Norðanfari - 01.06.1862, Qupperneq 6

46
18. þ. m. voru þeir nálfrgt Grfmsey. þoka var ojr dynim-
vibri svo lentu ofnærri landi og á skeri; mcinleki kom
á skipií), rjeim samt af ab halda 1il lands og ætlubu
ab riá höfn lijer á Akureyri, en þá komu inn hjá svo-
nefndum þengilshofia, uríu þeir a& sniia þar afc landi
sein kallab er Kljáströnd. Lengur máitu þeir ckki við
ab lialda skipinu ofansjóar, því salt sem var laust í skiji-
inu , haíbi setzt í dælurnar, svo þær urbu ekki notafar.
Mdpib sökk til hotns, en dypib var ekki meira en svo »&
borbstokkurinn og nokkub af þilfarinu std& uppúr annars
vegar. Skipverjar ásamt öbrum er komu þeim til lijálpar,
fengu bjargab miklu úr því, þótt nokkub væri eptir t. a m.
saltib, 20 Tons af járni, og lijer urn 1000 af saltfiski.
Skipib sem er 27 lesía stórt og 4 ára gamalt var risamt
tvennum seglum og því er í því var bo&ib vib opinbert
nppbof, sem þó ekki var ebavarb, liirt fvrri en nokkrum
stundum á undan; uppbobsgestir urbti því fáir. llæzt-
bjóbandi ab skipinu ásamt því er fylgdi varb kaupmaí ur F.
Th. Jhonsen fyrir 280 rd. Hib annab seni óselt var haffei
fengist flest meb góbu ver&i, t. a. m 3 föt mcb þorska-
lifur og liife fjórba tómt fyrir 1 rd, hver liskur ujip og ofan
fyrir 2 skildinga, o. s. frv. Nú er búib ab ausa og soga
sjóinn uppúr skipinu, og þab komib hjer inneptir.
Shlpakoinur, Auk þeirra sem ábur er getib ab
framan, hafa komib hingab til kaupmanns Havsteens
Krcolen briggskip 80J lesta stórt, 28. f. m. tilheyrandi
kauptnanni Hillebraní. 19. þ. m. kom lausakaupinabur
.Takobsen, sem er verzlunarfullírúi þeirra Hendersons og
Coclis hingab meb 2 skip, bæbi fermd vöiutn. 23. þ. m.
kom Jakt kaupmanns H. P. Tærgescns, er lagbi lijeban
2. maí á leife til K.hafnar. þaban fór hún aptor 6. þ. in.
hingab á leib, fermd matvöru og öbru, svo a& hún er búin
ab fara 2 fer&ir í ár, er þab sjaldgæft hingab til Eyja-
fjarbar svona snemma á tíma. 2G. þ. m. kom norzk Jakt
frá Björgvin í Norvegi, lilabin me& einíómt tinibur, sem
skipherran vildi selja hjer og jaktina meb. Hanu fór
aptur hjeban morguninn eptir.
Verzlunin, Hjer er nú enn þá hjá fastakaup-
mönnuui, Rúgur 10 rd.; Buunir 11 rd , og Gijón 12rd.,
Kaffi 32 sk., og sykur 26., Brennuvín 20 sk- Lýsistunnan
25 rd.tólg 22 sk., livít ull 40 sk., mislit 32 sk., Ivintia-
handssokkar eptir vigt sein í vetur.
Hjá lausakaupmanni Jakobsen, er matvaran meb líku
rerbi og í landi, en kaffi 32 sk. og sykur 24 sk., nm
verb á íslenzkum vörum er oss ekki kunnugt nema um
lýsib, er honum var af ýmsum lofab í fyrra, ef liann
borgabi í ár hverja tunnu me& 25 rd. Mælt er afc lausa-
kaupmabur Robbertsen, sem verzlar á Raufarhöfn og þórs-
höfn, kaupi góba hvíta ull tyrir 40 sk pundifc. En hvert
nokkur hæfa er í því ab lausakaupmalur Popp, sorri nú
er á Húsavik bjófei 42 sk. fyrir hvíta ull þoruni vjer hvorki
ab synja fyrir nje segja satt.
