill mebal libsmanna hans. En er Arabar heyrbu sköllin, skildu þeir ekki hvernig á því stób, hjeldu ab sjer væri einhver vfgvjel búin og lögbu á flótta; en Frakkar fóru leibar sinnar í nábum. Kirkjuraálefiii Akureyrar. þab var nú fyrir 10 árum rúmum, ab Ak- ureyarmenn hófu máls á því, ab kirkja væri sett hjer á Akureyri, því bærinn var eins og hann er enn, einlægt ab vaxa, en sóknarkirkja bæjarins ab Hrafnagili lág svo ab segja á hinum enda sókn- arinnar, svo ab bæjarmenn áttu hálfrar annarar 1 mílu veg til kirkjnnnar og hann fremur ógreib-

x

Norðri

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Norðri
https://timarit.is/publication/78

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.