Norðri - 25.12.1860, Blaðsíða 8

136
t
ínmir á Asunum í Húnavatnssýski. fjotla er hlaú-
teg saga. Hver srat frætt hann >nn aldur maurs-
ins? því hann heíir þ<5 víst ekki stahih fkirkju-
búkinni, og líttlega hefir maurgreyife eitgan skfrn-
arse'il haít. J>ctta lieíir afe líkindum einliver gjiirt,
sem fæfeist fvrst afe 40 árum lifenum. En livafe
sem áldritiuiri lífeur, þá er hitt þ<5 ckki minni furfea,
afe svona roskinn og magnafeur maur skyldi ekk-
ert tjóii gjöra á svo löngu tfmabili,. en þafe skyldi
(liuast svo ,4, afe norfeienzka fjefe sýkiist fvrst af
lionum, þegar þnfe kom saman vife kláfeasjiíka fjefe
sunntenzka. Og hvernig áttu menn afe vita af
maimiom, þó hann lieffei verife til þegar liann
gjorfei engan skafea, því fjárskofeanir voru engar
í Húnavatnsvslu, átnr en fjárkláfcinn korn upp, og
engir sjóuaukar. en kláfemaurimi er svo lítill, afe
hann sjett ekki mefe berum augum. En til hvers
er afe vefengja þetta; Tscherning lagfei hann ásamt
sunnlenzka maurnum, undir stóra sjónankann sinn
segir Hirfeir, og þekktist þá hvorugur frá ötrnrn.
fivafe þurfum vjer þá franiar vitnanna vifc? Var
ekki von, afe þaö færi um manninn? .Já, var ekki
von, afe Hirfeir væri látinn segja frá þessu? En
þafe nmn nú ekki mega geta þess tii, afe höfuntl-
ar Hirfeis hafi litife í sannleikssjónaukann sinn
hinn mikla, þegar þe:r ritufeu grein þessa, þvf
þafe Iftur svo út, aö þeir hafi bann jalnan vife
liendina, er þeir rita í Hirfei, og afe þeim sýnist
í honum sunnienzki kláfcamaurinn svo stór, afe
hann nái vfir land allt? Efca geíur þetta t.kki
skefe fyrst þeim sýndist herra Tsdieriiing og
Teitur koma svo 'ífea í Eyjaf|arfearsýRlu og skofea
þar sau< fjeír? jx'gar jeg les Ilirí i, þá er eins
og injer sýnist, afe síinnleiknrinii os lýgin ma-tist
á förnuin vegi, afe hvorugt þekki annafe, og spyrji
þrf h \ort annafe afelieitþen fari svo í hár saman. I
því þ:iu hafa veriö svarnir óvinir frá aldaöfeli;
en þafe er, eins og vifc er afe húast, afe gamla
konan veríur yíirsterkari og ber hann ofurlifea;
hann er l'íka ber og nakina og einn sínsiifes; en
htin er útbúin inefc alvæpnife sunnlenzka, og fyrir
lienni bera rncrki 2 berserkir, sern brjótast fram,
svo ekki stendur vib. ' f>afc er þvf engin furfea.
þó sanrJeikurinn hopi á hæl og leggi seinast
á flótta, ekki sízt þegar honum slær fyrir
brjóst af óþrifadauniiunn, sem leggnr af iýginni,
og þegar hann sjer æfea á móti sjer hinar mörgu
herfyikingar (tláfeamannanna, sem svo ærnu fje
er varife til afe fylla og feita. Loksins ætla jeg
afe minna höfunda Ilirfcis á þafe, afe jeg held þeim
farist ’ekki afc skopast ab þingmanni Snæfellinga,
sem þeir segja afe hafi viljafc heita á Bárfc Snæ-
fellsás, því þafe ætti cnginn frenmr afe heita á
hann en þeljr sjálfir, afe hann gjöri þeim einhverja
ráfeningu, efea bendi þeim á einhvern hátt, svo
þeir komist til vifcurkenningar sannleibans, og
fari þó seint sje afe reka í þafe augun, ab satt
er bezt í hverjum leik. Bárfei mætti líka vera
annt um fofeur Hirfcis, þrf hann er uppalinn und-,
ir handarJaferinum á honum. Vertu nú sæll, Hirð-
ir rninn! Jbg vil þjer vel og óska, afe þú sjáír '
afe þjer.
(Afcsent). Vjcr'erum smámsaman afe eflaog atika
- fjárstofn þann er vjer ffnguni hjá þingejihgum í
bitt cfe fyrra, og nú í haust lögfeum vjer andir-
skrifafcir hændur úr Gnúpverjarhrepp noríur í
þingevjarsýslu f þeim tilgangi afe kaupa kindur.
Ferfein áfram gegnum Sprengisand gekk afe óskum,
og þegar nortur kom leitufeum vjer fjárkaupanna.
í Fnjóskadal, Ljósavatnshrepp og Mývatnssveit.
Tóku Norfelendingar okkur mefe jafnri velvild og
rjettu okkur sömir hjálparhnnd og áfeur. Var nú
fje þcirra ölhi vænlegra og fallegra á afe líta en
í hitt hife fyrra. Vjer lukurn fjájkaiipuni vorum
svo fijótt sem aufeife var og lögfeum sífean npp fiá
Mjóadal fremsta bæ í Bárfeardal hinn) 17. dag
septemberinánafear næ3tlifena niefc kimlur afe tölu
mefereikmii um þeim, ernokkrirkaupamenn áttu,
er voru í förinni—:
ær tvævetrar og veturgamlar . . 271
og lörnb' afe tölu.................. 66
alls 337 Sindur
Verfe á eldri kinrlunum var hjerumbil 4 rd. hvcr,
en á lömhiinum 1 rd. 56 sk. livert.
Norfelendingar voru euri sem fyrr sjálfum ajer
samkvjpmii, hvafe skiiyrfein i ife fjársöluna áferierfei,
og áskildu, afe vjer förgufeum ekki «f hinu oldra
Ije til sýktra efea grunafera lijerafea, þar efe fien-
afur þingeyinga mun töluvert haf« fækkab af
undanförnuni harfeindum, og þeir því vilja láta þá
sitja fyrir hjálpinni, sem geta gefiö áreifeanlega
vissu fyrir því, afc hib selda fje úr Norfeurlandi
horíi til afc vcrfca afc notum, en falli ekki í j-yn
kláfeapestarinnar, efcur þuríi afe leggjast undir ár-
angursiitiar lækiiingatilraunir.
þeíta skyrslukorn bifejum vjer herra ritstjóra
Norfera afe taka ínn í blafc sitt.
.Staddir í Bárfardnl hinn 17. d?g saptembermán. 18flO.
Gufemundur þorstcinsson. Jón Gíslason.
Loptur Eirfk8son.
, *
Ur Naustahögum hjer vife.Akureyri hafa seint
haust hvoi'fiö og afe líkindum flækst frain í
Eyjafjörfc tveir hestar, grár ogbrúnn, báfeir ójárn-
afeir: sá bruni 8, hinn 9 vetra. Sá brúni ernokkru
minni mefe dálitlum sífeutökum. Mörk man jeg ekki.
Jeg leyfi mjer því afc bifeja gófca menn afe iiirfea
þessa hesta og láta mig sem fyrst vita, hvar þeir
eru nifcurkomnir, allt móti sanngjarnri þóknun.
Akureyri 24. desember 1860.
Sveinn Skúlasou.
Eiganrli og ábyrgðarmaður Sveinn Skálason
Prentafeur í prentsmifejutini i Aknreyri, hjá U. Helgasyni.