Norðlingur - 12.12.1879, Síða 3

229
230
12854 fyrir farþepja og 14997 fyrir vörur. Ef menn spyrja
niig hvaöa álit eg liafi um þessar tekjur framvegis, þá lield
eg að menn geti verið nokkurn veginn vissir um þær. Af
farþegjum er viss ílokkur, sem notar skipið á hverju ári
nefnilega þeir íslenzkir kaupmenn, sem búa í Kaupmannaböin
og fara heim á vorin og utan á haustin; sumir frá strönduin
íslands fara til meginlands Evrópu, og að endingu eru ekki
svo táir sem ferðast að gamni sínu. Vöruflutningana geta
inenn og verið her um bil vissir um, og auk þess má nokkurn
veginn vita fyrir fram hver farmurinn verður. Kaupmenn
þurfa dálitið uf vörum til þess að fullkomna byrgðir sínar,
einstakir menn þurfa ýmislegs frá Danmörku og Englandi og á
ótferðunum verða þær vörur með, sem haustskipin hafa skilið
eptir og þær sem þuria aö komast sne*nma á markaðinn á
vorin.
Ef ver nú lítum á uppástunguna A, um að bæði skipin
skuli fara norður fyrir ísland þá verður að spyrja, „hvaða
farm eiga skipin að hafa“? Eg hefi spurt marga af þeiin al-
þingismönnuin, er gáfu atkvæði með uppástungunni, að þessu,
en eg hefi ekkert fullnægjandi svar fengið, en aðeins eitthvað
ót í loptið. þeir hafa talað uin þá miklu flutniuga. er inundu
veiða ef skipin gengju á misvíxl kring um landið í fyrra
hafði mönnum skjátlast í því í ferðaáætluninni, að láta Phoenix
fara frá Reykjavík daginn áður en Díana kom að norðan
Eg vil ekki taka upp aptur öll þau ummæli, er menn brúk-
uðu þá um póststjórnina, að hún væri hirðulaus o. s frv
Áætluninni var brevtt, Phöenix var boðið að bíða eptir Díönu
og það var auglýst nokkruin mánuðum á undan, en úlvaldinn
varð að mýflugu. I’egar Díana koin til Reykjavíkur ílutti liún
aðeins einn sjúkling, sern vildi komast þessa leið til Ilafnar ;
hefði maðurinn ekki sýkst, helði enginn farþegi verið. í ár
i'ærði Díana Phöenix einn farþegja. þetta sýnir vel á hvc
miklum rökuin þessar þarfir eru bygðar.
En hvernig ætti innlendur farþegja-flutningur að aukast?
Overjir ern farþegjar Dföim á þesauni ferðuru?
Flestir ícrðast að gamni sínu. en tala þeirra hefur mink-
að ár frá ári einsog eðiilegt er, þarnæst eru skólapiltar, sem
ekki fjölga þó lerðirnar verði fleiri, og að endingu eru far-
þegjar kaupafólk, sein fer norður og sjóróðrarmenn, sem fara
suður, fyrir þá heíir altaf verið nóg pláss og tala þeirra mun
naumlega aukast meðan vestui ferða-æðið, sem gjiirir landinu
svo ílt, er einsmikið og nú. Á þessum innanlandsferðum
vantar einti mannflokk gjörsamlega, sem annarsstaðar heldur
sHkum fyrirtækjum við líði, það eru verzlunarmenn, sem fara
í ýmsum erindagjörðum hafna á milli; þessu getur heldur eigi
verið öðruvísi háttað eptir landsháttum. það land mun eigi
vera auðfundið, sem er eins sundrað í verzlunarefnuin einsog
ísland ; hver fjörður með sínutn kaupstað er heild fyrir sig,
alveg óháð iiðrum og hefir sjálfstæðar samgöngur við útlönd.
Verzlunin á ísafirði og í sveitunum þar um kring mundi t. d
verða alveg eins, þó allir aðrir hlutar landsins hyrfu Eptir
þessu get eg ekki skilið hvernig farþegjaflutningur ætti að
aukast, eða hvaðan sá vöxtur ætti að koina.
