Víkverji - 07.08.1873, Blaðsíða 7

71
vissa von mín, bera blessunarríkari ávegsti
fyrir landog lýð,beldr en nokkuð annað alþing.
Inn háttvirti forseti þingsins hefir í þetta
skipti, sem svo opt áðr, sýnt þann framúr-
skaranda dugnað í stjórn þingstarfanna og
þá ágætn mannúð, mnburðarlyndi og ætt-
jarðarást, er hann hefir verið svo kunnr að
um alla æfi slna; hann helir á inum þremr
síðustu þingum tekið svo góðan þátt í öllum
störfum þingsins, sér í lagi í meðferð þess
á stjórnarbótarmálinu, að honum eptir minni
sannfæringu að miklu leyti sé að þakka, að
þetta mál nú sé leitt til góðra lykta; eg volta
honum þess vegna í landsins og þingsins
nafni inar bestu þakkir fyrir alt það, sem
hann í þessu máli og öðrum hetir unnið
fóstrjörðunni til gagns og sóma, og einnig
leyfi cg mér að kunna honum mínar bestu
þakkir fyrir þá velvild og vináttu, er hann á
þessu þingi eins og að undanförnu ávalt
heflr auðsýnt mér í samvinnu vorri.
BROT FRAKKA GEGN FISKIVEIÐALÖG-
UM. Eins og kunnugt er, er það bannað
útlendum flskimönnum að liafa við nokkra
flskiveiði fyrir ströndum lands vors innan
þeirra takmarka á sjó, þar sem landhelgi er,
en það er samkvæmt inum almenna þjóðrélli
3/4 af viku sjávar, 9000 álnir, frá ströndun-
um. Brot gegn þessu banni varðar 10—200
rd. sektum eptir tilskipun 12. febrúar 1872.
Þegar herskipið Fylla 16. f. m. varáferð
fyrir norðan landið, hitti það fyrir utan Héð-
insfjörð hér um bil hálfa viku sjávar frá landi
3 frakknesk fiskiskip, Emilie af Dunquerque
D. 33, form. Claeysen, Euterpe frá sama stað
D. 89, form. Claeysen, og Camille frá sama
stað D. 14, form. Messen, og voru öll skip-
in að reyna að komast svo fljótt sem verða
mátti frálandi, þar sem þau höfðu séð gufu-
skipið; en vindr var mjög litill. Herskipið
náði skipunum um nón og sendi foringinn,
skipstjóri Gjödesen, undir eins 2 báta frá
borði til þess að rannsaka, hvort skipin höfðu
fiskað innan landhelgi. Formaðr Messen (D
14) meðgekk þegar, er hermenn komu á skip
hans, að hann hefði brotið gegn fiskilögun-
um. Formaðr Claeysen(D. 33) þrætti þar á
móti fyrir, að hann hefði fiskað innan land-
helgistakmarka, og bar fyrir sig, að undir-
straumr sá, sem var, hefði fært skip hans
inn að landi á móti vilja hans. Hermenn
fóru nú að skygnast um á skipinu og und-
irforingi Normann, er stýrði förinni, var þá
var við tnnnu, er stóð á þilfarinu með verk-
aðan fisk. Hann gekk að henni, þreif nokkra
verkaða fiska upp af tnnnunni og kom þá
fram undir þeim töluvert af lifandi fiski, er
auðsjáanlega var nýveiddr, og sannaðist þann-
ig, að Claeysen hafði við haft ólöglega veiði.
Eins gálu hermenn sannað upp á bróður hans
formanninn á skipinu D. 89, að þetta skip
hafði brotið í mót veiðilögunum, og mun nú
verða gjör gangskör að því, að allir þessir
fiskiskipaformenn verði sektaðir, þegar þeir
koma heim, og munu þá bræðurnir Claeysen
verða harðara úti en Messen, þar sem þessi
þegar gekkst við brotinu, en hinir vildu þræta
fyrir.
Með þessari frásögn höfum vér viljað
sýna löndum vorum, hverjum örðugleikum
það er bundið fyrir berskip að sanna brot
gegn veiðilögum. Herskipið er svo einkenni-
legt, að fiskimenn í mikilli fjarlægð hæglega
verða varir við það, og geta fyrir því í tækan
tíma hætt við vciði sína auk þess, að þeir
opt, þegar nokkur gola er, geta komist út úr
landhelgi, áðr en herskipið, þótt það hafi
gufu, geti náð þeim. Fiskimenn eiga því
optast hægt með að neita fyrir herskipa-
mönnum, að þeir hafi brotið gegn lögunum,
og það mun ósjaldan hafa hepnast fyrir þá
að komast hjá hegningu með slíkri neitun.
Öllu hægara er það fyrir þá, sem eru í landi
að sanna brotið gegn veiðilögum upp á út-
lend fiskiskip. I’egar skip fer að fiska of
nálægt landi, ætti hreppstjóri eðr.prestr eðr
einhver góðr bóndi að fara út að skipinu,
nefna votta að því, að skipið fiskaði, og skrifa
upp bókstaf þann og tölu þá, er máluð eru
á skipinu ásamt nafni skipsins og heimilisstað,
ef þetta líka sést á skipinu, en eigi þarf
nema bókstafs og tölu til þess að vita, hver
brotlegr hefir verið. í*ar eptir ætti að taka
nákvæmlega eptir, hve lengi skipið var innan
landhelgi, og hvort það fiskaði nokkuð að