Norðanfari - 01.09.1862, Side 6

70
hdtir Pehmidth og settor er sem sýsluir>a?nr í Nor?unmi!a-
s}’s!u; liarm íEtlar hjeían austur iandveg. Einnig kom
mei) William skósmiíiur Bcnidikt Halldórsspn Irá Fel!.-eli
í köidukinn, er ætlar sjer nú ab setjast hjer aí) til þess
ab stunda iiandyðn sína.
Heiztu frjcttir frá útliindum eru, ab sutnarið v sr þar
lengi kait og rigninga samt, en veburáttan batnabi nijög
þá er áleib, svo liorfbi til góbrar nppskeru sjtr í iagi í
Danmörk. }>ar á mót varb hdn mifur á Englandi,
Frankaríki, Ilollandi og Belgíu, sem þess vegna hijóta ab
kaupa mikla kornvöru frá öfcrum liitidum og þar á mefcal
frá Ðanmörk, sem oilir þ\í afc veifciö á koinvörunni
la'kkar lítifc.
Ve rz I u n ar v a r a íslenzk. Hvít ull norfcienzk seld-
ist 1 Skít fyiir 160—lG5rd. efa 48-—49i/i? og á Englandi
50—52/? jafrivel 54/J? 1 Sktí af mislitri uil fyiir 135 — 140
rd. tólg 1 Lft 22—24./L Tóvara er í mjög litio veifci og
óútgengileg. Hún þyltir illa nnnin og haldlítil Hálfsnkkar
gengii helzt út. 1 tunna lýsis mefc trjenu seldist frá 31 — 34
id. Fifcur, dún og skinnavara í venjulegu veifci,
Allt af lielzt vib strífcifc í Bandafylkjununi, og þá
stinast frjettist, var sunnan möi nunr farifc afc vinnast hctur
•cn þeirn afc norfcan. — En þá var líka ófr'ifcui inn í Mexico.
Tyrkjar og Serbíunienn hafa átt í ófrifci ug orustuin,
Omer Paska er enn fyrir lifci Soldáns, og ailar horfur á
því afc hann muni bera hinn efra hlnt A Iralíu er allt af
rósíusamt. Garibaldi ut di illa vistinni á Cajircrn og því afc
Fáfalönd og Feneyjar eigi kon ist undir eina stjóin Itula
konungs. Hann safnafci sjtr því iifci sufcnr á Sikiley og um
Neapel og komu margir til lifcs vifc hann. Hann var þegar
kortjinn á hifc til Rómaborgar. Viktor konungur sá fram
á. afc 811 Ítalía, jafnvel Norfcurálfan, im.ndi \erfa i uppnámi
færi þessu frain, sendi því iier á móti Garibaldi, ersakir
líí'8 munar bar hann ofurljfcá, svo hann cptir harfca hríb
og mannfull nokkurt, var tekin höndum og Huttur ásamt
mönnum sínurn, sem fangi fyrst til Genúa og sfian tl
Spezzíu, livar hann var í haidi þá seinast spurfcist. liann
liaffci verifc særfcur, einkum á öfcruui fartinuiu.
(A'send).
i
IHtóscas /iraiason.
prestur í Berufirfi í Sufcunnúlasyslii.
Sjera Hóseas Arnason, er andafcist 20. dag janiíarm.
1861 á Berufiifci í Sufcurimllasyslu, var fæddur á jn c-rá
í Axarfirfci 20. dag maím l.c06. Hánn var komitlu afhöi?-
virfcu duglegu bændufnlki í báfcar ættir. Framan af æsku-
árum sínum ó 1 >t liann upp hjá foreldrum sínurn. Snemma á
æskuárum lians briddi á mikiili löngnn hjá honum tíl
bóknáms, seni var sameinufc góíum sálargáfiin', því setm
i foreldrar hans hann tii hóknáms hjá hinum lærfca presli
sjera Birni Halldórssyni áj Garfi í Kjeiduhveifi og bjá
honiun var hann vifc bóknám í 5 ár, og var útskrifaímr
| árifc 1825. af prcstiuum sjera Gísla Brynjúi gsyni Docíör
phiios. á Ilólrnum í Reifcariirfci, mefc gófuni vitnisbuifci.
Hann vígfcist afcstufcarprestnr til kennara síns sjera Bjnms
Ilalldórssonar 13. dag júlím. 1834, og lijá honum var
hann afstofcarprestur þar til vorifc 1839, er hann fluttist
ab Skeggjastöfcum í Norfcurmúlasýslti; því Skeggjastafca
prestakall var honimi veitt 13. dag nóvemberin. 1838. þar
var hann prestur í 20 ár, þyí á'ifc 1858 var tionum
veitt Berufjaríar prestakall, er hann fluttist afc vorifc 1859.
Af konungi vorum Frifcriki 7. var hann sæmdur heifcurs-
peningi árifc 1854, og standa á honunr þessioifc: sÆru-
laun yfcju og hygginda til eflingar almennra heiila“. Arifc
1826 giptist harn úngfrú þorbjörgu Gufcmundsdóttur, og
vaifc þeiin eigi barna aufcifc.
Sjera Iióseas var gófcur prestur, og stundafi em-
bætti sitt nrefc mcsta áluiga og samvizkusemi, ogvarvirtur
og eiskafcur af sóknar'ólki sínu, er nú saknar hans
nijög. Ilann var nresta valmenni, gestrisinn og gjöfull,
virsæll og tryggur og var því hvers manns hugljúli; ávalt
\ar hann vifc.ræfcugófcur, glafcur, gkemiinn og vifcfeldinn.