Úíiendar. Ur blöbum þeim sem komti meb Jakt
kaupmanns H. P. Tærgesens og ná til 2. þ. in., er þetia
hib helzta ab frjetta.
Danmörk: þ>jóbverjar hafa tiú loksins tekib biafcib
frá munninum og gjört uppskátt, ab ekki nnmdi sáttir
fyr en fengju Sljesvík ásamt mc& Holsetalandi og Lauen-
borg, og máske allt Jótland. Eleldur en ab ganga fab
slíkum ókostum, er þab helzt f ráfei, ab danska Stjórnin
skori á Stórveldi Norfeurálfunnar ab segja álit sitt hjerurn
annabhvort á hötbingjafundi efea konungastefnn, og fari svo
ab úrslitin verfei Dönum öndverb, þá, ef til viil, reyna
mefe sjer og þjófeverjum, sem 1848.
R ú s s 1 a n d: Keisari Alexander hefir nú kjörib brófeur
sinn Constantín stórfursta til ab vera jall yfir Pólen og
Yiclopolski, sem afcstofearmann hans, hver áfcur hefir haftþar
mikife vald, og meb ýmsu móti reynt ab bæta kjör Pólakka.
Keisarinn hetir og stafefcst ýms lagaböb, þar á mefealum
endurbætur á skólunum, jafnrjetti Gyfeinga og þegnskyldu-
gjöld_ bænda.
ítalir: TJtlu skilar áfram meb mál þeirra vib Páfa
og Austurríkiskeisara. Napoleon hefir a& sönnu faikkab
setuli&l síiíu í Rómaborg og skijit uni liershöffingja, enn
allt er í saraa horfirm. Prinz Napóleon fór í vor á fund
tongdafö&ur síns \iktors Emanucls, iijeldu menn þá afe
eitthvafe numdi í skerast mefe mál ítala, eu þafe er enn
ekki ortife. Páfi einstrengir á afe lialda f hife verzlega
vald sitt og Pjetursarfinn. Hann gjörir samt öferuhverju
ráb fyrir því, afe flýja Rómaborg.
Franz annar er enn í skjóli Páfa, og semlir þaban
upjireisiar- og óbótamenn út um ríki Neapels. Hann segist
ibrast cptir ab ekki lilýddi rábum Palnierstons f því nb
vægja til í stjórn sinni vib þegna sína, heldur hatíhann
farib afe ráfcurn föfeur síns og ráfegjafa lians. Nokkrir af
liinum gömlu herforingjum Garibaldi, urbu uppvísir ab
því í vor afe hvetja til uppreistar í Sufeur Tyról; einníg
þjófcstjórnar maburinn Massini. Hinir fyrri ná&ust og voru
sctiir í höpt, og bab þó Garibaldi þeim fribar. þetta
varb um lnífc óánægjuefni milli hans og stjórnarínnar,
Garibaldi er alltaf sem annar afgufc ítala, og hafaþarmest
traust sitt og til Viktors konungs. I borginni Genúa var
nvskefc um albjartann daginn, farifcaf 6mönnuminní bús
stórkaupmanns nokkurs sem heitir Parodi, og eigandi afc
18—23 niill: franka, heimilisfólkifc og þeir er afc konni,
voru þegar bundnir og kefiafcir og sífean rænt 900,OUO
Franca, livar af 80,000 voru í gullpeningum.
(1 Frauci er hjerumbil 34 sk. í dönskum peningum).
Tyrkir og Montenegrinarmenn efca Svartfellingar,
hafa átt orustu saman, og varfc Omer Pascha, hershöffcingi
Tyrkja, afc lúta í lægra haldinu og láta laust fullt frelsi vifc
hjeruö þau uppreistina gjörbu, Herzegovina, sem Rússar
og Frakkar mæla mefc, afc þeir þyggi.
Grikkland. Óeyrfeirnar þar eru ab mestu sefafcar.
