Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1897, Qupperneq 38

38
Kosfnad þefían Legstein vtftgtia
og Hier leggia látid
Coelo dignus eras, coeluni tibi debita quies est.
Gislaue in coelo præmia justa capis.
Espólín segir, aö Gísli hafi dáið 7. febrúar 1666, enn grafletrið
sfnir, að mánaðardagurinn er rangur.
Legsteinar þeiira Vigfúsar síslumanns og Gísla Sigurðarsonar
eru ekki úr islensku grjóti. Iniðji legsteinninn, lika úr útlendu
grjóti, sem hefur verið mjög fagur, liggur flrir kirkjudirum, enn af
lionum er alit letrið svo máð, að ekkert verður lesið, því ad mest
hefur verið gengið á honum. Mætti til geta, að sá steinn hefði ver-
id iflr Erlendi síslumanni, föður Katrínar ríku, eða Jóni eldra síslu-
manni, sini hennar. Þeir dóu bóðir að Stórólfshvoli, Erlendur 1640,
enn Jón 1682.
Vestur frá kirkjudyrum að Stórólfshvoii er legsteinn úr íslensku
grjóti, flatur. Hann er nú alveg ólæsilegur, enn sjest þó móta firir,
að letur hefur á verið. Var mjer sagt það firir vist, að þar lægi
undir Þórarinn Öfjörd sislumaður, er dó 1823.
I útsuður frá kirkjuhorninu er annar legsteinn flatur úr íslensku
grjóti, og sjest, að letur hefur verið á fletinum, sem upp snír, enn
það er nú alveg ólæsilegt. Jón hreppstjóri í Garðsauka sagði mjer,
að það væri víst, að þessi steinn væri ifir flrri konu föður sins,
Helgu Isleifsdóttur, sistur Sigurðar á Barkastöðum, og hefði hún dá
ið um 1838.
Þessi tvö dæmi sina, hvað íslenska grjótið eiðist fljótt firir veðri
og vindi, og er það þvi mjög óhentugt f legsteina.
4.
1 kirkjugarðinum á Stað á Reilcýanesi er legsteinn með þessu
letri:
Sub hoc lapide jacent,
ossa viri piissimi prœstan
tissimi ac eruditissimi
Dni Enari Tkrebonii
fUii pastoris olim Stein
grimsfiordensium et Reiknts
ensium per annos xxviii
dignissimi qui in sacro conjugio