Íslendingur - 08.03.1861, Blaðsíða 7

183
Ttikismynt.
rd. sk.
23. Ilarður fiskur vel verkaður . . vættin á 5 40
24. jþyrsklingur — . — 4 77
25. llákali hertur — . — 4 53
26. Isa hert, vel verkuð . . . . — 4 41
E. L ý s i:
27. Hvalslýsi 8 pottar á 1 29
28. Hákallslýsi — 1 52
29. Selslýsi — — — 1 52
30. þorskalýsi — — — 1 38
F. S k i n n a v a r a:
31. Nautskinn 10 pund á 5 53
32. Kýrskinn 4 63
33. Hrossskinn — 3 62
34. Sauðskinn af tvævetrum og eldri — 3 3
35. — veturgömlum og ám — 2 26
36. Selskinn — 4 10
37. Lambskinn (vorlamba), einlit, . hvert — » 7
G. Ý m i s 1 e g t:
38. Æðardún, vel hreinsaður, . . pundið — 4 53
39. óhreinsaður, . . . . — 1 48
40. Fuglafiður 10 pund — 3 3
41. Fjallagrös — — — 1 76
42. llagsverk, um heyannir . . . livert — » 86
43. Lambsfóður — 1 16
Meðalverð á hverju hundraði og hverri alin í fyrtöldum land-
aurum, verður:
Eptir A. eða i fríðu ....
— B. í ullu, smjöri og tólg . C. í tóvöru af itllu
D. í fislci
E. í lýsi ......
F. í sliinnavöru
En meðalverð allra landaura samantalið og slcipt með 6 sýnir
aðal-meðalverð allra meðalverða.
hndr. á landsv. erþálal. Hikisvnynt. hndr. á landsv. erþálal.
rd. sk. sk. rd. sk. rd. sk. sk.
32 48 26 4 45 26 78 217*
28 78 23 » » » » »
27 30 22 3 48 21 » 17
26 54 2174 4 8 24 48 197*
19 51 1G% » » » » »
23 12 187* 1 53 22 93 187*
23 12 187* 1 38 20 90 1674
20 90 1674 1 32 20 » 16
22 20 18 4 42 17 72 14
27 90 227* 3 44 20 72 16 7 3
21 84 17 7* 2 95 17 90 147,
24 24 19% 2 36 19 » 1574
27 24 22 1 52 18 48 15
24 60 19% 2 71 16 42 13
17 48 14 » 5 7* 13 32 107*
» » » 4 64 » » »
» » » » » » » »
» » » 2 72 » » »
» » » 1 24 » » »
» » » » 84 » » »
» » » 1 2 » » »
34 24 277* 26 74 217*
36 54 2974 32 78 2674
16 69 13 74 13 12 107*
28 73 23 24 10 1974
21 65 17 7* 21 29 17
23 64 19 17 65 14
26 90 217* . . . 22 61 18
Innlendar frjettir, Vjer tökum frjettaþrúðinn
upp aptur, þar sem vjer ljetum hann niður falla í 21.
blaði voru 1. febr. Nú er sá mánuður liðinn; þorri er
á enda og komið fram í aðra viku góu, og allt af liefur
mátt heita blessuð veðurblíða, að minnsta kosti yíir öll-
um Sunnlendingafjórðungi, og enda svo langt vestur og
norður, sem vjer böfum til spurt. Um þessar mundir
streyma menn að úr öllum áttum suður hingað til sjó-
róðra. Vertíð er byrjuð ; suður í Höfnum er sagður góður
tiskiatii, og flskigangan komin alla leið inn undir Garð-
skaga. En þar lyrir innan er fiskilaust til þessa. Hákall
befur gengið bjer að suðurlandinu í mesta lagi. Er svo
sagt, að liann skelti óspart fyrir þeim haldfœrin í veiði-
stöðum ofanfjalls, Selvogi, Grindavík og enda suður í Höfn-
um; hafa Selvogsmenn að sögn náð á þorsköngla nokkr-
um háköllum fyrir skemmstu, en bæði þeir óg Grindvík-
ingar bafa að líkindum ekki hákallasóknir, og er slíkt
stórmikið viðburðaieysi, þegar slíkur afli og slíkur arður
er sýndur og sendur upp í greipar mönnum. Dugir nú
ekki lengur, ef landið skal standast, það aðburðaleysi og
sú ófyrirgefanleg vanafesta, sem svo herfllega hefur yfir
oss drottnað um margar aldir. Tölum vjer þetta af heilum
bug og innilegri löngun til framfara landa vorra, og eink-
um tölum vjerþað til sjávarbœnda hjer á Suðurlandi, sem svo
margir eru mestu dugnaðarmenn, hugaðir og þrautgóðir,
en þeir sitja of fast við gamlan vana. Líti menn á. Hvað
liafa Akurnesingar gjört áður, og hvað gjöra þeir nú?
