Alþýðublaðið - 04.02.1921, Blaðsíða 8

8
ALÞYÐUBLAÐIÐ
j§píf óga* andinn,
Amensk tandnemasaga.
IjersS&jjur C-Hshnuna.
Pó lið vort sé fáment, við fylkjumst um hann,
hinn fallega mann,
sem fólkinu lyftir og lýsir.
Þó útlitið sé okkur sízt í vil,
sem sjái’ o’ní botnlausan vonleysishyl,
og hvergi greini nein skýjaskil,
ei skelfingu sál vor hýsir,
því — »mjór er mikils vísir!«
»mjór er mikils visir«!
En »BoIsevíkunum« berjum við á;
þeir bíta og slá,
sem ungir og ólmir folar!
Og íslandsbanki er vigi vort,
og varla er hægt að fá betra »sport«,
en kosningafargan, glamur og gort;
ei glúpnar vort lið né volar,
en hendur úr skolpi skolar,
úr heildsalaskolpi skolar!
F.
(Framh.)
„Þé ert orðiun viðkvæmur,"
sagði hinn hæðnislega; „það stofar
af því, að þú hlustaðir á vælið úr
bannsettri stelpunni henni Telie."
„Ekki að minnast á hanal*
mælti Doe alvariega. „Þú getur
sagt um mig hvað sem þú vilt;
eg er þorpari; sem á það skilið;
en láttu haaa alveg £ friði.“
„Nú, nú, hún er myndarlegasta
stúika, og eg er heani ekkert
andvígur, ef hún væri ekki á bandi
Edithar, hún, sem þó hefir kostað
mig svo nriikið fé."
»Ójá, hún er dýrt spaug,“ sagði
Doe og drekti gremju sinni í nýj
urn teyg úr krukkunni. „Það er
þegar búið að kosta okkur elievu
mena. Það er gott, að tneiri hluti
hinna fölinu heyrði ekki tii fiokki
pkkar; annars hefði hún veriö
drepin þrátt fyrir bæair þínar og
viskykúta. En hvernig sem það
nú er, þá beyrðu fjórir þeirra okkur
til og Dschibbenönosch drap tvo
af þeim. Eg skal segja þér eitt,
eg er ekki sá maður, sem hræðist
brotnar hauskúpur og brömíuð rif
en mér geðjast ekki að þvi, að
þessi skógarandi skuli sýna sig,
rétt í því að við tökum systkinia
til fanga. Mér fanst það fyrirboði
þess, að þetta mundi ekki vel tak-
ast og rauðskinnum fanst það sama.
Þú sást það sjálfur, hve erfitt var
að fá þá til þess að berjast. þeg-
ar þeir uppgötvuðu, að hnífur
sbógarandans hafði hitt einn af
félögum þeirra mitt á oieðal þeirra!
Þú trúir kaanske ekki á þessa
veruí"
„Nei,“ mælti hinn, „svo vitlaus
er eg ebki?"
„Sá, sem ekki trúir á helviti,
er auðvitað eitthvað að braska
við fjandann," runadi í Doe. „Sko
til, þú þekkir heiminn batur en
eg og mínir Hkar. Þú hefir séð
rauðskinnann dauðann undir trénu
sem félagar hans skildu hann eítir
lifandi hjá."
,Já," sagði maðurinn raeð vefj-
arhöttinn, „en maðurinn sem þið
létuð sleppa við vaðið særði hann.
Hvað var eðlilegra en að ungi
hermaðurinn rækist síðar á þann
særða og merkti hann eins og
D chibbenönoch, til þess að skjóta
rauðskineunutn skelk í bringu?"
„Enginn getur jafnast á við
lögfræðingl* muldraði Doe. „En
hvað sáu rauðskinnarnir £ rústun-
um? Þú hefir sjálfur séð hann
merktann mitt á meðal okkarl Þú
ætlar þó ekki að halda þvi fram,
að ungi herforinginn, sem við
sátum um, hafi skorið krossinn á
rauðskinnann?"
„Þvi ekki það," sagði hinn,
„það er vel hægt að ttúa hug-
rökkam manni til þess, að hafa
gert það."
„Ágæít," hrópaði Doe gremju-
lega, „þú staðhæfir kannske lika
að herforinginn, sem aldrei á æfi
siani hefir áður stigið fæti síaum
hér, hafi á síðustu tíu árum drepið
ShTwnía og það meira að segja í
þessu þorpi? Það sem eg segi er
sannleikur; tiu rauðskinnar, eða
fleiri, hafa verið myrtir i húsum
st'num að næturlagi, og merki
skógarandans sagði okkur það um
raorguninn hver valdur var að
verknaðinum. Enginn herraaður
meðal Shawnía legst óhræddur til
hvildír; enginn er öruggnr um sig
fyrir Dschibbenöno-ch. Vitja skaltu
það, að fyrir löngu síðan var
alsaklaus fjölskylda myrt af her-
mönnum héðan, undir leiðsögu
Wenonga gamla, Frá þeim tfma
svifur hefndarhendi skógarandans
yfir höfdum ættbálksins, og allir
halda, að þetta sé hegning iyrlr
ódæðið. Þetta er ástæðan til þess,
að höfðinginn er orðin þessi ræflll ;
ættbálkurinn er honum reiðns fyrir
það, að hafa spanað þennan anda
upp á móti sér. Etigir vilja fraraar
berjast með honntn, uema þessír
siæpingar, sem við fengum í lið
með okkur til þess að vinna þesst
fantabrögð. Þetta hefir gert barl-
inn hálfærðanu; hann hugsar ekk!
um annað en Dschibbenönasch,
og vill leifca hann uppi og drepa
hann. Aðeins vegna þess, að eg
sagði honum að við færum niður
að Saltá, þar sem andinn er oft
á sveimi, braut hann romm-
kút siun og kom raeð okkur.*
Spurningar.
Háttv, kjósandi.
Trúir þú Ólafi Thors til þess
að sjá um að hviidartími háseta
verði lögleiddur?
Trúir þú Magnúsi Jónssyni til
þess að verja landið gegn ágengi
tslandsbanka ?
Trúir þú Jóni Þorlákssyni til
þess að verja iandið gegn ágengi
Jóns Þorlákssonar og annara verk-
fræðinga? D.