Norðanfari - 01.06.1862, Blaðsíða 4

Norðanfari - 01.06.1862, Blaðsíða 4
44 vcga?) öll hin naui‘.synle£u áhöld lil hennar, Jiá voru 6 hásetar ráinir á hvern bátana fyrir sic, sem heita OMnn. I’ór og Freir, og a?; auki sl;otnia?ur og stýrimaíur. Bát- arnir látnir liggja sem optast á floti albtínir, svo allt sje á reibum höndum, ef hvai a& ber, og allri tilhögun shipab niímr eptir brjefubum föstum regluin og tötum. þó er nd eptir al lan þennan þriggja ára kostnab og umfang árangurinn ekki annar en sá, ab Gottskálk belir getaÖ fest í einni hrefnu, og var þá , sem optar, sýnd veibin en gefin ekki, því hrefnan misstist eptir harfa sókn af skutlinum aptur; en þab rryndist jafnframt, ab Gottskálk skorti hvorki hug, fyigi nje kunnáttu til ab vega ab þessaii 8kepnu, nje ab halda í taumbandib. f>á sjaldan stórfiskar liafa komib síban hjer innst á fjörb, hafa verib gjörbar tilraunir tl ab fcsta í þeim, en ekki getab heppnast. Og þegar nd ekkert gat fengist i abra hönd, fóru sumir brátt ab tijenast upp vib veibi til- raunir þessar og ganga tír skiprdmuni, og ekki aö nefna ab menn hjer í kaupstabnum eba í nágrinninu hafi feng- ist tli ab gefn sig ab þessari veibi, sem þá sóttur er ab 8tabaldri annar afli í sjó, og hafi þab boiib vib, ab róib hafi verib í þessar vtendir, þá hafa fyrirrábendurnir hlotib ab taka þá sem í þann svipinn hafa verib vib höndina, enda þótt Iftt hafi verib vanir sjó, eba þá viö eitthvab annab bundnir, og víst sumir orbib þeirri stundu fegna.stir, sem hafa getab stígib faeti sínum á þurrt Iand ajititr. Líkt hefir gengib um skotmenn og stýrimenn, nema Goit- skálk eirin, sem þó aiit til þess í vor, og þab sjer til óhæíanlegs skaba, hefir verib buridinn vib borb en iítii völd haft og minni enn skyiclu, í hverju oss virbist scm stjórninni hafi yfirsjezt, héldur láta hann, semhvornann- ann formann, hafa ráb og ábyrab á forrnennsku sinni, hver tilhögun máskje Iiefbi orbib eins notadrjdg og sd verib hefir. Grænlandsföiin hefir líka ekki ofmjög verib virt vib harm, sern þó enginn Islendingur, í sama tiigangi og og hann, hefir leikib á undan honum, svo vjer til vitum, ( og fáir scm muni voga sjer slíka glæfrafeib, Ab tiltöiu víb aflanti, hefir þá orbib áhuginn og sjó- sóknin, því eins og vilji yex þá ve! gengur, þá hnignar houum aptur, þá móti blæs. - Menn hafa tekib eptir því, ab síban rltgjörb þessi komst á stofn Mieíir minna verib iijer inni af stórfiskum en mörg ár ab undanförnu, og hafi þeir komib, þá horfib þegar lit aptur, sem líklega orsakast heíir fremur af átu- 87 Ijómabi á hinu heibbiáa hitnintjáldi meb tignarfullutn svip, an þos8 riokkur skýhnobri sveimabi í kringnm þat. þegar harin var alveg kominn upp á heiíina, hrósabi hann happi ab vera sioppin drgreipum stigamannins; en tii ab vera fullkom- lega vtss um þab, krækti hann dálítib tít af álfaravegin- mn, því allar ldbir voru hor<um jafnkunnar urn heibina. Reibskjóti hans var þýbgengur svo lítib heyrbist, þó hann skei'afi um hinn mjdka jarbveg, svo ekki gatþab heldnr gefib reifaranum ferb hans ti! vitnndar; !íka sú hanri i tunglsljósinu allt er þar hræibist í grend. Nd virtist eug- inn tvísýni Iengur ab ferb hans mundi heppnast eplir ósknrn. þab var sjerstaklega unabsfullt, ab fcrbast í þessura fólva tungisijóma; enginn hávabi raskabi hirnii blíbu og höfugu rósemi næturinnar, og nokkurs konar daubakyrb hvíldi yiir öliu hátt og lágt. Margar þtísundir stjarna leyptrubu á himinhvolfinu, og kvekaritm reib áfram glabur í bragbi, og var a’ö atluiga hinar dymniu skuggamyndir af sjer og hestinum er sveitnu?u meb jöríunni; þunnir þokuílókar flögrubu um skóglendib B tggarper'.urnar Ijórn- leysinu, heldur enn því cfnokkra vibdvöl hefíi, mnndiþab varba líftjóni þeirra. Eigi ekki ntí þctta lofsverba fyrirtæki ab Itba