Frakkar: höffcu f ijelagi meb Brctum og Spán-
verjum sent lier til Mexico, afc komu þar á frifei, en þegar
Bandamenn koinu þangab vildu Mexicomenn lielzt mibia
málum sínum sjálfir, og engan konong' iiafa heldur þjófc-
stjórn. Bandafylkin vilja eiga þar hlut í, gegn því ab fá
dáiitla landaskika í stafeinn. Bretar og Spanverjar drógu
sig út úr sainbandinu, en Frakkar sitja nú einir afe veib-
inni, því þeir vilja ná þar Iöndnm og stjórn, sem rFiin-
es“ heldur ab verbi cinn naglinn í líkkistu Napoleotis.
Bretum er vel vært þótt Frakkar verfci af meb nokkra
9t í
„Veiiir þorpari þessi þjer ekki eptirför“, mælti hrnn |
loksins, og þreif lil skanm.hyssu sinnar í ósjáll'ræii.
„Nei“ svaraíi hún, „þab getnr hann enganvegin því
hestur hans er sprumiin, j.ar ab auki lietir liann enga
luiginynd um, hvert jeg liel' ÍTúife ; en inebal armara orba,
bvar erum vifc“? þetta rnæhi hún brosandi og itiændi
fiamanf kvekarann.
„Fáeinar mílur frá Pliiladelphiu" sagfi Donglas, en
settu traust þitt einungis til mfn, fagra mær! Jeg skal
llvtja þig hvert sem þú vilt“. þab var koininn hin rnesta
bíófcfhræring í kvekarann svo hann þieif hina mjallhrítu
hönd hennar og hún veitti því enga mótstöbu.
„Já, jeg hef fuilkomna von til yfcar, þar efe þjer hafib
frelsab mig“.
Hjarta Douclas baifeist og blófeife streymdi meb ákafa
í æbum hans. „þó jeg ætii ab flytja þig heimsendanaa
á miili er þab af iijaita xelkomif, þ\f fnl'salan álit jeg
þarin inann sem hlýtnr þig fyrir konu — þetta sagbi hann
um leifc og hann þrísti brenheimm kossi á hinar lilóm-
fiigru varir mærinnar— „Já sælan álít jeg þann inann,
sem hlýtur þig“, mælli kann en fiemur. „j ú scgist vcra
einmana í veröldinni, þessvegna dettnr nijer í hng ab
hjóba jijer inig fyrir stofc og styltu í Ifíinu. Jegálaigu-
lifcahú eins og þú, sem jeg nýlega l,el keypt og get þvf
bofcifc vfcur heim til mín. Mig vanlar ckkeit í vcröldinni
92
nema gófca og fríba konn ; oa f stnttn máli, þúhr ' y A
óslítanlega fjötra á hjarta mitt.
Hann horffci í augti iiennar, mefc feimnislegn útlitf,
og rauö bligfcunarský drógu vlir andlit hans; hún gat
heldur eneu svarab honum laugan tíina. Loksins mælti
hún mcb angurblíbu: „þjer hafib trelsafe lu'f mitt“
Kvekarinn var eins. og í sjöunda hiinni, og þau fjellu
í hin ástúfelegustu fafemlög.
Allt í einu hrópabi hún: „Jeg er ab dctta úr söbl-
inum, gjörfcin cr víst slitin“.
„Ekki öferuvísi*4 mælti Douglas. „Jeg skal á atiga,
bragfei hnfta liana saman ; ekki veitir okkur af tíinanum
því langt er enn heim til okkar“.
líann stökk af hesthaki, f mesta fiýti og fór afe ailniga
tinr söfculgjöib mærinnar, en í þvf vetfangi stekknr hún
af baki meb næsta hábslegu brosi, þrífur sexhlaupafea skanim-
byssu frá belti sínu, og kallafei meb sigrí hrósandi röddu
og aiveg óáþekku málfæri:
„Nú kvekaú gói'ur, þá ertu þó komin f klærnar á
Iim-Ioi", og þegar Douelas ætlafei ab rjetia sig upp seili
reifarinn skammbyssn sína fyrir brjóst honiim og mælti:
.Jeg skal gef'a þig lansan viö afe flyija mig heim til þín
í kveld því jeg er í ratin og veru ekki unnusta þín, heldur
Iim- Joi. og þeir pen ngar sem þú heflr mebferbis eru
mín eign“.