Heilbrigðistíðindi - 01.11.1879, Blaðsíða 1

HEILBRIGÐISTIÐINDI.
M 11. Nóvembermán. 1879.
Eins og sjá má af verzlunarskýrslum vorum,
er mikill hluti af kornmat þeim, er kemur hjer upp
til landsins, fluttur hingað sem rúgur ómalaður, og
þar af flýtur þá, að rúgurinn verður að malast áð-
ur en hann er hafður í einhvern kjötmat; en það er
því miður stór vöntun á þessu sökum þess, að vjer
höfum hjer lítið annað en handkvarnir. 'þ>ví bæði
eru vind- og vatnsmylnur enn of sjaldgæfar á landi
voru. það er ótrúlegt, hve það eyðir tíma fyrir
fólki, að vjer eigi brúkum náttúrukraptana til þess
að vinna fyrir okkur. f>að ætti að vera langt um
optar og víðar, en nú gjörist, því það er mikil tíma-
töf, að taka fólk frá verki, til að setja sig niður við
handkvörn og mala. Auk þessa er verk þetta alls
eigi áreynslulítið eða hollt, þótt sumir haldi svo,
þvert á móti er í því mikil áreynsla fyrir alla þá,
er veikir eru fyrir brjóstinu. þ>að er alvenja í sveit-
um, að ef kvennfólk veit einhvern aðkomumann eður
aðkomukonu komna, er beiðist gistingar, að það
strax spyr, hvort hann vilji eigi taka í kvörn, enda
er fólki það alls eigi láandi þar sem það mikinn
hluta árs hefir nóg að starfa að ýmsum útiverkum,
bæði á vetrum, vori og sumrum, þótt það vilji ljetta
á sjer allt hvað það getur, jafn leiðinlegu verki og
það er, að sitja við handkvörn og mala. Menn gætu
og haft þetta allt á annan veg, ef vind- eður vatns-
mylnur væru tíðari. Hið einasta ráð við þessu er,
að fjölga mylnunum, og virðist það harla nauðsyn-