Norðanfari - 01.10.1862, Blaðsíða 6

78
Frakkar sálu eptir og bibu eptir „Fógrn giab!i“, dreif þá
til þeirra flokkur manna, cr voru ávinir Iúarez og vildu
hefja uppreist gegn honum. Fyrir þeim var Almonte liers-
liöfbingi, er fariS hafti í fyrra vetur til Spánar og Frakk-
iands ab leita sjer libs til ab hefja uppreistina. Frakka-
he^- veitti Almonte, sjálfsagt aö ráíi Napdlcons. og nú
lióíst ófriburinn. Frökkum veifti fyrst betur, en liiiu sífan
ósigur vib Fúeplaborg. Napóleon hefir nú sent 30,000
manna til libs vib menn sína í Mexíku ng ætlar r.ú aö
láta sverfa til stáls meb sjer og Mexíkiimönnmn. Eigi vita
menn hverr sje eiginlega tilgangur Napóleons, en ætla má,
ab hann vilji svo bera af subrænnm þjóbum í Vestnrálfu
sem hann gjörir þab í Norburálfunni i-g ab hann niuni
ætla sjer ab steinma þar stigu fyrir norrænum þjóbum
(Handamönnum, Englendum), svo ab þeir nái eigi ab kom-
as^ lengra subur eptir. }>essi fyrirætlun Napóleons, verbur
Ijósari ef þess er gætt, hversu hann leitast vib ab efla ríki
sitt í hinurn heims álfunum : Suburálfu og Austnrálfu þrátt
fyrir allt andóf.’Englendinga hefir Napóleon lengib því
framgengt, ab skurburinn yfir Stiezeibib, e?ur grandann
Miilli Mibjarbarhafs og hafsins rauba, sje grafinn ; er
þab verk nú langl svo komib, ab skurbininn verbur gengur
öllum suiærrl skipum ab sumri komanda, en hirmm stærri
hitt sutnarib. þáb má og telja virbingar mark og vináttu,
ab jarl Egipta hefir jheimsótt Napóleon , og fór þaban til
Ltmdúna; síban koih á fund Napóleons jarlinn af TúniJ,
sem er nábúaland Alsírs, nýlendu Frakka í Suburálfunni,
Radamar annar konungur yfir Madagaskar hefir og sent
efsta rábgjafa sinn Lanibert ab nafni, frakkneskan ab ætt,
til Parísar á fund Napóleons til trautst sjer og vin-
áítu. þá liafa Frakkar í hyggju ab leggja veg frá Alsír
yfir eybimörkina ebur sandaubnina Saliara á Blálandi til
eigna sinna á Senegalströnd, grafa brunna á leibinni
til þess ab geta ræktab góba grasbletti kringum þá í
sandaubninni, og hafa herstöbvar alla leib meb vegtnuin
til ab friba kaupmenn er fara um veginn. Úr Austur-
heimi hafa Japansmenn sent menn á fnnd Napóleons
og von er og á scmdimönnum fiá Kínaveldi. Fyrir
skömmu síban tðku Frakkar ab rybja sjer til rúms í An-
am, er liggur fyrir ve«tan Kína; nú liafa þeir lagt þar
tindir sig land og ætla sjer ab stofna þar nýlendu. Frakkar
tíbka því fremur en nokkru sinni ab faut utau og -afla
sjer fjár og frægbar“. Af stóihöf?ingjimi í Norburálfnnni
hefir konungur Hollendinga orbiö til þess ab heimsækja
Napóleon; Hann kom til Parfsar meb drottning sína og
105
þeir láti hann ei sleppa sagbi þornton. Og nn heyrbi
hann fleiri skot og síban mikib fagnabaróp.
Skönimu síbar komu veifimenn meb lík eins Indverja
og þekktu allir ab Jukka var þar kominn.
Rstib hann uppí næsta trje ab hrafnar og vargarjeti
liold hansl-1 sagbi þorton. ]>eir gjörbu eins oghannskip-
abi þeim og báru síban liöfbingja sinn heim til boraarinnar.
Sár hans greri eptir nokkra stund svo hann varb
tieill.
Ekki löngtt síbar kom Poccahontas til Jamestúns.
Sá höfufsmabur og abrir ab hún var hrygg í bragbi og
hafbi þurigar áhygejur, því hún stób þegjandi og komu
tár í augun. Seinast tók hún til máls og fjekk varla
komib fram orbi, sagbi víg Jukka væri kunnugt orbib og
luiii hatur ættmanna sintia mundi brábum koma í Ijós
eg skyldi bæjarmenn vera búnir vib ófr;bi.
