Tímarit - 01.01.1869, Blaðsíða 4

VI
menn nú á dögum geta raltið ættir sínar til, talta síð-
an hverja öld fyrir sig, og rékja œttirnar samhliða
niður gegnum hana, og bœta par við ættum peim, er
í öldinni byrjuðu, pó œtti petta eigi að ná nema yfir
merkustu œttkvíslirnar ; með pessu sœist bezt, hverjir
merkismenn hefði verið samtíða uppi, og hvernig ætt-
irnar hefði kvíslast saman. Byrjunin yrði að vera ó-
fullkomin mjög, en pað vœri síðan hægra að bœta pað
og fylla í sltörðin.
3. Síðan koma í heptinu nokkur landamerkjabref,
og hirði eg eigi að tala um pau meira; ailir vita, hve
áríðanda pað er, að vera eigi í villu um landamerhi
jarða sinna. Bref pessi eru með öllu prentuð orðrett
og með sömu stafsetníngu, og pau, er pau eru prent-
uð eptir; böndin hefi eg pó orðið að uppleysa, pví her
eru pau eigi til.
4. Fjórði hlutinn er byrjun sýslumannatals her á
iandi; er pað eptir Boga Benidiktsson, er var á Stað-
arfelli; hann var eigi með öllu búinn að gánga frá
pessu riti sínu, er hann dó. Eptir að hann var búinn
að hreinskrifa pað, hefir hann seinna gjört ýmsar at-
hugasemdir við pað hér og hvar út á röndinni; eru
pœr sumar viðaukar, sumar breytíngar ápví, er stend-
ur í ritinu sjálfu, sumar endurtekning af pví, er par
stendur annarstaðar. Petta er mjög fróðleg bók. Eg
hefi nú tekið upp i ritið athugasemdir pessar, að pví
mér hefir verið unnt, og œtla að halda pví áfram, ef
mér auðnast að gefa pað út, en til pess að geta fellt
petta saman, hefl eg sumstaðar orðið að víkja lítið eitt