Til þess með einu dæmi að sýna hve mjög farþegja-
flutningur hafna á milli á íslandi þyrfti að aukast ef af því
ætti að fá ágóða til muna, þá ætla eg aðeins að geta þess
að cg í ár 25. september, tók á móti 29 íarþegjum á ísa-
firði og af þeim tók einn far til Kaupmannahafnar hinir 28
borguðu alls Ififikrónur í fargjald, en hinn 29. lOfikrónur
Eins er utn vöruflutninga innanlands. Menn tala um að
flutningar milli Norður og Suðurlandsins geti aukizt, alveg einsog
þessir landspartar lægju í tveim heimsálfum svo menn yrðu
að skiptast á ólíkum vörutegunduin. Það vita allir, að þessu
er eigi svo varið.
Til þess að sýna það, aö ræður manna og uppástungur
Um l>órf á meiri llutningum eiga við ekkert að styðjast þarf
ekki að koma með annað dæmi en það, að Díana í fyrra á
seinustu ferð sinni fór frá Seyðisfirði kringum land alt til
Seyðisfjarðar aptur, án þess að fá meira flutningsgjald fyrir
vörur en 397 krónur. Á þeirri sömu ferð kostaði olía og
tólg, sem borin var á gufuvfelina um 200 kr. (Framh.)
KVEÐIÐ VIÐ BURTFÖR PRÓFESSOR W. FISKE
FRÁ ÍSLANDI 15. OKT. 1879.
Lands og lagar dísir,
Leiðið tiginn gest!
Vættir margs um vísir,
Veðrin gefið bezt!
Aþena Snælands, Saga svinn,
Odysseif til íþöku*
Aptur leiddu þinn !
Odysseifur eyddi
llions helga borg,
Yfir aldir ll?ddi
Ólán, böl og soig,
Eldi loks i landið stakk,
Ilróðugur síðan hðt á goð
Og hóf sitt regin-flakk !
Odysseifur annar!
Enga tókstu borg,
Samt af l'oldu fanna
Fylgir þðr nú sorg :
Pú hefir tendrað Tróju-bál,
Giætt og hýrgað hjartans eld
í hverri landsins sál!
Göfgi, mildi gestur.
Guð þig leiði heiin!
Ileillir hððan vestur
Illýrum fylgi tveim!
A þðr W i 11 a r ð 1 ósk vor hrín :
Þegar góðs er getið manns.
Getið verður þín!
Matth. Jochumssou.
Reykjavíkingar og bændur þar í grend hfcldu próf. Fiske
og Mr. Reevei fagra veizlu að skilnaði. Að þeirri veizlu
kvaddi herra Fiske ísland með eptirfylgjandi vinarorðum.
„Góðu herrar og vinir!
„Opt er sorgfult brjósti undir sjálegri skikkju8, segir ís-
lenzki málshátturinn, og í kvöld vitum við, landi minn og eg,
a# þessi orðskviður er sannmæli. Á Egiptalandi f fyrndinni
— allir hafa heyrt frásöguna — var það siðvenja, þegar
haldin var veizla eöa annar gamansfundur, að láta beinagrind
sitja að borði til þess að minna á, að lífið er ekki tóm nautn,
að maðurinn er dauðlegur, og það kemur loksins skilnaðar-stund,
sem er alt annað en gleðileg. Óþarfi er að sýna okkur gest-
um yðar í kvöld þessa beiuagriud hinna egipzku fornmanna.
Okkur er þvf miður full-kunriugt, að bráðum kemur hin ó-
þægilega skilnaðar-stund. Við vitum vel, að við eigum að
skiljast við þetta sagnaríka, þetta íróðlega land, þar sem við
höfuin fundið - á Norðr- og Austurlandi ekki síður en sunnau
og vestanlands — svo inarga góða vini, þar sem við höfum
sðð svo marga ljómandi fallega daga.
Ilingað til hef eg aldrei vel skilið orð þau sem Njála
og skáldið láta ágætisbappann segja, þegar hann stendur ferð-
búinn við Kafið. En nú, væri það mögulegt, vildi eg snúa
aptur, eins og hann sneri aptur, og segja, eins og hann sagði:
Hðr vil eg una æfi minnar daga
____________alla, sem Guð mðr sendir.
*) Par heitir íþaka (Ithaca), er prófessor Willard Fiske
á heima í Ameríku. Ritst,