Íslendingur - 19.07.1860, Qupperneq 7

63
Ginknnnir
þær, sem þeir fengu í burtfararprófinu, sem útskrifabir voru úr Reykjavíkurskóla vorib 1860.
Fyrri hlutinn tekinn 1858. Sí&ari hlutinn.
Nöfn. Danska þýzka Landa- frœí)i Nátt- úru- saga ís- lenzka Munn- leg lafeíoa Skrifleg latína Gríska Trúar- frœöi Sagna- frœÖi Talna- frœfci liúm- máls- frœfci F.ölis- frœÖi A&aleinkunn.
þórarinn Jónsson dável dável ágætl. ágætl. dável ágætl. dável dável dável dávei ágætl. ágætl. ágætl. 1. eink. (97 stig).
Markús Gíslason dável dável dável ágætl. dável dável vel dável dável dável ágætl. ágætl. ágætl. 1. — (93 — ).
ísleifur Gíslason dável dável dável dável dável dável vel dável dável vel ágætl. dável ágætl. 1. — (89—).
Jónas Jónassen dável dável dável dável dável vel dável dável vel dável ágætl. dável dável 1. — (88 — ).
Þorgrímur Johnsen vel dável ágætl. dável vel vel vel vel vel dável dável ágætl. ágætl. 1. — (82—).
Eyjólfur Jónsson vel vel vel dável vel vel vel vel vel vel ágætl. dável ágætl. 2. — (75-).
'tJtlendar frjettir. (Niburlag, sjá 7. bl., bls. 56).
Italía. Uppreistin á Sikiley hefur or&ib afdrifameiri,
en búizt var vib í fyrstu, og hefur nú fengib þann vife-
gang, ab allar líkur eru til, ab Franz konungur eigi ab
eins missi ráö eyjarinnar, heldur og verbi flœmdur frá ríki.
Geldur hann þá sjálfs sín og fe&ra sinna, en fyllir tölu
þeirra, sem eigi hafa viljaö skilja „tákn tímanna", og hafa
því orbib ab ala aldur sinn í crlendu hœli, en leifa nibj-
um sínum a& eins snautt nafn, berandi áfellisdóm sögunn-
ar og bölvan þjaka&ra þegna. því hitt þykir oss einkis-
vir&i, þó þeir bjargi nokkrum reytum, er þeir ná a& hrapsa
meb sjer úr skipbroti veldis síns. þaö er frelsishetjan
Garibaldi, er forsjónin viröist hafa kjörinn til ab verba
liirtingarvöndur þessa konungs. I öndveröum maímánubi
lagbi hann út frá Genúaborg me& fjalladrengi sína (2—3
þús. ab tölu), vel búna a& vopnum, og, ab því sagt er, meb
gnógt fjár. Honuin tókst aö sigla svo á svig vi& herskip
Napólímanna, ab hann ná&i landgöngu vi& bœinn Marsala
á Sikiley nor&anver&ri. Tók hann nú þcgar til starfa, reisti
vi& hug eyjarbúa, og rak hvervetna undan sjer konungs-
libib; og þó hver sigurfregnin flygi til Napólíborgar á fretur
annari, Iei& eigi á löngu, á&ur en sannfrjettist, ab konungs-
menn hefbu be&ib fullan ósigur hjá bænum Calatafimi, og
gætu ab eins haldiÖ sjer í vígborgunum. J»ær stœrstu og
sterkustu þeirra eru Messina og Palermo. Nú reyndi kon-
ungur til a& senda fri&arbob eyjarmönnum, en þeir vildu
eigi þiggja, og seinustu frjettir segja, a& Garibaldi hafi
sigrazt í miklum bardaga á hershöf&íngjanum Lanzas fyrir
utan Palermóborg; hafi konungsli&iÖ látib hverfast til kast-
ala borgarinnar og skotiö þa&an sprengikúlum á hana langa
hríö, uns lwnsúlar Frakka og Breta skárnst í leikinn og
bu&u þeim ab hætta. Garibaldi hefur tekib alræ&isvöld
yfir eyjunni, me&an á styrjöldinni stcndur, ení nafni Vilct-
ors Sardiníukonungs. Mikill felmtur kva& vera yfir Franz
konungi og hirö hans; hann býst eigi vib góbu, því einlægt
er verib a& koma undan fje og dýrgripum, a& því sögur
segja. Páfinn er í hinum mestu kröggum; heilir flokkar
hlaupa burt úr liöinu undir merki Viktors konungs, og sagt
er, aÖ Lamorciere þykist fullþreyttur af því, a& koma skip-
un á herinn. Nýlega skora&i páfi á allar katólskar þjó&ir,
a& lána sjer fje, en ví&ast hvar var heldur dauflega tekib
undir; því betur hefur gengiö a& safna fje handa Garibaldi
og Sikileyingunr, og kalla menn þab Gartóafdapeninga, á
borb vib hitt, er heitir Pjeturspeningar. Sumir biskupar
hafa gjörzt tregir til hei&urs og hollustu vi& Viktor kon-
ung, enda hefur honum þótt ráb, ab taka þá til Túrínborgar
og kenna þeim kurteisi.
