Norðanfari - 01.06.1862, Qupperneq 4

44
vcga?) öll hin naui‘.synle£u áhöld lil hennar, Jiá voru 6
hásetar ráinir á hvern bátana fyrir sic, sem heita OMnn.
I’ór og Freir, og a?; auki sl;otnia?ur og stýrimaíur. Bát-
arnir látnir liggja sem optast á floti albtínir, svo allt sje
á reibum höndum, ef hvai a& ber, og allri tilhögun shipab
niímr eptir brjefubum föstum regluin og tötum. þó er
nd eptir al lan þennan þriggja ára kostnab og umfang
árangurinn ekki annar en sá, ab Gottskálk belir getaÖ
fest í einni hrefnu, og var þá , sem optar, sýnd veibin
en gefin ekki, því hrefnan misstist eptir harfa sókn af
skutlinum aptur; en þab rryndist jafnframt, ab Gottskálk
skorti hvorki hug, fyigi nje kunnáttu til ab vega ab þessaii
8kepnu, nje ab halda í taumbandib.
f>á sjaldan stórfiskar liafa komib síban hjer innst á
fjörb, hafa verib gjörbar tilraunir tl ab fcsta í þeim, en
ekki getab heppnast. Og þegar nd ekkert gat fengist i
abra hönd, fóru sumir brátt ab tijenast upp vib veibi til-
raunir þessar og ganga tír skiprdmuni, og ekki aö nefna
ab menn hjer í kaupstabnum eba í nágrinninu hafi feng-
ist tli ab gefn sig ab þessari veibi, sem þá sóttur er ab
8tabaldri annar afli í sjó, og hafi þab boiib vib, ab róib
hafi verib í þessar vtendir, þá hafa fyrirrábendurnir hlotib
ab taka þá sem í þann svipinn hafa verib vib höndina,
enda þótt Iftt hafi verib vanir sjó, eba þá viö eitthvab
annab bundnir, og víst sumir orbib þeirri stundu fegna.stir,
sem hafa getab stígib faeti sínum á þurrt Iand ajititr.
Líkt hefir gengib um skotmenn og stýrimenn, nema Goit-
skálk eirin, sem þó aiit til þess í vor, og þab sjer til
óhæíanlegs skaba, hefir verib buridinn vib borb en iítii
völd haft og minni enn skyiclu, í hverju oss virbist scm
stjórninni hafi yfirsjezt, héldur láta hann, semhvornann-
ann formann, hafa ráb og ábyrab á forrnennsku sinni,
hver tilhögun máskje Iiefbi orbib eins notadrjdg og sd verib
hefir. Grænlandsföiin hefir líka ekki ofmjög verib virt
vib harm, sern þó enginn Islendingur, í sama tiigangi og
og hann, hefir leikib á undan honum, svo vjer til vitum, (
og fáir scm muni voga sjer slíka glæfrafeib,
Ab tiltöiu víb aflanti, hefir þá orbib áhuginn og sjó-
sóknin, því eins og vilji yex þá ve! gengur, þá hnignar
houum aptur, þá móti blæs.
- Menn hafa tekib eptir því, ab síban rltgjörb þessi
komst á stofn Mieíir minna verib iijer inni af stórfiskum
en mörg ár ab undanförnu, og hafi þeir komib, þá horfib
þegar lit aptur, sem líklega orsakast heíir fremur af átu-
87
Ijómabi á hinu heibbiáa hitnintjáldi meb tignarfullutn svip,
an þos8 riokkur skýhnobri sveimabi í kringnm þat. þegar
harin var alveg kominn upp á heiíina, hrósabi hann happi ab
vera sioppin drgreipum stigamannins; en tii ab vera fullkom-
lega vtss um þab, krækti hann dálítib tít af álfaravegin-
mn, því allar ldbir voru hor<um jafnkunnar urn heibina.
Reibskjóti hans var þýbgengur svo lítib heyrbist, þó hann
skei'afi um hinn mjdka jarbveg, svo ekki gatþab heldnr
gefib reifaranum ferb hans ti! vitnndar; !íka sú hanri i
tunglsljósinu allt er þar hræibist í grend. Nd virtist eug-
inn tvísýni Iengur ab ferb hans mundi heppnast eplir
ósknrn.
þab var sjerstaklega unabsfullt, ab fcrbast í þessura
fólva tungisijóma; enginn hávabi raskabi hirnii blíbu og
höfugu rósemi næturinnar, og nokkurs konar daubakyrb
hvíldi yiir öliu hátt og lágt. Margar þtísundir stjarna
leyptrubu á himinhvolfinu, og kvekaritm reib áfram glabur
í bragbi, og var a’ö atluiga hinar dymniu skuggamyndir
af sjer og hestinum er sveitnu?u meb jöríunni; þunnir
þokuílókar flögrubu um skóglendib B tggarper'.urnar Ijórn-
leysinu, heldur enn því cfnokkra vibdvöl hefíi, mnndiþab
varba líftjóni þeirra.