Aila æfi var hann mesti bókavinur, og í mörgu tilliii
margfrófcur mafctir. Hann var gófur btlniafur ug lý.-ti
þafc sjer bezt, iiversu hann endurbretti Skeggjastafi, og
reisti þar ágæt húsakynni, svo fátœkur sem hann var.
þegar hann reisti jiar bú, og evo nifunifddur sem sá
stafcur var bæfci afc húsakynnum og túni, þegar hann kom
bangaf; liann var líka niesti atorkumaf ur tii lands og sjávar.
En eptir afc sjeva lióseas sál. korn afc Berufirfci, gengii
eini lians njög til þurfcar, og voru iiin bágu ár, sem þá
voiu afcalorsök til þess, Alla æli var hann nokkurnveg-
inn hcilfllgófcur, og lág liann tæplega viku áfur cn liann
aridafcist.
Alíir sern þekktu nokktifc ti! hans, og koinust í kynni
vifc hann, elskuf u iiann, og sakria lmns því afc verfcugleikum.
jrann 18. júnírn. næstl. andafcist góffrægi merkis-
hóndinn Eiríkur Sigvaldason á Hafrafellstúngu í Axarflifcbj
hann var kominn á sjötngs aldur. Eiiíkur var sáttasemj-
ari um 30 ár og lireppstjóri 10—13 ár, einhver hinn
I mesti sóma, sifcprífcis, gáfu og frófc.leiks mafcur, og unni
mikifc bókvísi; trúfidslur vinur, bczti og^ástfkasti ektamaki
og fafcir bania sinna; búhölduv gófcor árvakur og ifcju-
sairiur: vifc alla hágstadda, hjálpaifús bafci íorfci og verki,
og í einu sern öfciú rækti vel allar húsbónda skyldur.
iia»n varfc harm daufci ekki einasta vinnm og vandainönn-
um, lieldur öllum sein til hans þekktu. — Vorifc 1823 gekk
hann afc eiga ungfrú fleiborgu Sigurfcardóttur frá Grfms-
stöfcum á Hólsfjölium, bjuggn þau á Hafrafellsíúngu 39
ár, og var sambúfc þeirra hin ástúfclegasta. Ilún sálafc-
I ist 6 dögmn á undan honum; hún var komin á áttræfcis
1.11
ágætur mafcur og elskar frifc og vináttu Skal þafc aldrei verfca
afc iandar mínir kæmist óvörum afc lionuin, þvf jeg skal
gjöra hann varann vifc. Sífcari hljóp hún á fætnr og út
úr búfcirini og hvarf í skóginn ; en þá var farifc afc rökltva.
Um þessar söinu mundir hjeldu Ir.dir ráfcstefi n eg !
kom öllum ásamt afc fara ofan mcfc íljótinu nm nóttina
og felast í ekóginum móts vifc Jamestún þangafc til undir
daginn. þá skyldi allir synda yíir lljótifc ná skipum ný-
lenelumamia og faia sífcan afc þeim og drepa þá alla.
Bjuggust nú allir hermenn ættarinnar til þessarar ferfcar og
hjeldu sem iiijófclegast nifcur mefc fljótinu.
Nú er afc segja frá Poccahontas. Hún hijóp eins !
og hjörtur ofun eptir skógínum og var ínín komin t.ifcur á !
móts viö borgina áfcur enn indur stófcn upp af ráfcstefn- j
nniií. þetta var snemrna nætur og var allt kyrrt í boig- j
inni og flestir í svefni. þ<5 var höfufcsmafcur var um sig j
og Ijet trúa varfmenn gæta borgarinnar nótt og dag.
Hann haffci látifc flytja mest allar vistir úr bænum út á
skipifc, sem lá fyrir akkerum í ánni, svo nýlendumenn
gicti foífcat' sjer þangafc ef hjer kæmi óvörum afc þeim.
152
}>oiton gamli rjefci verfcinnm senr gætti skipsin3. þetta
sarna kvöld hafti hann látifc hlafca fallbyssurnar þó höf-
ufcsmafcttr skipafci þafc ekki. þafc var eins og liann grun-
afci afc háskinn voffci yfir og bjó sig vifc öllti sem bezt,
mefc því haun vissi afc Indur mundi fyrr efca seinna ráfc-
ast afc þeirn.
þegar tunglifc kom upp um kvöldifc leit liöfufcsmafcur
yfir verfcina og gekk inn í hús sitt og Jack skósveinn
lians lokafci hurfcinni. Um þessar mundir stófc varfcmafcur
eirin á klettsnefi fram vifc fljótifc og bljes fagurt lag á
hljófcpípu, en liorffci ávalt yfir uin fljótifc, hvort þar væri
nokkur hreifing. þegar minnst varfci sýndist honnm ‘par
breggfca fyrir einhverju dökkvu, er fleygfci sjer st'ax
í fljótifc og synti yfirum. varfcmafcurinn þreif byssu síua
og horífci á skepnuna því hann ætlafci þafc ninndi vera dýr
nokkurt, er kætni þungafc afc leita sjer bráfcar. Hann
hvessti augun, en gat þó eigi sjeb livafca skepna þetta var
þá dróg ský fyrir túnglifc og varfc dymmt á vatninu og
ekki hcyrfcist nema straumnifcuriun. Varfcmaímrinn var
þó ekki í rónni, cn tók bissu sína, gekk ofan af klett-