Spánn. Ilje&an erabeins ab herma, ab hershöfbing-
inn Ortega var tekinn af lífi. Karlungum bábum var náb,
en sleppt aptur, þá er þeir höfbu afsalab sjer allan rjett
til ríkis á Spáni.
Innlendar frjettir. Sí&an um Jónsmessu
hefur tí&arfarib verib mjög votvi&rasamt hjer sunnanlands,
einkum voru ákafar rigningar í vikunni frá 8. —15. þ. m.;
urbu þá vegir og vötn illfœr, og fer&amenn í vandræ&um
staddir. Nú er heldur farib a& þorna um aptur, hvab lengi
sem þab stendur. Grasvöxtnr var lengi tregur, rneban
þurrkarnir gengu framan af sumri, ennúmákalla, a& kom-
i& sje gras í betra me&allagi, og teknir eru sumir mena
til sláttar. Verzlun hefur verib lieldur lítil og óhœg, allt
er fremur dýrt, bæ&i innlend vara og útlend. Ull og tólg
er ekki til hjer sybra, svo teljandi sje, en Skaptfellingar,
sein helzt hefbu átt a& hafa þá vöruna, hafa fari& í lang-
flesta lagi út í Vestmannaeyjar, því þa&an spur&ist liæst
ver& á landvöru, og enda Iægst verb á útlendri vöru í móti.
Fiskur er hjer talsvert minni til, en í fyrra, því vetrarvertí&in
rejmdist í lakara lagi, en vorvertíbin gafst vel hjer á Inn-
nesjum; en aÖgætandi er, a& sá fiskur, sem á vorin aflast,
125
Bráðlyndi og sáttgirni.
þegar Napóleon var rœbismabur, bar svo vib kveld
eitt, a& hann las skrifara sínum, Bourienne, fyrir brjef uin
stjórnarmálefni, er var&abi Talleyrand ráögjafa. Hann ljet
einnig rita honum sjálfum, ab hann skyldi koma árla næsta
morgun á sinn fund. Skrifarinn fjekk undirforingja nokkr-
um, er var á ver&i, brjefib, til þess hann kœmi því. Tal-
leyrand kom þrátt fyrir þa& alls ekki, fyr en um mi&degi
daginn eptir, og kvabst hann þá hafa fengib brjefib fyrst
um morguninn.
Bourienne segir svo frá, ab Napóleon hafi þegar þrifib
í bjöllustreng og kallab á sig, en af ósköpunum, sem á
honum voru, sær&ist hann um leib á fingrinum. þegar
jeg kom inn til hans, spurbi hann mig í ofsa-bræ&i, hverju
liir&uleysi þetta væri ab kenna, og baub mjer ab komast
eptir orsökum þess. Jeg fór því og sagbi honum, þegar
jeg kom aptur, a& Talleyrand rá&gjafi hefbi hvorki fund-
izt í ráögjafastofunni nje annarstabar.
Napóleon stökk á fœtur, og gat varla komib upp einu
126
orbi sökum bræbi, þaut sjálfur inn í var&salinn, úthúbabi
undirforingjanum, sem var á verbi, svo aö hann kom hvorki
fyrir sig or&i nje ei&i, og varb Napóieon erin verri vib þab,
stappa&i nibur fótunum, og hamaÖist svo, ab jeghef aldrei
sjeb hann láta eins ólmslega á&ur; síban skellti hann aptur
hurbinni, og hef&i hún skolliö á nasir mjer, ef jeg hefbi
verib nokkrum þumlungum nær.
I bræbi sinni sag&i hann vib ráögjafann: „Látib þjer
mig vera í næbi; þjer erub mesta fífl“. þegar hann sagbi
þetta, varb jeg líka hamslaus af bræbi, reif opnar dyrnar
í einu vetfangi og kallabi hástöfum: „Þjer eru& þúsund
sinnum vitlausari en jeg“. Loka&i jeg sí&an dyrunum,
þaut upp í herbergi mitt, og rita&i honum brjef, er hljó&ar
þannig:
„Ilershöfbingi.
Vegna heilsulasleika get jeg ekki gegnt lengur störf-
um mínum hjá ybur, og bib jeg y&ur því um la&sn
frá þeim.
Bourienne“.
Um þetta Ieyti reib Napóleon út úr borginni meb Duroc;