Víkverji - 31.07.1873, Blaðsíða 6

58
höfum jafnvel heyrt, að fleiri styrkendr gjör-
ist enn sniáinsaman. f>að er tilstundan herra
Ziemsens að halda vegagjörð sinni fram yfir
holtið og mýrina fyrir norðan hraunið, ef fé
fæst til þess, og óskum vér honum og þeim
veglyndu bændum og verslunarmönnum, er
hafa styrkt hann, af alhuga láns til þess, að
Ijúka algjörlega við ið fagra verk, er þeir
liafa sjálfkrafa tekist á hendr.
NÝLTKOMIN RIT. Sálmar útlagðir úr ýms-
um málum af Helga llálfdánarsyni.
Sálmasafn þetta eðr sálmaval hefir inni
að halda 75 sálma eptir útlend sálma-
skáld, og er það mjög svo efnismikið, því
8álmarnir eru vaidir eptir hérum 40 ágæta
sálmahöfunda, alt frá Fortúnatus biskupi (f
600) og fram á dag Grundtvígs biskups í
Danmörk, sem andaðist fyrir ári síðan. En
þetta alriðið, að þeir völdu sálmar eru eptir
mörg og góð sálmaskáld á ýmsum öldum
kristninnar, gefr fagra og Ijúfa margbreytni,
því sálmavalið verðr þannig nokkurs konar
gimsteinasafn inna fegrstu trúarhugmynda.
Inn íslenski höfundr virðist oss hafa leyst
sitt starf prýðilega af hendi; sálmarnir eru
vel valdir, þýðingin hrein og fögr í smekk-
legu og mállegu tilliti; hún er samin með
andríkri gáfu oglíkri trúartilfinningu og þeirri,
sem lifir í frumsálmunum, og hún ber órækt
vitni um innilega alúð við efnið og óþreyt-
andi vandvirkni. |>að er furða, hve heppi-
lega höfundinum hefir tekist að klæða suma
ina vandþýddustu sálma í íslenskan hjúp,
hversu glögt og Ijóslega honum hefir tekist
að þræða inar djúpsettu og skörpu hugsanir
í sumum frumsálmunum, þar sem þær eru
bundnar sem strangastri skipun, svo að þær
hafa als ekki tapað sér eðr færst úr skorð-
um — og það án þess að þýðingin yrði stirð
eða þvinguð. það er þó vitaskuld, að þýð-
arinn, eins og allir góðir þýðarar, hefir lagt
meiri stund á að halda sér trútt við efnið en
við orðin, og gerir hann sjálfr grein fyrir
því í formálanum. Að vísu kunna einstakir
smágallar að finnast á útleggingum þessum,
og viljum vér einkum tilnefna það, að oss
virðast fyrirsetningar vera settar á eptir nafn-
orðum, sem þær stýra, víðar heldr en bein-
línis þyrfti rímsins vegna, því þetla fer miðr
þar sem hjá því verðr komist. Höfundrinn á
miklar þakkir skyldar fyrir þetta verk sitt,
sem á fegrsta hátt auðgar sálmakveðskap
vorn, og væri óskandi, að það fengi sem
mesta útbreiðslu, því það mun langt síðan
að annað jafngott, auk heldr betra, hafi boð-
ist oss í þessari grein. [>ess væri og ósk-
andi, að nótur til þeirra sálma í þessu safni,
sem eru undir ókunnum lögum, yrðu eins
og int er til í formálanum innleiddar hjá oss
jafnframt sálmunum, og væri það í söngiegu
tiliiti ávinningr.
FJÁRIÍLÁÐINN í NORVEGI. Margir í-
mynda sér, að fjárkláði sé eigi almennr í
öðrum löndum, og vér höfum jafnvel heyrt
greindaog fróða menn, er fylgja með athygli
því, er við her í heiminum, láta í ljósi þá
ætlun, að þó að fjárkláði gjöri vart við sig
í ýmsum löndum, þá sé hann þó hvergi eins
skæðr og útbreiddr, eins og hann var hér,
þá er hann var í blóma sínum. f>að er eins
og menn geti eigi hugsað sér, að fjárkláði
eigi sér stað án þess, að honum fylgi stríð
og styrjöld manna á milli, og vér erum sann-
færðir um, að ef menn vissu, hversu kláð-
inn er almennr erlendis, þá myndi mörgurn
þykja undarlegt, að þjóðirnar skuli eigi enn
vera farnar í stórkostlegt kláða-stríð, — og
jafnvel álíta það alveg ósæmilegt, að blaða-
menn erlendis skuli hleypa svo mikilvægu
málefni fram hjá sér með þögn og þolin-
mæði. En «sinn er siðr í landi hverju».
Aðrar þjóðir finna ástæðu til að slátra mönn-
um svo hundruðum þúsunda skiptir sakir
einhvers lítilfjörlegs <• pólilisks» ágreinings,
er máske fáir eða enginn getr gjört Ijósa
grein fyrir, hver er, en fyrirlíta kláðann svo,
að þeir láta sér það engu skipta, þót mörg
hundruð þúsunda fjár séu alsteypt í kaunum
af hans völdum. Oss íslendingum er nú
öðru vís farið: Vér höfum til þessa látið
«pólitisk» málefni liggja oss í léttu rúmi, og
eigi farið í æsingar út af þess háttar hindr-
vitnum, en á iniun síðustu öldum höfum vér