Eigi ekki ntí þctta lofsverba fyrirtæki ab Itba undír
lok efa lenda vib einberann kostnabinn, þá vjrbist oss
sem foistjórar fjelagsins hljóti ab haea stjój-n sinni á því
á annan hatt en verib hefir. Revnslan er ntí btíinn <ib
kenna mönnum, ab ekki dugir ab treysta því, ab fyrir-
tækib nái tilgángi sínum nema, ef þab væri af hendingu,
meb því ab einbinda stöbvar útgjörfarinnar hjer á Akur-
eyii, heldnr verta menn ab eiga f hættunni, s*m svo rriargt
aimab, ab hafa þar títhaidib eba verstöbu þess, sem næst
því svibi hvar stórfiska yfir þann og þann tíma er heizt
ab vænta í grend, og þab mundi optast í Ilrísey. þar er
bezt títsýni í bába ála og inn á f,örb, lending á Sr&stabæ
hin bezta, nærri því í hverri átt sem er, og optar'sjó-
manna afli i eynni og á bábum löndum mestur og dugleg-
astur, ekki ab cins til ab manna bátana afe nokkru efea
ölln, heldur og afe veita hjálp ef á þyrfti afe halda, þafe
táknar lieldur ekki annafe, enn afe velja alvana og dugandi
sjómenn til afe sækja þessa stórkostlegu veibi, og sem
hafi áræbi og þrek til ab horfa framan í hættuna , og ef
til vill, tvísýni á iífi sínu, því tkki mun vib lömb ab
leika sjer, þegar hvalir finna sársauka eöa verba varir
tfilmunar á ferb sinni; og því öll þörf á því, ef nnnt
væri, ab sjerhver skipverja væri svo títbúinn eba syndur,
ef bát fyllti eba hvolfdi, ab þá gætu bjargab sjer; auk
þess sem vjer höldum ab lagib á bíitumim er hjtr voru
snutabir hafi ekki tekist. setn bczt, því slíkir bátar hljófa
ab kafuögga sig, þegar nokkiir kvika cr eba sjórót, þar
á mót heffei þeir lengri lot og veáfe meira skábyrtir, verfeu
þeir sig miklu betur fyrir ágjöf. Báturinn sem ‘rak^'4
Sljettunni, og menri haida afe sje smífeafeur á Englandi
eba í Vesturheirr.i, er líka nokkub öbruvísi lagufeur en hinir
bátarnir, en þó afe sögn miklu betri í sjó afe leggja.
I vor allt ab þessu, og máskje enn, er sagt ab bjer
hafi verib innfjarfear, einkum út í ilnm, mikil gengd af
stórfiskum, og stundum btíknr vib btík og blástur vife
blástur, þar sem hjer inn á polli hefir varla enginn sjezt.
Uvalaveifeamafeurinn í hákallalegum, og IfCir Ófeinn, þór og
Freyr, aiit til skamrns tíma á landi tippi.
Vjcr Uöllum mein og raun afe slíkri tilhögun, þegar
menn á annafe borfe rjefeust þó í afe koma þessari heiila-
vænlegu títgjörfe bjer á stofn, afe reyna ekki til afe Isaita
slíkum tækifærum, sem hafa gefisí í vor og áfeur, til afe
festa í hval og fá hann ef til vill uniiib. þafe cr sjaldn-
88
glóbjartar í kringum hann, og margföldufeu yltn jurtanna.
Douglas var nú kominn gagnvart þyrnirunna einum, en
sökunt þess, hann var setn umkringdur af unafesblífeu
náttrirunnár var hann btíin afe gleyma öilum tálsnörum
lidtnsins, Hann var eins cg í nokkurskonar sælutn drauini,
og viasi ekki neiít hvafean á sig slófe veferife þegar hann
heyrfei ailt í eiim allrnikife hljófe skammt í buríu, og var
kallafe hvafe ofan í annafe: Hjálp! Bjálp I Hann fór aö
litast um, og sjer þá kvar kvenr.mafeur kcimir rifeandi, og
er reifeskjnti bennar óstjórnanlegur-, og haffei aumingja
stúlkan misst taúróhaldife og hjelt mefe datifeans kvífea f fax
hestinum, til þess ab fallá ekki til jarfear. iitín varsvoautn
og örvæntingurfuli og kaiiafei í síielUi unt hjálp afe loks-
ins viknai' i hjarta kvekarans svo hann fór afe lcitast vife
afe stöfeva hínn ólma hes*, <-’g innan Iítillar snindar gat
hann náfe taumunum rrifen• a makka hans. Ntí fór bann
afe virfea fyrlr sjer sttílkuna, og gat ómögulega slitife augu
sín af hennf. Hún haffei stór, fjörug os döggblá augn, og
lýstu þau svo berlega angurbiífeutn tilíinningum í hjarta
hennar. llerinar rósfiigru kimiár voru ýmist nábleikat af