Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1897, Qupperneq 14

14
öðrum steinum þar nærri. Uppi á Þingvallaborg ímyndn jeí? mjer
helzt að verið hafi skemmtihúx. Þar er eigi hentugur staður fyrir
fjárrjett eða neitt þess konar. En dómhring líkist tóftin alls ekki.
XV. Bólstaðnr við Vaðilshðfða.
Þar sem Ulfarsfellsá rennur út í Álftafjörð, hefir hön fyllt
af árburði allstóra vík, sem verið hefir milli Úlfarsfells og Vaðils-
höfða; hefir þar myndast landauki (aurland, »delta«), sem hefir
gróið upp og verið orðið byggilegt þá er landið byggðist. Þar er
flatlendi, dálítið bunguvaxið, eins og aurlönd oftast eru, og hallar
því ofan að sjónum Uppgrónir farvegir eftir ána sjást þar hjer
og hvar; en fle'stir munu þeir eldri en síðan landið byggðist Síð-
an mun áin jafnaðarlega hafa runnið við annanhvorn jaðar aur-
landsins. Nú rennur hún með austurjaðri þess út hjá Vaðilshöfða.
Bærinn Bólstaður, þar sem Arnkell goði bjó, hefir staðið á þessu
aurlandi. Rústirnar eru ofan til á miðri bungunni. Eru tvær
þeirra auðsæastar, og þó eigi glöggar; önnur þeirra, sú er ofar er,
lítúr út fyiir að vera bæjarrústin, en hin neðii gæti verið fjjóss og
hlöðu rúst. Vottur sjest þar fleiri rústa. Eigi hreifði jeg við rúst
um þessum. Var það hvorttveggji að þá var óveðratíð, enda
verkamenn ofáanlegir um sláttinn, og á hinn bóginn áleit jeg
eigi byrjandi á uppgrefti þar, nema bæði væri tími og ástæður til
að gjöra það til hlitar og með nógri vandvirkni, þar eð hjer er uni
áreiðanlega sögvaldarrúst að ræða. Hatigur Arnkels er niður við
sjó, undan rústunum. Sjór brýtur hann nú árlega, svo að hann er
varla meir en hálfur eftir.
XVI. Hoftóft í Stóra-Langadal.
Það má sjá af Lndn. II. 13 og 14 og Eyrb. k. 9 og 44, að
Áslákur í Langaial hefir verið hötðiugi. Hann átti dóttur Þórðar
Gellis, og þarf þá eigi fleira að telja. En svo kom hann oftar en
eiiiu sinni fram með liðsstyrk og hafði áhrif á málaferli manna.
Hann hefir því átt mannaforráð; verið goöorðsmaður, og því án efa
haf't hof á bæ sínuin. Enda er hoftóft sýud í Langadal, þar fyrir
ofan túnið. En því miður er hún nú mestöll lioifin undir skriðu,
sem árlega rennur þar á, meira og minna. Það, sem enn sjest, er
hálfhringmynduð girðing, nál. 6 fðm. í þvermál, og er það suður-
endi byggingarinnar. Norðurendinn með goðastúkunni, er tindir
skriðunni, og þetta, sem enn sjest, hverlur að líkindum bráðum.
Það er auðsjeð á þessu broti, að hof þetta hefir engin smábygging