„Lengi hefi jeg“ sagbi hún „reynt ab sefa reibi föbnr
m ns; en nú er þess eigi lengur kostui. Mnn jeg seinna
láta ybur vita ef jeg má, ráb hermanna voira og hvabatt
þeir muni sækja ab ybur*.
son sinn snemma f maf og dvaidi þar rúma viku. ]>á-
ljek þegar þab inb á ab þeir Napúleon væri ab bræfa
rncb sjer, ab skipta meb sjer Belgíu þá er Leópold kon-
tingur væri allur, skyldi Frakkar fá þann hllllann, er
frakkrieska er tölub, en IJoilendingar flsemska liluiann Ef
nú svo færi, þá yrbi hægurinn hjá fyrir Frakka ab ná
skika þeim er þjóbverjar eiga sunnan Rínar, ebnr ab minnsta
kosli subiirjabrinum af honum, sem er frakkne>kur. ]>á
fyrst hefir Frakkland náb landaniærum sínum í Norbttr-
álfiinni; en hræddur er jeg um ab Englendineum verbi
eigi um scl, ef Frakkar æfla ab flytja svo nærri þeim
hinu meginn vib sundib. ]>ess er og getib til, aö Napóleon
hafi orbib svo reii'nr Spánverjum, er þeir vildu eiai dvelja
í Mexiku, aö hann nú vilji stybja þá menn, er liugsa um
ab koma Spáni undir Portúgals konting. En mcnn geta
svo margs til þeirra manna er minni eru en Napóleon, sem
eigi er satt, og svn kann um þeita vera.
Ííalir eru önnur þjób mest af subrænum þjóbum; þeir
feta stöbugt ab takmarki sínu ab verba ein þjób undir
eitium konungi, er eigi sæti í Rómaborg, höfuí borg ftalíu
og katólskunnar. En Rómaborg hafa þeir eigi enn náb,
nje heldur fengib Feneyinga í fjelag vib sig, og mnn
tregt veita ; en hvorttveggja hafa Italir fast í hnga og
munu því eigi uppgefast fyrr en þeir hafa bjöininn unninn.
En Garibaldi gamla þótti nú er áleib sumarib Italir heldur
smásiigir og rábgjaf'ar Emanúels Iiclztí frakklyndir, ug
vefjast í rábabruggi einu meb Napóieoni og stjórnbrjeia
bcndu, en eigi abhafast þab er frelsi Iiala yrbi ab meira ;
hann sagbi sem Skarphjebinn for'uin „þóf gengr langt úr
hófi“ og „er karlmannlegra at vcga meb vapnum“. IJann
tók nú ab prjedika fyrir lýbnurn á Sikiley a? hlaupa til
vopna og frelsa BómBborg til handa Iiölum hvortsvosem
stjórn Emanúels konungs og Napófeoni líkabi betur e?ur
ver; gjörbist hann þá bermæltur og næsta stóror'ur um
Napóleon keisara, og er þetta kafli úr einni ræbu hans:
„Uiifbingi Frakklands hefir tafib oss um 14 ár, 14 ár fuil
lýgi meinsæris og skemmdar verka, og þessi 14 ár er hann
búinn ab gjöra oss fyllilega leiba á sjer og krókastigum
stjórnbragba sinna. Engi foibob framar nje blíbar bainirl
Vjer viljum hafa vort, ella skal blóbi rigna, blóbi rienal
Napóleon skal nú skilja, ab vjer eigum Rómaborg og Fen-
eyjar, og Róaiverjar og Feneyingar ern bræbur voiir.
Látib engan telja ybur trú um, ab vjer eigum kúgara
Frakklarids goit upp ab unna, þótt Frakkar sje af oss
góbs maklegir, Frakkar eru á voru máli, þeir eru bræbur
1 lifi
]>á sneri hún aptur heimleibis, en bæjarmenn bjngg-
ust til varnar.
Nú hafii Powhattan fastrábib ab dylja ætliin sína sem
lengst og fara varlegar enn hib fyrra sinni. ]>ví hafbi
Pocehontas eigi gmnab ab ófriburinn væri svu næiri eins
og reyndist Fabir liennar bjó allt undir á laun og varb
eigi kunnug ætlnri hans fyrr en hcrinn tók sig upp.
]>(5 hjelt hún heit sín og flaug eins og elding ofan
eptir skóginum, synti yfir um íljótib og komst ti! James-
túns nokkru fyrri en herinn. Hún sag?i höfubsirianni
þau óttalegu tfbindi ab Oneiba æitinn væri gengin í lib
meb fö'ur sínuin. Væri nú herinn mikill og ætlubu ei
ab leggja nibur vopnin fyrr en allir nýlendumenn væri
drepnir og borgin rifin nibur.
Borgarmenn bjuggust níi vib í mesta ílýti og fluttu
konur og böm út á skipib. En Poccahontas vildi nú
vera hjá nýlendumönnum því hana grunabi ab fabir hennar
hefbi njósnab nm ferbhennar, og Ijet höfubsmabnr þab eptir.
I þessu bili komu njósnarinenn englendinga eg sögbu