Göngu-Hrólfur - 01.02.1873, Blaðsíða 3

- 29.—
— 30.—
þlugl»s»lrlim skemdist«%» slltnall af umgúngu og irapi
ftúdenta upp og oran“. Ég sagþl, ab salrinn hliti a%
skemmast bæþi af reik og rlki, mikln meir en hann
skemdist nú, og auk þess hliti borþin og gdlflb a%
skemmast bæþi af sliti og blekl, sem á þau kinni ab
hellast'. Ég skal aþ endingn geta þess ab ég stend
eigl einn nppi meb þí skobun, ab dráblegt sé ab
lelfa, ab flrirlestrar prestaskdlans verbi haldnir í al-
þingissalnnm. Ég bar þetta mál nndir álit samkenn-
ara minna á keunarafundi, en á þeim fundi voru vib-
staddir bæbl fastir kennarar skólans, tímakennarar og
mnsjónarmabr skólans. Ab eins einn af þelm er, á
fundinum vorn, þagþl og lát þannig eigi skobun sína
í ljós. Aliir hinlr vorn á mínn máli um þab, ab þab
værl alveg óráblegt, ab lelfa þá notknu á alþingissaln-
um, er nm var bebib. Ég vona því aí> allir skinsam-
ir menn sjái, ab óg varfe ab leggja þab til, er sam-
kvæmt var sannfæriugn mlnni og samkonnara minn».
Beikjavík 27. des. 1872.
Jón PorkelssonJ.
Beikjavík, 29. jan. 1873.
Vér færura í dag lesendum vor-
um nínæmi f listasögu vorri. ^að er (
flrsta sinni í dag, að íslenskt tónskáld (kom-
pónisti) lætr sj'á eftir sig frumorkt lag flrir
almennings-augum. Vér skulum geta þess,
að þótt höfundrinn hafi útsett raddir við lag-
ið, höfum vér lótið oss nægja að prenta það
einraddað.
Vér höfumheirt ímsar sögur um
oss og blað vort, sem að bæði eru ósannar
og meiðandi firir oss; og víst sumt af því
kvað eiga rætr sínar að rekja til eins (eða
fleiri) af útgefendum «Timans», og undrar
það oss stórum, því vérvitum oss ekki hafa
viljandi stigt neinn þeirra. — Ég sleppi nú
því, þóað einhver glaðlindr og spaugsamr
«Tíma»-maðr léti sér verða þá findni af
munni, að nefna blað mitt «G ö n u-Hrólf».
Ég hef frétt eftir inum þagmælska meðlim
af ritstjórn «Tímans» að þessi findni ætti að
koma í næsta nr. «Tímans». Ég flýti mér
því hérmeð að hnupla þessari findní í bróð-
erni og flitja hana sjálfr útí heiminn. Hitt er
eigi eins saklaust, að ljúga því upp, að ég
vceri launaðr af katólskum tiiað rita um
1) Borb og góif er víst nú þegar eo blekflokkótt, ab
vart mnndi ajá á svórtn. RitstJ.
2) Hérmeb viljnm vér láta útUlab í blabi vorn om
þetta mál ab ainni. Rltatj.
trúarefni. Aðra söguna hefi ég heirt, sem
sagði, að ég hefði átt að selja mig einhverju
villutrúar-félagi í Lundúnum eða París. tað
er hart, að hafa lagt einsmikið í sölurnar og
ég hef gért, tilað neiða einræn ifirvöld tilað
þola, að menn færði sér ( nit prentfrelsið í
landinu, og sínt þarmeð, hvort ég met eigin
hag meira en það, sem ég álít satt og rétt
— það er hart, segi ég, eftir alt þetta að
þurfa að heira slíkar gersakir; það er hart
að heira það, og harðara að nokkur skuli trúa
slíku. En mér finst þeir menn, sem kallast
vilja í heiðvirðra manna tölu, ættu að ifirláta
Kjafta-frúnni eða hennar líkum að spinna
slíkan ærumeiðandi þvætting upp um saklaust
fólk og bera hann um bæinn, — Henni og
þeim svaraég eigi fleiru að sinni; ég erekki
að elta það inn ( skúmaskot, sem ekki þorir
að sína sig í birtunni; en vita skulu það all-
ir skugga-geltirar, að ég á í eigu minni það
andans vopn, sem getr bitið þá, þótt þeirsé
( dimmu, ef ég vil beita þvi.
STEFNA ÞESSARA TÍMA.
Eftir Jón Ólafsson.
I.
„pab er avo bágt ab standa í stab
eg móonnnnm muoar
anoabhvort aftur á bak
ellegar uokknb á leib.
Jónas Hallgr.
Hversu sem vér dáumst. að þessum orð-
um ins mikla skálds, þá eru þau þó eigi
sönn í verunni (apriori), þvíað það er ekk-
ert á móti &bhugsase'r mögulegleikann á þvf,
að mennirnir geti staðið kirrir ; heldr ekki
er það sattí rauninni (empíriskr sannleikr),
þvíað vér höfum firir oss faktísk dæmi til'þess í
sögunni, að heilar þjóðir hafi staðið í stað
í andlegum skilningi, og það langan tfma
(Forn-Egiptar, Kínverjar framá þennan dag).
— Þó má þetta til sanns vegar færa. jþvíað
ef margir eru samferða og halda allir sömu
átt, og einn eða tveir verða so aftrúr og
stansa, þá er það frá þeim að sjá, er áfram
halda, eins og hinir gangi aftrábak, því þeir
fjarlægast æ meir og meir. Með öðrum orð-
um: beinlínis (absolut) kirstaða er liHöluleg