Hákallinn hefur að líkindum gjört hið sama í vetur, sem
liann gjörði áður. llann liefur gengið upp undir landið,
þegar hans tími var kominn. því fengu Akurnesingar
365
ingu. í þessum leik þykir oss allt fagurt; þar saknar
maður einkis og þar finnst oss engu ofaukið; oss flnnst
hvert orð ómissandi og þýðingarmikið, og því optar sem
menn sjá þennan leik, því fleiri fagrar hugsanir vakna
lijá manni, og því fallegri þykir oss leikurinn. Frá því
1847 og til þessa dags hefur leikur þessi líka verið í
mesta uppáhatdi hjá Dönum. J>að geta sannarlega tleiri
en viðkvæmir kvennmenn viknað af samtalinu milli inn-
brotsþjófsins og góða og veglynda stúdentsins, og það
er eins og menn verði ungir aptur og fjörugir, þegar
menn sjá lífsgleði og fjör hins stúdentsins, og hver er
það, sem getur varið sig að hlæja, þegar birkidómarinn
hefur af sinni miklu vizku fengið það út úr heila sínum,
að stúdentarnir muni vera sœnskir menn, sem um há-
sumartíma liafa gengið yfir um Eyrarsund? eða hvern skyldi
ekki tanga til að berja á bóndanum, sem ekki vill lána
frænda sínum þjófnuin 5 rd., til þess að hann ekki steli
þeim, en hvetur hann til þess að stela þeim, og þykist
þó vera ráðvandur maður? eða hver skyldi sá vera, sem
ekki bauð við Vermundi flagaranum, eða aumkaði þjóflnn,
366
sem neyddist tii þess að stela, tit þess að geta hættþví?
|>essi leikur vekur í stuttu máli svo margvíslegar til-
flnningar hjá mönnum, að það hefur, ef til vill, meiri
siðferðisleg áhrif á menn, en meðalgóð rœða; yar hann
því að voru áliti mjög vel vaiinn, því þessi leikur er að
efninu til og hvað sönginn snertir, já! að öllu leyti liinn
fallegasti og siðferðislegasti leikur, sem hjer hefur verið
leikinn. Menn, sem höfðu sjeð þennan leik leikinn í
Danmörk, kviðu fyrir að sjá hann leikinn lijer, einkum
fyrir því, að sjá kvennmennina leikna af karlmönnum, og
fyrir því, að margt annað, sem er næsta torvelt, að leika
í leik þessum, mundi fara í handaskolum, en þegar til
kom, voru allir, sem leikinn skildú, allvel ánœgðir,
og vjer efumst um, að leikurinn hefði tekizt betur með
kvennmönnum, nema mönnum hefði lieppnazt því betur
að fá kvennmenn sjerlega vel lagaða tii þess að leika.
J>að eraðsjá, sem íslendingar hafi ibetralagi náttúrugáfu
fyrir slíka leiki, því þeim tekst það öllum furðanlega vel,
þó nokkur sje munurinn, eins og von er; en allt er kom-
ið undir því, að mönnum sje vel »skipað til sætis«, og