Ingólfur - 18.04.1855, Blaðsíða 7

tafla
til fardaga 1854.
155
minni Kálgarðar. Skurðir þúfna-
Trippi til þilju- 12-10 og 6 0{j 4 bátnr til vatns- sljettan í Túngarðar Færikví- Ný
3. vctra. sltip. 8 æring- m. för. og bytt- að tölu Umináls i veitinga ferh. hlaðnir ar. mótök
ar. ur. yrktir ferh. laðm. faðmar faðma. faðmar.
3,584 3 4 32 461f 441 1,190 63,601 14,920 17,558 5,100 776 227
5,939 2 102» 3221 802J 3,155 148,742 6,815 42,476^ 19,335 628 98
1,866 22 112 474 586 1,500 44,267 3,704 20,761 1,787 120 28
11,389 27 246 1,857« 1,829 5,845 256,610 25,439 80,795^ 26,222 1,524 353
Gullbringusýslu.
Vefari Björn Björnsson Sviðholti 1 rd.; vm. Björn Bjarna-
son Elliðavatni 1 rd.; vm. Guðmundur Eiríksson Mýdal
1 rd.; b. Hafliði Guðnason Tóttum 1 mrk.; b. Jón Hjörts-
son Hvaleiri 1 rd.; Faktor Ari Jónsson Hafnaríirði 1 rd.;
b. Ketill Jónsson Kotvogi 1 rd.; sýslum. Baumann Ilafn-
arfirði 2 rd.; b. Arni Jónsson Breiðholti 1 mrk.; vm.
Magnús Olafsson Vatnsenda 38 rk.; vm. Jón Haldórsson
Elliðavatni 2 mrk.; kaupm. L. Knudtsen Hafnarfirði 1 rd.;
hreppst. Stcfán Olafsson Hvammkoti JOsk.; kaupm. E.
Iversen Hal'narfirði 1 rd.; kaupm. H'. Linnet Hafnarfirði
1 rd.; Faktor II. Ilansen Flensborg 4 mrk.; vm. Gísli
Haldórsson Hvaleiri 1 rd.; vm. Eirfkur Gtiðmundsson
Kálfatjörn 2 mrk.
lteykjavfk.
Suðurlandspóstur IvarJónsson 4 mrk.; skólakennari Jens
Sigurðsson 1 rd.; byggingarmeistari Nielsen 1 rd. Til
satnans 55 rdd. 2 mrk. 13 sk.
Fólkstal 31 desember 1853 eptir skýrslwm
prófastanna,
Norðurinúla prófastsd. . . . 3,637.
Suðurmúla — .... 3,185.
Austurskf. — .... 1,298.
Vesturskf. — .... 2,240.
Ilangárv. — . . . . 5,235.
Árnes — .... 5,277.
Gullbr. — .... 6,130.
Borgarf. — .... 2,267.
Mýra — .... 1,937.
Snæfellsn. — .... 3,387.
Dala — .... 2,018.
Barðastr. — .... 2,690.
\resturísaf. — .... 1,753.
Norðurísaf. — .... 2,732.
Stranda — .... 1,497.
Húnav. — .... 4,410.
Skagaf. — .... 4,153.
Ky.jaf — .... 4,177.
Norður — . , . . 4.839.
02,862.
3. Ltandið Hanada.
(Framhald). Jaö lítur lielzt svo út sem
Iudianar uni ekki vift annað enn dýraveiðar
og sífeld ferðalög, og er.það til mikillar fyrir-
stöftu allri menntun þeirra. Jví þó aft sumir
þeirra taki sjer bólfestu og leggi stund á jarð-
yrkju, þa gjöra þeir það helzt af því, að þeir
vilja komast hjá þeirn erfiðleika og sliti, sem
dýraveiðum eru samfara; enda sleppa þeir
aldrei ást sinni á veiðimanna lífinu, og hverfa
einatt til þess aptur. f)ó að Indíanar hafi
haft miklar samgöngur og dagleg mök við
nýlendumenn Norðurálfunnar, ber ekki á því
að hugarfar þeirra eða háttsemi hafi tekið neinni
verulegri breytingu fyrir það, nema að því
leyti sem þeirsmátt ogsmátthafa lært marga
ósiði af Evrópumönnum. En fyrir það hafa
þeir lika glatað mörgum þeirn mannkostum
og íþróttum, sem sýna oss hið upphaflega á-
gæti víllimanna, og hafa í þess stað fallið
til drykkjuskapar, ofáts og saurlifnaðar, sem
gjöra þá með öllu óhæfa til að lifa hinu ó-
breytta villimanna lífi. 5ó að svona sje nú
þegar komið fyrir allmörguin Indiönum, og
þeim meigi heita í mörgum greinum mjög
apturfarið, þá eymir þó enn svo eptir af at-
gjörfi þeirra, að Evrópumönnum þykir rjett ó-
skiljandi glöggskyggni þeirra í ýmsu tilliti.
J>eir rata t. a. m. rjetta leið í gegnuin þjett-
ustu og villigjörnustu skóga og hafa ekki
annað til að fara eptir enn mosann, sem æfiri-
lega vex þeim megin við eikurnar, er veit til
norðurs; og aldrei hafa þeir svo langa ferð
fyrir höndum, að þeir eigi komizt á hrepps-
endann, og fara þeir æfinlega beinustu leið.
5eir rekja þar feril, sem enginn hvítur mað-
ur getur sjeð; því á þurru og hálffúnu laufi,
sem liggur á jörðunni, bregst þeim ekki að
sjá förin eptir menn eða skepnur.