Norðri - 25.12.1860, Side 6

131
fipgar samsærifiíiennjrnir komu af) hú«i Mr>.
hanieds haf()i hann fengifc afe viía, hvílfk hætta j
vof' i yfir honum. þetta er nú eins og vant er j
eignab englinuni Gabríel, en líkicga heíir eirihver
af Koreisch-æít látib hann vita þab, er ekki hefir
verib meb sama vfgahug og abrir. Abvörun þessi
korn svo míítulíga, ab Mohamed gat umfiúib of-
sóknir óvina sinna. Samsærismennirnir námu stab-
ar vib dyrnar á húsi Mohameds og skyggndust
inn um rifu ábur en þeir greiddu inngongu; þótt-
ust þeir þá sjá Moliamed liggja sofandi í grænni
kíSpu, er haun var vanur ab bera. þeir námu
stabar og rábgubust um, livort þeir skyldi vega
ab honum sofandi eba bifa þangab til bann kæmi
út. Loksins brutu þeir upp dyrnar og óbu ab
TÚmi lians. Hinn sofandi spratt upp en í stab
Mohahieds var þar Ali. Nú fjellust þeim hendur, og
spurbii, Jivar Mohamed væri, og kvabst Ali ekki
vita j'ab, og gekk leib sína og þorbi enginrt ab
leggja hcndur á hann. Koreisch-a ttmenn urbunú
na-sta reibir, er Slohamed var þanni^ sloppinn úr
greipum þeim, og hjetu hverjum, er færbí þeinr
Mohamed dauban eba lifandi 100 úlfnldtim.
Mohamed fór til Abu Bekers og ^om þeim
ásanit uiii ab fivja undir eins frá Mi kka og leita
lil hælis á fjaliinu Snr hálfa mfln frá borginni og
dyljast þar þangab til færi gælist ab fivja til
Mcdi,na. Börn Abu Bekers áttu ab færa þcim
mat og drykk á laun. þeir fóru frá Mekka unr
nótt, og dagur Ijómabi þegar þeir voru komnirab
fjallinu. Undir eins og þeir voru komnir í hell-
1 nn heyrbm þeir þysinn í fjandmönnum sínum, er
voru ab leita þeirra. Abu Beker, setn þó var
htigrakkur mabnr varb þó hræddur í þetta skipti.
,þab er fjöldi manna, sem eltir oss“, sagbi liann,
Bog vib ernm tveir einir. „Nei,“ sagbi Mohamed
„einn er hinn þribji, Gub er meb. okkur!“ í þetta
sinn segja rithöfundar Moliameds trúmanna ab
dýrblegt kraptaverk hafi orbib. þegar Koreisch-
ættmenn, segja þeir, komu ab hel!lnum,var akaz-
futrje vaxib fyrir framan hellismunnann oghöfbu
dúfur þar hreibur sitt, og konguló haffi spunn-
ib vef sinn yfir allt saman, f>egar Koreisch-
menn sáu þetta, álitu þeir ab enginn hefbi nýlega
komib í hcliinn og fóru þaban ab leita í abrar áttir.
Mohamed og Abu Beker voru nú þrjá daga
í hellinum, og færbi Asama, dóttir Abu Bekers
þeim vistir í kvöldrökkrinu. Fjórba daginn álitu
þeir, ab ákafasta eptirleitin væri um garb gengin,
og fóru úr fylgsni sínu af stab til Medina, og
færfi fólk Abu Bckers þeim úlfvalda til far*r-
innar um nótt. þeir sneiddu hjá alfaravegnm og
þræddu fram meb strönd Iíaubahafsins; en eigi
voru þeir Iangt komnir fyr en rkkliraflokkur nábi
þeim, og var fyrir þcim Soraka Ibn Malek.
Abu Beker varb aptur óttasleginn, er hann sá
svo marga í eptirreibinni, en Molia’med sagbi apt-
ur: „þú skalt eigi óttast, Állnh er mebokkurl“
Soraka var grimmlegur herinabijr, hárib grátt og
armleggirnir btrir og lobnir. þegar hann nábi
Mohatned, prjónabi liéstur hans upp og fjell
undir honum. Hann var fullur hjátrúar og þótti
hoiuim þctta illur fyrirbobi. Mohamed sá hvab í
honum bjó, og taiabi til hans meb svo mikiili mælsku
ab hann varb hrifinn af louiingu, bab Mohamed
fyrirgel’ningar og sneri vib meb riddara sína, og
Ijet Mohamed halda áfram ferb sinni ómeiddan.
Fióttamennirnir hjoldu nú áfram ferb sinni iúb
hrabasta, og komu loks ab fjallinu Koba, sem ligg-
ur hálfa mílu frá Medina. þ>ab var einn uppá—
lialðsstabur borgarbóa og var fjallib alþakib vín-
og aldingöfbuni. Iljá þessu fagra fjalli lagbist
' Kaswa úlfaldi Moiiameds nibur og vildi ekki upp
standa. Spámaburinu áleit þab gott teikn, og á-
setti sjer ab setjust ab á Koha og búa sig þar
undir iiinrcib í borgina. Seinu* var þar byggt
musteri til minningar um þangabkomu Moiiam-
eds. Mohained dvaldi fjóra daga á fjallinu, og
kom þar til lians gnfugur liöfíingi Borida Iíin
Hósib af Sahams ætt meb 70 fylgdarmönnum,
og tók trú hans.
Mohamedstrúmenn þeir, seuj ílúib höfbu frá
Mekka og höfbu leitab hælis í Medina, komu einn-
ig út á Kobafjall, undir eins og þeir heyrbu, jð>
Moiiamed væri kominn. Fjöldi af Ansariönum frá
Medina komu einnig og endurnýjubu trúnabar-
eib sinn. þegar Moliamed fjekk nú ab heyra,
ab krla þeirra, sem tekib höfbu trú hans í borg-
iuni, hafbi aukizt svo mjög, og ab hann m»ndi fá
þar beztu vibtökur, ákvab hann Sabbathsdag Mo-
hamcds trúmanna föstudaginn, til hinnar veglegu
innreibar sinnar.
þenna dag um morguninn safnabi hann ö!I-
um áhangendum sínnm til bæiialialds og hjelt
fyrir þeim ræbu, og tólc fram hin helztu undir-
stöbuatribi trúar sinnar,' steig síban á úlfalda sinn
og fór af stab til borgar þcirrar, er um rnargar
aldir skyldi fræg verba sem hwli hans.
Borida Ibn Hosib fylgdi Mohamed me& eína
70 riddara honum til vegs og nokkrir af læri-