Norðri - 26.05.1860, Blaðsíða 6

38 ^
beri aS greita aí> rjettum jöfnubi viö afera, þá
gengur greiöslan fram meíi fúsum viija eptir því
sem efni og kringumstæ&ur manna frekast leyfa.]
Guðlaug Ólafsdóttir
dejlfci 20. aprfi 1860.
Ilölda kindir kvetur
kaldur vetur senn;
sólin svásteg gle&ur
sumri fegna menn.
Lifn i æ&ar, Ijettist bnín
náttúrunnar, nú því fær
nýja fæbing hún.
Vonin vex hin bjarta,
vaknar bænin gúí).
Ilún, sem ber und hjarta
helgan geymslusjúb,
segir: fabir, miskunn mjer
lát í tje og lííi því,
lífs míns deild sem er!
Fljótt er farib sporib
fram ab lausnarstund;
barn í heiininn borib
bjargast Iíknarmund.
Lof sje gubi á himni hám I
Astargeislinn á þub skín
undan móbíir brám.
rFljótt cr farib sporib
fram ab lausnar stund;
barn“ til himins „borib
bjargast líknarmund.“
Móbirin hetir hlaupib skeib;
henni’ í einu hverfur öll
heimsins glebi og neyb.
Ekkill angum rennir
unabs slokkib ljós;
hjartab harmur spennir,
hrynja’ á fölva rós
ekka blandin elskutár.
Hún, sem unni honum bezt,
liún er libinn nár.
Og hans eigin harmi
aukning sú er þung:
Mjúkum móbur armi
mega börnin ung
sleppa’ og ekki’ í naubsýn ná.
Iívaba missir nrátti þeitn
mæta stærri’ en sá?
Hennan hjartab blíba,
hennar brosib glatt,
augab ástarþíba
orbib hreint og satt, —
allt er hortib þetta þeim.
Eru úokkur Fgjöld þess
allan til um heim.
Nei, í heimi harma
harma fæst ei bót;
særbar sjónir hvarma
sig því hefja mót
heiminum fyrir handan gröf,
þar sem oss er eilíf geytnd
öll hin bczta gjöf.
þangab GudSajsg' gengin
glebisala til
óttast framar engin
æíivega skil;
syrigur hún dýrb í sætli btb
eptir þeim sem unni’ hún mest
og hjer skildi vib.
„Ilölda kindir kvebur
kaldur vetur senn ;
sólin svásleg glebur
sumri fegna menn,“
Eilíf rennur sumarsól.
Finnast makar, fagna börn
fyrir lambsins stól.
ISjöfii llíilldúmou.
(Absent). þann 24. júlím. næstl. ár andabist
á Hjebinshöfba öldungmennib Bjarni Jónsson
Benidiktssonar frá Finnstö&um — um Benedikt
þenna er þa& í göinlum sóknasálmi: „Hann
var sýslumauns hægri hönd, hepta þá vildi fjár-
ins grönd —.“ Hann var fullra 73 ára a& aldri,
fæddur og uppalinn á Fellsseli í Köldukinn og bjó
þar sem bóndi í nálægt 50 ár. Kona hans var
Kristbjörg Arngrímsdáttir Andressonar i'rá Sig-
ríbarstöbum, dáin 1855. Áttu þau hjón saman
19 börn og komust 12 þeirra til fullor&ins ára,
öll efnileg — en a& eins 10 þeirra lif&u föb-
ur sinn.
Bjarni sálugi var mabur merkilegur a& mörgu,
gjarn á fró&leik og fró&ur ummargt; starfsmab-
ur mikill og vannst vel öll vinna, en þótt hann
þegar eptir fertugs aldur misstij af kali nær alla
fingur á hægri hendi. Hann var ágætlega, hag-
ur, einkum á járn, og smíbabi allt trútt. I allri
raun var hann hugprúbur og þollyndur og en þótt
mikill í skapi og elskur ab fornum mannskap,
var hann á heitnili stilltur, sibprúbur og hógvær.