Norðri - 31.10.1860, Síða 2

90
ar, er vjer kennum vií) hann, en játendur hans
nefna ,IslamK fæddist í Mekíca í apríimánnfci ár-
i& 569 eptir Krists fæíingu. Hann var af hinni
nafnfrægu kynkvísl Koreisch, cr skiptist í tvær
ættir, er komnar voru af bræfcrunum Haschem og
Abd Schems. Haschem ættfa&ir Mohameds var
verndarma&ur Kaaba í Mekka, sem var mestur
helgista&ur í aliri Árabfu, og fylgdn tign þessari
vir&ingur mikiar og rjettindi, svo a& sá, er liafti
þetta embætti á hendi, hafíi svo a& segja Öll yf-
irráb yfir hinni heigu borg. þegar Haschem lei&,
t<5k 'sonur hans Abd al Motalleb vi& metor&um
hans, og spratt af því óvild og öfund mikil hjá
ni&jum Abd Schems.
Abd al Motallcb átti marga sonu. f>ar af
nefnum vjer Abu Taieb, Abu Lahab, Abbas, Ilamsa
og hinn yngsta Abdallah, er átti Eminu af Koreisch-
ætt. Abdallah var svo frí&ur ma&ur og ö&rum
kostum búinn, a& tvö hundru& ungar meyiar
sprungu af harmi, eptir sngn Mohameds trúmanna,
þegar hann gjör&i brullaiip til; Eminu. Einka
sonur þeirra var Móhamed.
þegar Mohamed fæddi.-t segia sögur Araba,
a& mörg tákn og fyrirbur&ir liaíi or&i&, er sýndu,
hvílíkt undiirbarn í beiminn var bori&. Samstnnd-
is og Mohamed fæddisfbrá himinskærri birtu yfir
allt þa& hjera& og hi& ný/ædda barn leit til him-
ins og kallafi: „Gu& er míkill, eitginn er gu&
nt ma gu& einn, og jeg er bans spáma&ur “! Him-
in og jöi& komu í breifmgu vi& fæ&ingu hans.
Stöfcuvatnií) Sdvva iækka&i og þorna&i upp, en
Tigrisá fló&i yfir bakka sína og landifc í kring.
Höli Kosrus Persakonungs skaif, svo turnar iienn-
ar fjellu í grtinn ni&ur. Sömtl skeifingarnótt dreymdi
dómarann í Persalandí, a& hann sæi viiltan úlfalda
er ynni hinn persneska drómedar. Næsta morg-
un sag&i hann Persakonungi drauminn og rje&i
hann þannig, afc honum væri hætta búin fráAra-
bfu. Sömu nótt slokkna&i hinn heiiagi eldur Zo-
/oasters, sem „magfar“ gættu og lifafc haf&i í meir
en þúsund ár, og öllskur&gor& í veröldunni hrundu
til jar&ar. Hinir illu andar, sem búa í stjörnun-
um og merkjum dýrahi ingsins og hafa háskaleg
áhrif á börn mannanna, voru þá yfirstignir af gó&um
englum og steypt ni&nr á mararbotn ásamt höf&-
ingja þeirra Eblis e&a Lucifcr.
Skyldmenni hins nýfædda — segja hinar
sfimu sagnir — fylltust lotningar og undrunar.
Mó&urbró&ir bans, sem var stjörnuspekingur, leit-
a&i örlaga hans í stjörnunum, og bo&aoi, a& liann
mundi ná fjarskamiklu valdi, hefja nýtt stórveldi
og stofna nýja trií. Afi hans hjelt á 7. degi
höf&ingjunuin af Koreiseh - ætt veiziu mik'a, og
sýndi þeim barnifc sein hinn tilvonandi ættarlauk,
og gaf honum nafni& Mohamed (þ. e. hinn ví&-
frægi e&a göfúgi) til a& tákna hina komandi
frægfc hans.
þetta eru þeir ttndra vi&bur&ir, er rithöf-
undar Mohameds trúmanna segja a&j komi& hsfi
fram þegar hann fæddist, og um fyrstn^æskuár
hans er ekki neitt til nema vi&iíka skröksögur þ>eg-
ar hann var tæpra tveggja mána&a, dó fa&ir Iians,
og Ijekk hann ekki meira a& erf&um en fimm
úlfaida, úokkrar bindur og ainbátt frá Abyssiníu
a& nafni Barakat. Mú&ir hans gat nú ekki leng-
nr fyrir harmi haft hann á brjósti, og loptslagib
í Mekka var ekki 'iolit fyrir ungbörn, og var
því reynt a& fá brjóstmó&ur handa barninu me&-
al Beduina ættflokkanna þar í grenndinni; en af
því mó&ir Mohameds var svo fátæk viidi enginn
fóstra barnifc. Loksins var ein hir&arakona,
Halema a& nafni, sem aumka&ist yfir hl& mun-
a&arlausa barri, og tók þa& me& sjcr til hci.nilis
síns á fjölium nppi.
Margar undarlegar sögur liafíi Ilalema a&
segja um þetta fósturbarn siit. Á leifcinni frá
Meltka fjekk múlasninn, sem bar barnifc, á yfir-
náttúriegan hátt mannsmál og bofafci þaf háttog
snjalit, a& þa& bæri þann, er inestur væri af öii-
um spámönntim og erind.-rekum og nppáhald drott-
ins. Sau&peningnrinn hr.eig&i sig þegar hann
fór fram hjá, og þegar hann lá í vöggn sinni og
hórffci á tunglifc, heilsa&i þa& honuin vir&ulega.
Rithöfundór Araba segja, afc Halema hafi ferig-
i& brjóstgæ&i sfn rífiega launu&. Me&an barni&
var í húsi hennar blómga&ist alit á búinu. Upp-
sprettur og brunnar þornu&u aldrei upp, hagarn-
ir voru sígrænirog hjar&ir hennar tíföldu&ust; í allri
landareign hennar voru alls nægtir, og sjálf liffci
hún glö&u og fri&sömu iífi.
HelgisÖgur Araba þylja miki& lof og dýr&
um hina frábæru líkams- og sálarkrapta, er komu
fram hjá þessu furfcubarni þegar á fyrsta ári.
þegar drengurinn var þriggja mána&a stó&
hann einn; sjö mána&a gamall gat hann hlaupifc
til og frá og tíu mána&a skaut hann af boga.
Hann tala&i skýrt á áttunda mánufci, og mánu&i
seinna var hann aitaiandi og sýndi svo mikla
vizku a& allir .undtu&ust.
þegar hann á fjór&a ári var einn úti a& Ieib