Alþýðublaðið - 09.04.1960, Side 12

ÖNXUR
DÝRA-ÍÍJÁTRÚ:
Ekki alls fyrir löngu
trúðu menn því, að
héralöpp bundin um
hálsinn ynni gegn „heldri-
manna gigt“ (podagra) í
. stóru tánni. Á miðöldum
áttu þeir, sem bitnir voru
. af sporðdreka, að setjast öf-
ugir upp á asna, og þá lag-
aðist allt. í fornöld voru
menn þeirrar skoðunar, að
sá, sem slanga sleikti eyrað
á, skildi þegar í stað fugla-
mál. (Næst: Fuglamál.)
— Af hverju getur þú ekki
haft almennilegt tómstunda-
starf, eins og aðrir menn?
Nei, flugmaðurinn og varð-
maðurinn skilja ekki Orð af
þessu öllu saman: Hvaða síð-
skeggjuðu og tötralegu náung
ar eru þetta eiginlega? Og
hvað er þetta, sem brennur
svo ákaft í fjarska? „Það er
löng saga,“ segir Frans, „en
sem stendur höfum víð engan
tíma til þess að segja hana,
Við verðum að ná í þrjá þorp
ara, áður en það er um sein-
an og þeir komast undan. Er
rúm fyrir mig í vélinni? Ég
veit nokkurn veginn hvar
þeir eru.“ Flugmaðurinn hrist
ir höfuðið. Hann skilur ekki
orð, en skömmu síðar hefur
hann sig til flugs með Frans
innanborðs. Og eftir að hafa
hríngsólað nokkra stund, sjá
þeir bátinn með mönnunum
þrbm úti á hafinu.
HEIUABRJÓTUR:
Norðmaður og Svíi fóru
eitt sinn á tígrisdýraveiðar
í Afríku. Þeir veiddu ekki
neitt. Norðmaðurinn 1 sagði
að það hefði verið Svíanum
að kenna að þeir ekki
veiddu neitt. Hann hefði
þurft að hafa með sér viss-
an hlut að heiman, sem var
nauðsynlegur fyrir þeirra
veiðar, Hvað Var það, sem
maðurinn hafði gleymt?
6RAKNARNIR
— GetUr nraður alls ekki fengið
að hafa neitt einkalíf hér í húsinu?
M
(Lausn á 14. síðu)
m
$ m GAM AN K MQimu Ni
22 9• aPrí* 1960 — Alþýðublaðið