Íslendingur - 22.05.1862, Blaðsíða 7

23
ar og skattamál, frelsidóma, málasóknir í heyranda hljóði
og s. frv. Undir heilræði þeirra tók keisarinn á þá leið,
að hann sendi þangað einn af herforingjum sínum með
mannafla, og ljet setja þá alla í liöpt og leiða til rann-
sókna. Voru 13 af þeim sendir til varðhalds í kastalann
Petro Pawlosk i Pjetursborg; en þeir höfðu lesið ávarpið
upp fyrir bœndunum. — Pólland er ennþá í hervörzlum,
en, að því sagt er, eigi svo hörðum sem áður. — Hinn
frœgi og fjörgamli ráðaneytisforseti Nikulásar keisara, Nes-
selrode er látinn.
Grikkland. Iljeðan hafa frjettirnar verið svo marg-
háttaðar, að ekki er hægt að vita hverju helzt skyldi trúa.
Opt hafa konungsmenn átt að vera búnir að bœla allan
ófrið niður og vinna kastalaborg þá (Nauplia), er upp-
reistarmenn halda vörn uppi í, en nú hefur sannfrjettst,
að þetta er eigi svo; uppreistarmenn halda henni, ófriður-
inn fœrist víðar út um landið, og full tvísýni þykir á, að
Otto konungur fái haldið ríki sínu.
Norðurameríka. J>ar var seinast komið sögu
vorri, að Norðanmenn eptir mikinn undirbúning, voru
farnir að sækja fram á ölluin megin stöðunum ; hefur þessu
síðan mikið ánnnizt og bafa Suðurfylkjamenn orðið að
lúta í lægra haldi. Norðanmenn, sem hafa meiri liðsafl-
ann, hafa þá aðferð, að þeir einkum sækja þær herdeildir
sunnanmanna að vígi, er langt eru í burtu frá meginliðinu,
og ráðast á strandaborgir og kastala þeirra til þess smám-
saman að höndla semflestaaf þeim og neyða þá að gjöra
þunnskipaðra í Virginíu, þar er meginher hvorutveggja
lengi hefur horfzt í augu. Norðanmenn hafa veitt öflugar
árásir í Kentuchy, Tennessee og Mi.ssouri og hverv.etna
borið efra skjöld. Við Tennesseefljólið unnu þeir öflugan
kastala er nefnist Donelson; hann varðist í fjóra daga, en
N'orðanmenn sóttu hann með 40 þús. manns. Eptir það
hrukku sunnanmenn suðureptir, staðnæmdust í Nashville-
borg í Tennessee, en treystust eigi að láta þar lengi fyrir-
berast og stukku á burtu, en reyndu áður að brenna bœ-
inn og rændu því, er hendur festi á, svo bœjarbúar tóku
við Norðanmönnum fegins hendi er þá bar að. Ilöfðu
sunnanmenn látið þar eptir veika menn og særða, 1600
að tölu. Nú hefur Fremont hershöfðingi aptur tekið við
aðalforustu yflr herdeildunum í Kentuchy, Tennessee og
vesturhluta Virginíu. J>essi maður hefur mestu þjóðrœmi
fyrir kjark og kænsku, og lengi mun för hans til Cali-
forniu, ylir eyðimerkur og firnindi, að ágœtum höfð; en
honum á Ameríka að þakka, að hún náði gulllandinu.
Milli hans og stjórnarinnar hljóp töluverð snara á í haust
eð var, er hann lýsti þrælana frjálsa á því sviði, er hann
átti framsókn fyrir höndum á. Var honum þessvegna vik-
ið frá herforustu urn hríð, að Lincoln þótti hann liafa
of mikið i fang fœrzt, og líka myndi það espa Suðnr-
menn meir til fjandskapar, að taka til slíkra ráða. Nú
lrefur Lincoln þólt hyggilegra ráð, að fá honurn aptur for-
ustuna í hendur, því valla geti hraustari mann og vildari
foringja í öllu liði Norðanmanna. í Missouri og Arkansas
hefur hershöfðinginn Halleck forustu fyrir Iiði Norðan-
manna og hefur hann tvívegis vegið frægan sigur, fyrst i
Missouri við Springfjeld á hershöfðingja Sunnanmanna, er
Price heitir, og varð sá að hrökkva út úr iandinu og leita
hælis í Indiana, er liggur fyrir vestan; síðan í Arkansas,
er liggur suður frá Missouri, er hann mætti við Pea Uidge
aptur Price með fleirum herdeildarforingjum þrælanna (van
Dorns og Mac Culloch). Höfðu Sunnanmenn mikið lið
og góðar vígstöðvar, en þó rjeðst Ilalleck á þá, og varð
þar allharður bardagi. Cn Þar kom a^ flótti brast í lið
Sunnanmanna; ljetu þeir þar á annað þúsund manna og
meðal þeirra hershöfðingjana Mac Cuiloch og Mac Intosh,
þar að auki mestan hluta af skotgerfi sínju og fjölda her-
tekinna manna.
