Norðri - 30.11.1861, Blaðsíða 2

98
gem vcgur SOOffi', ef luín á ekki ab leggia af,
þau 20S> lieys er á vanta miböOíi af hálmi
ebur 8 ragnhlössum yfir veturipn; en af því aí)
kýr, auk 6—8 U af heyi, getur ekki torga?) 50 tí
af hálmi, heldur eintmgis svo v miklu sem ásanit
hinu ver'a lijerumbil 267B af þnrru fá?ri, lætur
híín hjerunibil 30 U af hálmi ligeja ójetin og fær
því ekki nóg fá?ur til a?> halda holdum ogleggf-v
ur því af. En ef a? kúnni er gefi?) nokkub af
kjarnfóbri í staí) heysins sem á vantar kemstbetri
jöfnu?ur á fóírib. þegar iní er, t. a. m., gefin
3® af byggi á dag sobnu eba mölnbu, þá jafn-
gildir þab 7 U heys eba 17® af hálmi, svo htín
þarf þá ekki ab jeta nema 26 U af Iiálininum.
Eins og á?ur er sagt getur kj'rin nú ekki komib
í sig svo miklu þurrti fó?ri, cn leyfir enn 7—8
pundum og legeur því af. Til þess ab kýr sú,
8em vegur 800 tí, haldi fullum holdum, þarf því enn
ab gefa henni kraptfóbur fyrir þessi 6 — 7 pund
af hílmi sro sem t. d eittpnndénn af byggi e?a
höfrum. þannig ver?ur þá daglegt vetrarfóbur
þeirrar kýr, sem vegur 800®, er mjólkandi og
ckki á ab legcja af 4 u af bvggi 6—8 & afheyi
oj 16—18$ af hálmi, cba yfir vetiirfnn reiknab-
*n til 200 daga, 800 pund eba hjerumbil 4 tunn-
nr af tvísettu byggi er jafngiltlir 4 tunnum 6
skeppum af sexseltu byggi, 1400 pund af lieyi
ebá eitt mjög stórt vagnhta-s og 3400 pund af
liálmi eba hjerumbil 3 vagnhlöss.
Iljer höfum vjer mí bezta rá?ib til ab bæta
úr því, ef vjer höfnm skort á hálmfóbri, nefni-
lega meb því ab auka kjarnfóbrib, en af því öll
| jórturdýr þurfa eptir ebli sínu mikib fó?urab vöxt-
j nnum til ab fylia hin mörgu stóru rúm í mnga
þeirra, þá cr ekki h.«egt ab bæta hey og hálmaböllu
leyti upp mcb kja/rifóbri. þab væri t. a. m. ▼it-
laust ab gefa 4 ktiin f stabinn fyrir 100 pund af
heyi eba samsvarandi hálmi 3 slceppur af hnfr-
um, þó þær sje jafngildi þess ab fóburkrapti, þvf
kýrnar yrbi meb þessu fóbri strengdar og veikhi-
legar, því meltingin spiliist. Hálmurinn er fyrir
nautpeninginn eíns og braubib fyrir erfibismaun-
inn. Vjer sja'um því líka, ab kýr jeta þurran háhn
ineb beztu lyst strax eptir ab þær hafa fengib hib
bragbbezta kjarnfó'ur. þó niá minnka hálmfób-
ur vib kýr enu meira meb því ab gefa kúm ann-
ab kraptfóbur, sem er fyrirfcr?armikib, t. a- m.
rófur. Ei vjer þvf gefum kúnni fyrir hin sein-
ustu 6—7 pund af háiminnm, sem vjer ábur gjörb-
um ráb fyrir ab bæta upp meb fjórba pundinuaf
byggi, daglega 14—16 pund af kálrabí ylirvcxti,
grænkáli eba hvítum Bturnips“, sem jafngildir því
hjerumbil ab næringarefni, cn er meira mjólkauk-
andi, þá þyrfti kyrin ekki nieira en 16 puiid af
hálmi á dag.
Hjá brennuv'nsbruggurum má sjá, hve lítinn
hálm kýr kemst af meb þegar iinn fi*r nóg,' af
dreggjuin, en jeg ætla ab menn geti varla til lengd-
ar híldib kú heilbrigbri, ef Iuín fær drcggjarein-
ar til næringar.
Meb visindalegimi rannsóknum cr þab full-
sannab, ab hinn láttur’e.i innvortis Iiiti .'■kcpn-
unnar xi?he)ztaf nokkrum hluta fóbursins, og breyf—
| ist og brennist meb andardrættinum. Iinnvortis
„.Teg lnig-abi þa?“, s:ig?i iiún vinejarnlega r.Teg
vissí þab, ab þú værir ekki lijer kominn, ef þú
ættir inóburá líti“. Frá þeirri stundu fór hin gó?a
kona meb mig eins og jeg væri bain hennar.
Jeg var í inísi liennar nokkra daga ab taka
mig aptur eptir ferbalúrinn. Á meban jeg var
þar keypti jeg mjer kúlubyssu, og æf?i mig á
hverjum degi ab skjóta til marks til ab bua mig
undir veibimanna lífib. þegar jeg var or? inn al-
veg hres8 kvaddi jeg hin gó?u bjón og hjelt
áfram ferb minni
í Wheeling steig jeg á botnflatan bát, sem
kallabur var breibhyrningitr; þesskonar bátarvoru
abalferjur á fljótum í þá daga. I þessari örk flut-
um vjer nibur Ohiofljót hálfan mánub. Elfan
var í þann niund í fyr»tu fegurb sinni. þab var
þá ekki búib ab höggva úr hæstu trjen á árbökk-
unum. Skógartrjen skögubu sumstabar út yfirár-
bakkannn en sumstabr voru þau kringd sefstöng-
um. Gnægb sást af alis konar viliudýrum, vjer |
heyrbum þau þjóta gegnum þykkan skóginn e?a
svamla í ánni. Ðádýr og birnir syntu ópt yflr ána
og stundnm komu dyrin í fiokkuni nibur á ár-
bakkann til ab horfa á batinn meban hann leib
ni?ur eptir. Jeg var einlægt vib búínn mebkúlu-
byssuna mína, en hvernig sem á því stóö þá komst
jeg aldrei í skotfæri. Stundum gat jeg farib í
land og reynt mig þar. Jegskaut íkornaogsmá-
fugla og stundum jafnvel nokkur villihænsni, en
þó jeg sæi stuiidum hirli hlaupa um skógana, gat
jeg aldrei komizt í skotfæri vib þá.
þannig libum vjer í breibhyrning vorum fram
hjá Cincinnati, „drottning vestursins“, eins og sú
borg er nú köllub; þá voru þar ab eins fáeinir
tijekofar, og fram hjá Louisvilleborgar-stæbi, þá
var þar einn bóndabær. Eins og jeg sagbi á?ur,
Ohio var enn eybifljót, allt var skógur og eintóm-
ur sk'ígur. þar se.n Grænelfur rennur í Ohio
skildi jcg vib hreibhyriónginn og hj'elt leib mína
lengst inn í Kentucky. Jeg vissi£ekkert hvértjeg