Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1897, Síða 42

42
blómstrin. A sprotanum eru og 7 slíkir stokkar sem á lindanum
og 7 doppur að auki kiinglóttar með stóru korni í miðju og lykkj-
um eða hringum umhverfis, sem blaðasveigur væri, og sams konar
sem framan á hringjunni miðri, en þó heldur stærri, Aptur er
sjálfur sprotinn (sprotastokkurinn) með sams konar gerð sem stokk-
urinn við hringjuna og þó heimingi lengri; niður úr honum gengur
lítiil kengur og mun í hans stað upphaflega hafa verið broddur eða
typpi með skrúfugangi (eiris og á nr. 3797, því að það er mjög
fornt lag, eða þá í liking við typpin á nr. 928, 1140, 1582 eða 1625,
þvf að á þeim er og fornt lag, en þó nokkuru yngra en ætla má
að verið hafi á þessu belti); á síðari timum, er typpið var glatað,
hefur svo kengurinn verið settur á sprotann og iauf hengt neðan í
hann; neðan (eða innan) á sprotann er grafin mynd af kvenmanni
með barðastóran, koll-lágan hatt á höfði og 2 fjaðrir upp af; hún
er í mjög flegnum kyrtli, ermastuttum og dragsiðum og eru stór
uppslög á ermunum; í hægri hendi heldur hún á skapti, sem að
ofan greinist í blaðasveig, er fyllir alt bilið fyrir ofan og til hliðar
við höfuð hennar. Hnappurinn er eigi mjög stór, 4'/* sm. í þver-
mál; umgerðin er þykk og stömpuð utan og sömuleiðis efri brúnin,
en innan í umgerðinni er slétt plata nokkuð kúpt og þar ofan á er
mjög margbrotið verk úr snúnum vír, er myndar eins konar hæð-
ir, alls 7. og er ein í miðju, því að þar rís þetta veik hátt upp frá
plötunni (undirlaginu), en næst plötunni eru 7 hringar og ofan á
þá er þetta loptverk kveikt; í ölium lykkjum, sem á þessu upp-
hafna verki verða, og í bilunum utan me5 hringunum eru koru
og eigi öll jafnstór. Lindinn undir beltinu er úr rauðu skinni, er
sett var að láðurn Sigurðar málara Gfuðmundssonar milli 1860 og
1870, og ganga fætur úr hverjum einstökum hluta silfurverksins í
gegnum lindann og band dregið í að innan.
Belti þetta er bæði forn og merkilegur gripur, þar sem alt
verkið er einkar vandað, og ber að ýmsu levti langt af öllum öðr-
um sam skonar gripum í safninu. lJað er talið að vera trá 15. öld.
Það vita menn fyrst til beítis þessa, að það var í eigu Guð-
rúnar Einarsdóttur, móður Jóseps læknis Skaptasonar í Hnausum.
A myndinni eru sýndir 3 partar af beltinu; efsti partuiinn á
myndinni sýriir beltislinappinn með 4 na\stu beitisstokkum við hann
og neð.-ti parturinn beltishringjuna með hringjustokkinum og 2'/s
beltisstokki; en miðparturinn sýnir 2 neðstu stokkana af sprotanum.