Ingólfur - 18.03.1853, Side 6

22
Búnaðartafla
*
Ömtin. ByggW jariir og Hjáleigur. Tala húsfeí)r- anna. Fólks- talan 511. Yerkfærir karlraenn. IIÚS- menn. Búsmali allur: nautpeningur,
Kýr. Kvígur. Naut og uxar. Kálfar.
Suðuramtið . . 2,700 3,394 21,334 3,394 1,521 5,715 2,214 1,622 1,817
Vesturamlið . . 1,216 ♦ 2,373 15,425 3,380 894 3,845 670 354 688
N.ogAusturamtið 2,296 3,102 23,326 4,659 991 6,290 632 396 474
Höfuðtala . . . 6,212 8,869 60,0S5 11,433 3,406 15,850 3,516 2,379 2,979
VERÐLIGÍ-SKBÁ
sem gildir
í RnyJijavikurbœ, Borgarfjarðar- Gullbringu
og Kjósar- Árness- Rangárvalla og Vest-
mannaeyja - sýslutn
frá miiija maimán, 1853 til sama tíma 1854.
Meðalverð á hverjuhundr. og hverri al. í landaurum þeim,sem taldir eru í verðlagsskr., verður er þá hundr. á landsvísu er þá 1 aiin
Silfurverð rbd. sk. sk.
í fríðu 21 66 iH
I ullu, smjöri og tólg ... 24 66 194
I tóvöru af ullu 13 12 104
í fiski 17 85 141
í lýsi 20 50.4 I6.4
I skinnavöru 18 81 15
En aðalmeðalverð allra með-
alverða verður 19 44xl 154
Sveitarþyngsli Norðurálfunnar.
|><ii') segir tímarit eitt iijá Englemlinguin, að af
}>eim 178 milljónuin manna, sem búa í ISorðurálfunni,
sjeu 17 nitHjónir og 9 Itundruð jiúsundir tnanna
betlarar, það er að segja, svo á sig komnír, að þeir
verði að þiggja af sveit og geti engu svarað til fátsekra.
í Danmörku kvað 5 menn af hverjum hundrað mönn-
um vera sveitlagir, í Englandi jiar á móti 10 af hverj-
«m hundrað, og í llollandi 14 af huadraði hverjit.
VEIIÐL A G§- §KRÁ
sem gildir
i Austur - og Vestur - Skaptafells - sýs/.u
frá miftju maímán. 1853 til sama tíma 1854.
Meðalverð á Hverju hundr. og
hverri al.í landaurum þeim,sem
taldir eru í verðlagsskr., verður
Silfurverð
er þá hundr.'er þá
landsvísu'l alin
sbd. sk. sk.
í fríðu......................
I ullu, sntjöru og tólg . . .
I tóvöru af ullu.............
í fiski......................
í lý-si......................
1 skinnavöru.................
En aðalmeðalverð allra með-
*
alverða verður..................
18
21
10
13
18
14
16
80
54
60
84|
444
854
364
15
174
84
114
14J
12
13|
Víða er misjafnlega minnst enna dauðu.
I kirkjugarðinuiu í Chathamsborg á Englandi eru
margar grafminningar; en þó ber þar ein af öllum,
sein maður nokkur hefur látið setja tveimnr konum
sínum. Jegar hann er búinn að segja nafn og aldur
á fyrri konunni, koma þessi orð: „Drottinn gaf,
drottinn svipti, drottins nafnið Iofað sje“! En þegar
búið er að segja nafn og aldur seinni konunnar,
þá koina þessi orð: „Jeg ákallaðí guð, og hann bæn-
heyrði mig og frelsaði mig úr neyð niiuni“!