undír lok efa lenda vib einberann kostnabinn, þá vjrbist oss sem foistjórar fjelagsins hljóti ab haea stjój-n sinni á því á annan hatt en verib hefir. Revnslan er ntí btíinn <ib kenna mönnum, ab ekki dugir ab treysta því, ab fyrir- tækib nái tilgángi sínum nema, ef þab væri af hendingu, meb því ab einbinda stöbvar útgjörfarinnar hjer á Akur- eyii, heldnr verta menn ab eiga f hættunni, s*m svo rriargt aimab, ab hafa þar títhaidib eba verstöbu þess, sem næst því svibi hvar stórfiska yfir þann og þann tíma er heizt ab vænta í grend, og þab mundi optast í Ilrísey. þar er bezt títsýni í bába ála og inn á f,örb, lending á Sr&stabæ hin bezta, nærri því í hverri átt sem er, og optar'sjó- manna afli i eynni og á bábum löndum mestur og dugleg- astur, ekki ab cins til ab manna bátana afe nokkru efea ölln, heldur og afe veita hjálp ef á þyrfti afe halda, þafe táknar lieldur ekki annafe, enn afe velja alvana og dugandi sjómenn til afe sækja þessa stórkostlegu veibi, og sem hafi áræbi og þrek til ab horfa framan í hættuna , og ef til vill, tvísýni á iífi sínu, því tkki mun vib lömb ab leika sjer, þegar hvalir finna sársauka eöa verba varir tfilmunar á ferb sinni; og því öll þörf á því, ef nnnt væri, ab sjerhver skipverja væri svo títbúinn eba syndur, ef bát fyllti eba hvolfdi, ab þá gætu bjargab sjer; auk þess sem vjer höldum ab lagib á bíitumim er hjtr voru snutabir hafi ekki tekist. setn bczt, því slíkir bátar hljófa ab kafuögga sig, þegar nokkiir kvika cr eba sjórót, þar á mót heffei þeir lengri lot og veáfe meira skábyrtir, verfeu þeir sig miklu betur fyrir ágjöf. Báturinn sem ‘rak^'4 Sljettunni, og menri haida afe sje smífeafeur á Englandi eba í Vesturheirr.i, er líka nokkub öbruvísi lagufeur en hinir bátarnir, en þó afe sögn miklu betri í sjó afe leggja. I vor allt ab þessu, og máskje enn, er sagt ab bjer hafi verib innfjarfear, einkum út í ilnm, mikil gengd af stórfiskum, og stundum btíknr vib btík og blástur vife blástur, þar sem hjer inn á polli hefir varla enginn sjezt. Uvalaveifeamafeurinn í hákallalegum, og IfCir Ófeinn, þór og Freyr, aiit til skamrns tíma á landi tippi. Vjcr Uöllum mein og raun afe slíkri tilhögun, þegar menn á annafe borfe rjefeust þó í afe koma þessari heiila- vænlegu títgjörfe bjer á stofn, afe reyna ekki til afe Isaita slíkum tækifærum, sem hafa gefisí í vor og áfeur, til afe festa í hval og fá hann ef til vill uniiib. þafe cr sjaldn- 88 glóbjartar í kringum hann, og margföldufeu yltn jurtanna. Douglas var nú kominn gagnvart þyrnirunna einum, en sökunt þess, hann var setn umkringdur af unafesblífeu náttrirunnár var hann btíin afe gleyma öilum tálsnörum lidtnsins, Hann var eins cg í nokkurskonar sælutn drauini, og viasi ekki neiít hvafean á sig slófe veferife þegar hann heyrfei ailt í eiim allrnikife hljófe skammt í buríu, og var kallafe hvafe ofan í annafe: Hjálp! Bjálp I Hann fór aö litast um, og sjer þá kvar kvenr.mafeur kcimir rifeandi, og er reifeskjnti bennar óstjórnanlegur-, og haffei aumingja stúlkan misst taúróhaldife og hjelt mefe datifeans kvífea f fax hestinum, til þess ab fallá ekki til jarfear. iitín varsvoautn og örvæntingurfuli og kaiiafei í síielUi unt hjálp afe loks- ins viknai' i hjarta kvekarans svo hann fór afe lcitast vife afe stöfeva hínn ólma hes*, <-’g innan Iítillar snindar gat hann náfe taumunum rrifen• a makka hans. Ntí fór bann afe virfea fyrlr sjer sttílkuna, og gat ómögulega slitife augu sín af hennf. Hún haffei stór, fjörug os döggblá augn, og lýstu þau svo berlega angurbiífeutn tilíinningum í hjarta hennar. llerinar rósfiigru kimiár voru ýmist nábleikat af

x

Norðanfari

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Norðanfari
https://timarit.is/publication/88

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.