Ingólfur - 18.04.1855, Blaðsíða 2

150
sjálfuni oss svo illir, aft viija spilla blessan
drottins með heimskulegu og syndsamlegu ráð-
iagi sjálfra vor. Samt skulum vjer gæta vor
nákvæmlega í því tilliti, og leggja það allt
fram, sem í voru valdi stendur, til að efla
hagi vora og heillir. En minna getum vjer í
því efni ráðið, {>ar sem um er að gjöra við-
skipti vor við aðrar þjóðir; því þar verðum
vjer að taka þvi sem að höndum kemur, líkt
og þeir sem verða að lúta, af þvi þeir hafa
lægri dyrnar. Sjaldan höfum vjer, Islending-
ar, haft eins orsök og nú, til að horfa milli
vonar og ótta út i heiminn fyrir utan oss;
sjaldan höfum vjer átt að taka nokkru sumri,
sem virðist hafa átt að fela meir í skauti
sínu, enn sumarið, sem nú fer í hönd. Vjer
eigum von á frjálsri verzlun í sumar, og vjer
vitum ekki betur, enn álfan vor sje öll i upp-
námi og undirbúningi til stríðs og styrjalda.
Siglingin og sumarið verður að sýna oss reynd
á þessu. Hvað hinni frjálsu verzlun viðvíkur,
þá erum vjer enn sem fyrti vongóðir um að hún
verði Iandi voru til blessunar, og byggjum það
mest og bezt á þessari einföldu skoðun, að guð
hafi ætlast til, að hvor þjóðin skipti bróðurlega
og bandalaust við aðra, og að íslendingar skyldi
ekki lengur eiga viðskipti við Díini eina, enn
rneðan þeir væri að læra af peim að verzJa.
Nú eruin vjer jafnvel svo vongóðir í tilliti til
frjálsu verzjunarinnar, að vjer ímyndum oss,
að styrjöldin geti orðið henni fremur til efl-
ingar enn fyrirstöðu; því skyldi stríðið halda
á fram, og það, ef til vill, með meira kappi enn
í fyrra, þá leiðir af þvi enn meira hapt á verzl-
uninni i austurhluta álfunnar; og hvað er þá
liklegra enn að kaupmanns andinn, sein lengi
hefur verið viðbrugðið fyrir kænsku, og það
jafnvel fram yfir syni Ijóssins, hann leiti fyrir
sjer á vesturbóginn og virðist að leita vor, svo
auinir sem vjer erum. Jað er nú auðvitað, að
þetta er ekki annað, enn getgáta; en er bónd-
anum láandi, þegar liann á mikið hey undir,
þó hann spái þvi að morgni, þó dimmt sje í
lopti, en Ijósar undir, að það kunni að skína
af þegar á líður? Jað er-SJálfsagt vjer vitum
ekki hverja stefnu stríðið tekur, en sagt get-
um vjer nokkuð í hverju horfi það var undir
árslokin, því póstskipið færði blöð frá Eng-
landi allt að 28. desember f. á. jbeir banda-
menn, Englendingar og Frakkar, höfðu lítið að
verkum gjört í allt fyrra sumar, er ynni það
svig á Rússum, sem þeir vildu. Tilraun sú,
sem þeir voru að gjöra í haust, að ná fótfestu
á rússneskri lóð, þar sem þeir settust um borg-
ina Sebastópól suður við Svartahaf, þá gaf
bún eigi von um neinn góðan árangur, þegar
seinast frjettist. Jað var eins og höfuðskepn-
urnar væri upp á móti þeim bandamönnum.
Vindurinn reif og tætti í sundur fyrir þeim
tjöklin og herbúðirnar; sjórinn bramlaði og
braut fyrir þeim seglskip oggufuskip; eldur-
inn — úr skotfærum Rússa — eyddi og drap
fyrir þeim herliðið; og svo var kólera og rúss-
neskur óþverri, sem aetlaði að gjöra út af við
hina, sem höfuðskepnurnar hlífðu. Eymdin í
herliði bandamanna var óumræðileg, og til
merkis um það höfum vjer snarað á íslenzku
2 brjefum frá dátum, sem þeir sendu lieim til
Englands, og komu út í Tæmsblaðinu (Times)
28. des., og kafla úr brjefi frá liershöfðingja
einum, sem kom út 27. d. s. m.; oglátumvjer
prenta þessi brjef hjer á eptir. Jieim bánda-
mönnum mun lika liafa litist svo á blikuna, að
eigi væri fyrir þá við Rússa að eiga, nerna
þeir gæti fengið fleiri þjóðir í lið með sjer;
um árslokin höfðu þeir góða von uin Aust-
urríkismenn, að þeir myndi snúast í lið með
þeim, og voru þeir jafnvel búnir að lofa góðu
um það; og svo voru blaðamenn þeirra að
telja allar likur til þess, að bæði Svíaríki og
Norvegur, Danmörk og Prússland myndi fá-
anleg til að snúast í móti Rússuin líka. Um
Sviariki segja Times 26. des. „I Svíaríki er
allur lýður á okkar máli“ þ. e. bandamanna.
Um Danmörk segja þau: „1 Danmörku er
bændum og aðalsmönnuin lítið gefið um lið-
semd við okkur bandamenn, en borguruin öll-
um er vel í þeli niðri til Englands og Frakk-
Iands“. Um Prússland segja þau: „I Prúss-
landi er allur lýður mjög fráhverfur Rússum,
nema bændur í þeim bjeruðum, þar sem er
annaðhvort lítil eða engin þekking og hugsun“.
5egar Times eru búin að skoða þetta með
mörgum athugasemdum, segja þan: „Fyrst
svona stendur nú á, sýnist tíminn næsta hent-
ugur til að reisa þjóðirnar í norðurhluta Ev-
rópu í samband gegn Rússum. Austurríki
hefur og riðið á vaðið með |iað með samningn-
um 2. d. desemberm., og má svo heita að það
hafi jarðað hehja sambandið og hringt það