Ingólfur - 18.03.1853, Blaðsíða 3

Ingólfur - 18.03.1853, Blaðsíða 3
19 skjrslur konungsfulltrúa og forseta frá [)íng- inu. Jað sýndist því vera helzt reynandi, að upplýsa málið og þess sönnu meiningu. Hin helztu biöð í jiýzkalandi og Noregi skýrðu frá uppástungum meira liluta nefndarinnar, og ýmsu öðru um málið, og ljetu llestir vel yfir vorum málstað. Jetta virðist og hafa lirifið svo mikið, að stjórnin hafi séð, að framferðir konungsfulltrúans og frásagnir vaeri ekki með öllu gallalausar; hvar fyrir almennt vartalað,að Kosenörn hefði verið falaður til Islandsferðar til að rannsaka allt f>etta mál, og kalla hefði átt Trampe heim; en þegarþað fjekkst ekki af Rosenörn, [)á hafi til hins verið tekið, að halda Trampe og fullnægja ráðum hans. Stjórnin mótmælti samt ekki neinu því, sem skýrtvar frá um málið af vorri hendi, og jafnvel ekki ágripi úr erindisbrjefi, sem konungsfulltrúa átti að hafa verið skrifað í fyrra vetur, og mörgum þótti nokkuð liarðorðað oss til handa, einkum þar sem honum átti að vera lagt fyrir að skýra stjórninni frá, hverjir em- bættismenn mælti móti stjórnarfrumvarpinu, og stinga upp á hversu þeim skyldi hegnt verða. En svo leit út sem það ætti nokkuð skylt hjer við, að land-og bæjar-fógetinn var settur frá með konungsúrskurði án dóms og laga, og amtmönnum bannað að setja Jón Guð- mundsson í nokkuð embætti. Mælt var að fleir- um hefði verið ætlað hið sama, en að það hefði farist fyrir. Merkilegt er, að stjórnartíðindin liafa aldrei frá þessum konungsúrskurði skýrt. Jón Guðmundsson kom til Kaupmanna- hafnar í október, og sendi áður enn hann lagði af stað stiptamtmanninum með brjefi eptirrit það af ávarpi jnngmanna til konungs, er við gát- um fyrri; nokkru seinna fengum við að vita, að Eggerts sýslumanns Briems væri ekki hingað von; var [>að að okkar ætlun })ó ekki lítill hnekkir erindi voru, að svo fór, því hann var sá af oss öllum, sem helzt leit út til að myndi geta komið stjórninni í hinn rjetta skilning á málunum. Jegar hann ekki kom, gátum við heldur ekki sótt um að koma fram fyrir kon- ung með ávarpið á þann hátt, sem til var ætl- ast, heldur urðum að sæta tækifæri til að ná fundi hans einstaklega til viðræðu. I nóvem- berm. urðu nú á ný ráðgjafaskipti og margt var þá tvísýnt; þá var og hjer um bil út séð oni frumvarp það, sem lagt var fyrir gæðinga- fundinn i Flensborg í fyrra, og kallað hefir verið ,Notabel“-frumvarp, að það myndi aldrei gildi ná; og síðan kom breytingin á Frakk- landi. Jess vegna fjekkst ekki færi á að ná konungsfundi fyr enn í desember, og varaði viðræðan við konung heila stund. Hann reynd- ist þar, eins og hann mun hveijum reynast, hreinskilinn, hjartagóður, skynsamur án allrar tilgerðar. Enginn hefir eins einlæglega og hann sagt frá því, sem liann hafði heyrt um þetta mál, og liann hafði lesið það og mundi mikið af því; en hjer á ekki við að hafa það eptir; en þó getum við ekki varizt að greina það eitt, sem bezt lýsir hvílíkur undarlegur, og reyndar að okkar viti óskiljanlegur mis- skilningur, rógur og missagnir hafi verið uin þetta mál, að konungur sjálfur ljet í ljósi, að það hefði verið talið erindi þeirra, sem sendir voru, að segja sér upp tryggð og hollustu; var því ekki kyn þó honum hefði dottið í hug að láta setja þessa menn í varðhahl. Við er- um samt. þeirrar fullrar vonar, að hann hafi sannfærzt um að Islendingar eru honum trúir, og myndi ekki elska hann síður enn fóður lians, ef honum auðnaðist að veita landi voru það gott, sem við vitum hann hefir vilja til; og það vitum við, að það er ekki honum að kenna, heldur ráðgjöfum hans, ef íslendingar fá ekki verzlunarfrelsi eða aðrar óskir sínar uppfylltar; en óskum vorum verður aldrei fram- gengt eða framfylgt n^eð skynsemi, fyr enn ís- lenzkir menn verða ráðuneyti konungs í ís- lenzkum málum; og höfum við seinna haft tækifæri til að láta i ljósi við stjórnina, með bréfum þeim, er við höfum ritað með bænar- skrám frá Islandi, að þetta sje bæði álit al- mennings á Islandi, eins og bænarskrárnar sýni, og svo sjálfra vor. Konungur lofaði svari upp á ávarpið, en ítrekaði að vér yrðum aðhafa þolinmæði, því hér væri í margt horn að líta; hann ljet og í ljósi að sig langaði til að koma út til Islands, og vonaði liann að Islendingar sfnir myndi skiljasig, og hann þá, ef þeir talaði saman; það myndi og verða ef svo bæri að, því hreinskilni og tryggð eiga ætíð hægt með að skilja hvor aðra. Með þessu var þá hið eiginlega aðalmið fararinnar náð svo sem auðið varð; það hefði getað náðst enn betur, ef Briein sýslumaður hefði getað komið, og ef stjórnin lieíði viljað nota okkur

x

Ingólfur

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Ingólfur
https://timarit.is/publication/79

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.