Skipskaðinn frá Flatey á Breiðafirði
í desemb. 1861.
Einn merkur maður við Breiðafjörð hefur ritað oss
greinilega um skiptjón það, sem varð á Breiðafirði snemma
í des.mán. næstl. ár, og getið þess, að írá því væri ekki
allskostar rjett hermt í þjóðólfi, sem svo hæglega getur
orðið, af því sagnir berast mönnum einatt hvergi nærri
eins greinilegar og rjettar eins og vera skyidi. Vjer tökum
því hjer orðrjetta frásögu úr brjeö þessa beiðraða manns
þannig: »Skipið sem fórst hjet Snarfari, og var annað
skip inestáBreiðafirði1. Formaður á því hjet Jón J>or-
kellsson, hafði aldrei siglt og ekki lært sjómannafrœði,
en þótti allduglegur og heppinn veiðimaður á þiljuskipi, og
hafði verið nokkur sumur formaður fyrir þiljubát Brynj.
kaupmanns í Flatey. Auk formanns voru skipverjar þess-
ir: Andres Andresson bóndi í Flatey, uppeldissonur Olafs
prófasts Sigurðssonar í Flatey, inaður í sinni röð einstak-
lega vel menntaður, duglegur mjög og hvers manns hug-
ljúfi, er þekkli hann, og má telja hann einhvern hinn
efnilegasta af yngri bœndum í Eyjahrepp; fullyrða má og,
að sem sjómaður, hafi hann verið beztur liðsmaður á
»Snarfara«. Ilann Ijet eptir sig ekkju og 8 börn föður-
laus. Stefán Jónsson þurrabúðarmaður í Flatey, Konráð
Jónsson þilskipasjómaður og þorgeir Einarsson þurrabúð-
armaður samastaðar. þessir 5 voru giptir og munu eptir
þá alla samtals 21 barn föðurlaust. Ógiptir voru Bjarni
Pjetursson Iíolbeinsen, fóstursonur Br. Benediktsens í
Flatey, efnilegt og gott ungmenni; Jóhannes Davíðsson
trjesmiður í Flatey. Enfremur voru fjórir vinnumenn af
Flatey og einn unglingspiltur úr Ilergilsey. Alls urðu hjer
5 ekkjur og 24 börn föðurlaus, þar af 3 hinna ókvæntu.
Skip þetta lagði frá Flatey 10. des. næstl. ár. Sama dag-
inn lagði og út frá Flatey annað skip, og var formaður
fvrir því Olafur Guðmundsson bóndi í Flatey, áður í Bár,
og hreppstjóri í Eyrarsveit; hið þriðja skipið lagði og þá
frá Bjarneyjum, formaður fyrir því Bjarni bóndi Jóhannes-
son. Öll fóru skip þessi í hákallalegu; veður var gott
þann dag; lögðust skipin á innstu miðum í svonefndum
Bjarneyjarál, og lagðist »Snarfari« innst, eður næst landi.
þegar mn nóttina gjörði á austnorðan veður; um morg-
uninn sigldu skipin úr legunni, og náðu þeir Ólafur Stykk-
ishólmi, en Bjarni Elliðaey, og eptir því liefði Jón J>or-
kellsson átt að geta náð Fagurey. En í stað þess að
sigla suður, er það víst að hann (J. J>.) hefur siglt norð-
ur á tjörðinn og ætlað sjer að ná Oddbjarnarskeri, sem
er gömul verstaða og 1V3 mílu veslur af Flatey; en eins
og þetta var í því veðri hið mesta óráð, eins lilaut að
því að bera, að hann yrði að snúa við um daginn og leita
suður vfir Breiðafjörð; hefur þá víst verið mjög á dag
liðið og útsær orðinn lítt fœr, því veðrið herli mjög er
liallaði degi; þó mun það víst, að skipið hafi eigi farizt
mjög langt undan landi, og óvíst, enda mjög ólíklegt, að
það hafi við sker farizt, heldur á rúmsjó, af ofviðri og
stórsjó, og að því, sem líklegt þykir, eptir því sem rekið
hefur af skipinu, — en það rak á Ilarðakampi, út undir
Jökli — hefur það farizt undir segli, því stýrið rak með
sveifinni á; getur og verið að siglutrjeð hafi dottið út í
hljeborða, því bæði höfuðböndin á kulborða voru slitin.
Getur þetta margvíslega að borið, er enginn maður fær
1) Brynjfilfur kaupmafcur Beuediktssen var eigandi pess aíi því vjer
vitu m.
Kitn.