Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1896, Blaðsíða 28

28
Fljótið eru svartir klettar, gróðurlitlar hlíðar og skriður' i fellun-
um norðan Fljóts, en hinir svonefndu Vellir sunnan Fljóts hafa
aldrei sljettir verið, heldur eintómir ásar og mýrasund á milli,
gróðurlitlir að sjá. Þetta er hið næsta; hjer hefur í fornöld ver-
ið hið yndislegasta landslag er allt var viði vafið milli Fljóts og
fjalls. Beint fram undan Lagarfljót eudilangt og hlasa báðir dal-
irnir Fljótsdalur og Skriðdalur opnir við, gengur Fljótið inn í
opið á nyrðri dalnum og hylur sýn allt undirlendi og c */* af
hliðinni. I opi syðri dalsins liggur sljett nes, Vallanes, og renn-
ur Grimsá í sveig eptir því og út í Fljótið. I miðjum hvorum
dal risa upp háir múlar snarbrakkir og virðist Lagarfljót liggja
fast að rótum norðurmúlans, en svo er þó ekki; kljúfa þessir
múlar hvorn dalinn um sig í tvo smærri dali. En fram á milli
E'ljótsdals og Skriðdals er hár háls er smálækkar eptir því sem
utar dregur og sendir lágan arm alla leið út að Vallanesi. Er í
öllu þessu hin mesta tilbreyting en þó töluverð »symmetri«, en
það sem mest eykur fegurðina eru jöklarnir. Yfir nyrðri múlan-
ura stendur há hvít keila með svörtum röndum »Snæfellið« en
yfir hinn syðri gægist lágur hvítur skalli, það er »Þrándar-
jökull«
16/u 95.
Jón Jónsson
læknir.