Tíminn - 16.06.1873, Blaðsíða 5

61
víða stað hjer á landi, þar sem verzlunarstaðir eru
en í Reykjavík, en þó höfum vjer hvergi sjeð
hann á eins háu stigi sem hjer, þar sem hann þó
að vorri hyggju ætti að vera minnstur, þareð
Reykjavík er höfuðstaður landsins og ætti að vera
nokkurskonar miðpunktur, hvaðan ailir góðir siðir,
gott skipulag og regla aetti að breiðastútum land-
að, en því er ver og miður að það er eigi svo,
hvorki í þessu efni nje öðru.
Oss furðar á því, að kaupmenn skuli eigi taka
sig saman um að hætta öllum veitingum í verzl-
unarhúsum sínum, því vjer erum vissir um að
þeim hlýtur að leiðast, að sjá og heyra til þeirra
manna sem slæpast aðgjörðalausir í búðunum dag-
inn út og daginn inn, og vjer erum sannfærður
um að þessi snapsa sala er þeim miklu fremur til
skaða en ábata, þegar á allt er litið.
Vjer skorum því fastlega á kaupmenn bæði
hjer og annarslaðar, að þeir gjörist samtaka i þvi
að hætta allri snapsasölu og snapsagjöfum, og
leyfi mönnum ei að drekka í búðum sínum, þvi
það eru cinl.um þeir, sem geta komið í veginn
fyrir þennan ósið, því menn meiga víst lengi bíða
eptir því að lögreglustjórnin bjóði þjónum sínum
að ryðja búðirnar, og þó svo færi að hún kynni
að gjöra það, þá þyrftu lögregluþjónarnir að vera
til staðar en ekki í ýmsum öðrum útrjettingum
dögum saman, til að hirða tvo eða þrjá ölvaða
náunga sem hefði háreysti annað hvort inn í búð-
unum eða á götum úti.
Margir kunna nú að segja; Vjer meigum til
með að fá okkur snaps í búðunum bæði þegar
kalt er og vjer komum af sjó, og við ýms önnur
tækifæri, því bæði er það fljótlegast, og svo er
hjer ekki nema eitt lítið veitingahús' og þar kom-
ast eigi margir fyrir».
1) Á veitingahúsib hjer í Keykjavík heflr áíinr verib minnzt
í 1. ári „Tímans" bls. 34. hversu þat) væri ónúg, og'fer
ekki batnandi, þar þaþ er aí) sögn, opta6t eptir langa bit)
aí) matlnr geti fengiþ kaffl et)ur mat keyptau og stoudom
ekki, en aptur á múti mun vínsalan ganga mun liþngra og
þaþ fram á nætur? og sítan mnn flestnm vera vísab út á
götuna hvernig sem þeir eru á sig komnir. Höf.
Ef menn endilega þurfa að fá sjer snaps þá
er ekkert þvf til fyrirstöðu að þeir fái vín keypt í
búðunum og fari burtu með það heim til sín og
drekki það þar, því það er þó skárra að skömminni
til, en drekka við búðarborðið og slæpast þar
tímum saman.
En langbezt af öllu landar góðir væri það, ef
þjer hættuð allri nautn áfengra drykkja því þá
tnunduð færri af yður og börnum yðar bera menjar
vínguðsins, og þá munduð þjer sjá, að hægt er
að lifa á Islandi eins vel og annarstaðar; því vjer
vitum allir að víndrykkjan er eitt hið helzta með-
al til að steypa landi og líð í eymd og volæði.
115.
ÍSLAND OG AMERÍKA.
Einhver sem að líkindum hefir fyrir morgunbæn:
«Island farsælda-frón,
og hagsælda hrímhvíta móðir»,
er nú í »t*jóðó 1 fl•> að harmast yfir því, að Ame-
ríka sje oflofað land. Má vera að svo sje; en
hvað er Island? Þessi «scelunnar reitum sýnist
þó án efa sælastur í ljóðmælunum og hjá þeim,
sem útsjúga aumingjana á niðurníddnm jarðaskækl-
um sfnum, framdraga líf sitt um leið og þeir naum-
ast geta hrósað sjeraf því, að nokkurt ærlegt verk
liggi eptir þá eða forfeður þeirra. Vjerætlumoss
alls eigi að halda uppi skildi Bandafylkjanna móti
slíkum piltum; þau þurfa þess eigi með. Og þótt
rithöfundurinn í tjeðri grein í «Þjóðólfi» fari ó-
virðulegum og ósönnum orðum um þá, er að
Vesturflutningum styðja, þá hyggjum vjerað hann,
áður en langir tímar líða, fái svar sem verðskuld-
að úr þeirri átt. Eptir því, sem oss er kunnugt,
hefir enginn enn þá útmálað Ameríku eins og
þessi nýi rithöfundur «Þjóðólfs» gjörir. En sann-
leikurinn er sá, að hundrað þúsundir á hundrað-
þúsund ofan, sem hafa flúið úr norðurálfunni sök-
um fátæktar og vesældar, hafa orðið þar vestra
velniegandi menn og lifa nú lukkulegu og góðu
lífi, meðan menn bæði hjer og um norðurland
prœlka baki brotnu og hafa þó ekkert í aðra hönd