Víkverji - 26.06.1873, Qupperneq 2

t i
fram til endilegra og g<1íra lykta; hann gæii tissnlega
ekki uieíi nokkrn öí'rn betr svarií) sig í ætt sinna nafn-
frægn og ágætu forfebra, en nieí) þvf ab vcra forsprakki
fyrir aí) útvega þj<1?> vorri þan stjúrnarlög, sem gætn
grunfivallab lögbundií) þjóífrelsi & landi voru. Inn
húttvirti konungsfnlltrúi heflr komiþ svo fram, a?) eg
er viss nrn, ab hann heflr átinuiþ shr fnllkomna virbing
og ástsæld allra vor. Hans staba er vandasöm, en
hann heflr leyst þann vanda vel af höndum, og vkr
fögnnm því, ab oss heflr geflst færi á vera í 6amvinnn
vit) liann nra svo larigan tíma, og lært þar meí> a{>
þekkja bann betr, en vér höfum álr haft færi á. Vér
úskum honnm allir þeirrar gæfn, ab hann bæbi lengi
og vel megi eiga sem bestan þfitt í innm almennnm
landsmálnra vornm svo, a?) þab vináttn og fændsemis-
band, sem tengir hann viþ þjáí) vora, mætti sifelt verba
oss því kærra sem lengra Iíír“.
1869. „|>aíi er fyrir úheppilega meJfer?) málsiris
af hendi ráígjafa þess, sem settr er fyrir málefni ís-
lands, og fyrir mátstöþn eins flokks á ríkisþingi Dana,
a?) reki?) heflr nokknþ aptr á bak síban í hitt i?) fyrra,
e?)r minsta kosti, a?> þa?) sýnist svo. Inn háttvirti
konnngsfnlltrúi heflr komi?) fram á þessn þingi me?
inni sömn gúílvild, frjálslyndi og hreinskiini vib alla,
sem v?r þekkjom frá inum fyrri samvinnndögnm vor-
nm. Hann heflr þegar haft svo mikinn og gó?)an þátt
i tilrannom þeim, sem liafa veri?) gjörbar til a?) koma
stjúrnarskipnnarmáli vorn í vi?innaiilegt horf, og haus
velvildarfnlla hjartalag til þjóbar vorrar og lands, til
ættþjóbar hans sjálfs og ættlands, gefr oss þá vissn
von, ab hann mnni styrkja málsta?) vorn á besta hátt,
og meb sínn mikilsmegnandi atkvæbi færa hann til
sigrs á endannm*.
1871. „Inn háttvirti korinngsfnlltrúi beflr emi á
þessn þingi sýnt þinginn og hverjnm af oss sár í lagi
ina sömn gó?)vild, sem ver höfum reynt á nndariföm-
nm þingnm. Vissolega heflr erindi hans þa?)íförmeb
ser, a'b hann GETR EKKI ætí?) komib fram eins og
mebmælandi þeirra skobana. sem knnna a?) vera ofan
á mebal þingmanna, en þetta er í engn tilliti óheppi
legt, heldr mikln fremr æskilegt til þess a?) málin ver?)i
betr ransöku?), og inar ýmsn sko?)anir geti komi?) skarp-
lega fram. I þessn tilliti hefir hlutdeíld íns háttvirta
konnngsfnlltrúa í mebfer?) málanna eins og a?) nndan-
förnn veri?) hæbi vekjandi og hvetjandi, og hreinskilni
hans og frjálslyndi hlýtr a?) vekja hjá oss öllnm góban
þokka, þú v^r ekki getnm annab stnndum en mælt á
múti því, sem hann fylgir fram“.
Landshöfðinginn hefir eigi að eins í stjórn-
armáli voru haft hvetjandi og vekjandi hlut-
deild, en vitneskju um ættjarðarást, starf-
semi og greind hans heflr og mátt finna í
öðrum mikilvægum málum, er rædd hafa
verið hér á landi in síðustu árin. Vér skul-
um minna á, að vér eigum honum það að
miklti að þakka, að vér höfum fengið sérstök
hegningarlög, er hver alþýðumaðr á hægt með
að kynna sér, að mikilvægar réttarbætr hafa
gjörvar verið um sveitarstjórn, fjárveikindi,
iiskiveiðar, brennivínsverslun og póstmál, og
umfram alt, að vér höfum fengið vorn eig-
inn landssjóð og það, sem leiðir þar af, vort
eigið póstumdæmi og sérstök íslensk póst-
merki. Hann hefir þannig komið því til leið-
ar, að allar tekjur landsins ganga að eins
til nauðsynja sjálfs þess, að vér framvegis
og þar til, er vér játum sjálflr oss á hendr
tillagi til alrnennra málefna, erum lausir við
það þegnskyldugjald til almennra ríkismála
eðr til konungs, er forfeður vorir samþykt-
ust með inum fornu sáttmálum sínum. Að
vér höfum með lögum 2. janúar 1871 fengið
töluvert betri kosti en smáþjóðir, er hagr
þeirra hefir verið slikr sem vor, sést best, er
hag vorum er jafnað við kosli Færeyinga.
þeir leggja, eins og kunnugt er, allmikið fé,
meira að tiltölu en Danir sjálflr, til ríkis-
þarfa, og hafa þó enga endrgjaldsvon, og þó
in sama verslunaránauð hafi þröngt þeim
sem oss. Vér segjum þetta eigi til þess að
telja mönnum trú um, að vér höfum á þenna
hátt, fengið meira en oss bæri; vér ætlum jafn-
vel, að vér eigum töluvert meira hjá ríkis-
sjóði, en það sem enn er veitt með lögum
þeim, er nefnd eru, en vér verðum þess vel
að gæta, að vér höfum haft við ofrefli að
etja, þar sem ná skyldi fé voru úr sjóði Dana.
Vér höfum engin föng til haft að nauðga
sjálfir Dönum til að láta oss fá það, er vér
þykjumst eiga tilkall til, og bræðraþjóðir vor-
ar, Norðmenn og Svíar, eðr stjórn þeirra, hafa
í engu eðr örlitlu sýnt merki þess, að þær
vildu styðja oss og styrkja. Þær hafa jafn-
vel, er líta skyldi á inn andlega fjársjóð vorn
bókmentirnar, sýnt oss ójöfnuð og yfirgang,
þar er inir dönsku bræðr vorir hafa á
margfaldlegan hátt stutt oss og jafnvel örf-
að oss til framkvæmda (Rasmus Rask).
Vér fáum fyrir því eigi nógsamlega þakkað
þeim mönnum, Hilmari Finsen og Jóni Sig-
urðssyni, er hafa hvor á sinn hátt unnið að
því, er vér höfum nú fengið í fjárhagsmáli
voru.