Máni - 04.04.1881, Blaðsíða 8

95
M Á N I.
96
með hríðarkófi. 3. frostlítið með hríðarjelj-
um af hásuðri. 4. jeljagangur af útnorðri.
5. ísing og síðan krepjuhríð frá útnorðri,
þá áleið dagiun herti frostið. 6° með verstu
snjóhríð, er hjelst við til hins 8., setti þá
niður snjó mikinn. 8. var hrímþoka, en að
mestu logn og 11° fr. 9. landnyrðingur
10. austan skafrenningshríð, setti þá en
niður snjó mikinn, frosthægur. 11. útnyrð-
ingskuldi. 12. hægviðri á austan. en setti
niður snjó mikinn. 13. jeljagangur frá útsuðri.
14.—18 stórhríð og snjókoma frá sömu átt.
3° frost. 19.—21. optast beiðríkt og hæg
norðanátt, en á nóttum 18° fr., er lækkaði
á daginu ofan í 12° fr. 22. var hríðarveð-
ur af landnorðri með 16° fr. fyrri hluta
dagsins, er lækkaðivið kveldið niður í 5° fr.
23. norðanstormur og 8° fr. 24 norðan-
hríð og heljarveður með 15° fr. 25.—27.
var hæg norðan átt. 28. norðan stormurll0
fr. Nótt hins 29. 17° fr., sama dag hæg-
viðri og steig frostið niður í 5°. 30. að
mestu logn og 2° fr. 31. kalsastormur af
landnorðri, en frostlítið. Er nú jökull yfir allt
suðurland og bjargarbann. Lítur illa út með
heybyrgðir, komi bati eigi innan skamms.
Hermann. — «|>að tekur mig sárt, að hinn
gamli og ágæti vinur miun sktili hafa eign-
ast slíkan son; ef hann mætti líta upp úr
gröf sinni, munduð þér baka honum milda
sorg. Herra Edlich, þér fáið aldrei dóttur
mína, nei, aldrei, aldrei. Hún er ofgóð handa
«social-demokrötum»». Hermann hneigði sig
þegjandi, en hugsaði með sjalfum sér: «petta
gengur ágætlega, fijótar og betur, en eg
hafði nokkúrn tíma búist við». — «Eg vil
ráða yður heilt»,mælti majórinn, «varið yð-
ur á að láta þessar skoðanir yðar of mjög
í ljósi. f>að er ekkert lamb að leika við,
þar sem lögreglustjórnin er. Mér þætti leitt,
að sjá syni gamla vinar mins varpað i dýfl-
issu'). — *Eg þakk’ yður fyrir heilræðiö!»
— «Veit föðursystir yðar, að þér eruð «social-
demokrat') ?» — «Nei», — «Eg á von á henni
hingað bráðum, en eg vil ekki hryggja hana;
þér skuluð sjálfur segja henni þetta». —
Sökum veðráttunnar verður róðrum eigi
sætt og hart fer að verða með bjargræði
manna á milli við sjáfarsíðuna, og matvara
á þrotum í verzlunarstöðunum.
t 27. f. máu. andaðist Nikulás Jaíetsson,
veitingamaður og borgari hér í bænum 47
ára að aldri.
f 3. þ. mán. andaðist hér í bænum frú
Ólína Egilsson eptir þunga sjúkdómslegu.
Tilkynning.
Lesendur og heyrendur «Mána» hafa
skilið auglýsingu «Ferðamannsins» á þá
leið : að hann hafi eigi veiið vel þokkaður
hjá Hallberu á Lækjarbotnum, þar annars
hefði hún ekki haft trefil «Ferðamannsins»
fyrir bönd á sjálfan hann, því hún mun
flestum ferðamönnum kunn að rausnarsemi
og gestrisni. J>etta munu fleiri ferðamenn
votta, en sá sem ritar þessar línur, sem opt
hefur þar verið ferðamaður.
Ritað í janúar 1881.
Utgefandi: «Félag eitt í Reykjavík».
Ritstjóri: Jónas Jónsson.
PrentaSur i prentstofu Einars pórðaronar.
«Eg þakk’ yður fyrir þessa sérstöku ná-
kvæmni'), mælti Hermann brosandi, «en
með því eg býst við, að yður sé ekki um,
að hýsa «social-demokrat», skal eg undir-
eins fara hérna í veitingahúsið». — «Nei,
fyrir alla muni; þá álít eg mér misboðið.
f>ér eruð þó sonur besta vinar míns, og þér
verðið að vera kyrr og borða hjá okkur mið-
degismat«. — «Eg er hræddur um, að okk-
ur komi ekki vel saman í viðræðum okkar».
— «Meðan þér eruð hér, skal eg ekki með
einu orði minnast á «social-demokrata».
|>arna er aldingarðurinn okkar og eg vona,
að það séu ekki aðrir fegurri í bænum ; farið
þér þangað og skoðið hann, eg ætla að fara
og segja konunni minni og henni Önnu, að
þórgetið ekki orðið tengdasonur minn».—
«J>akk’ yður fyrir, þar komuð þér mér úr
mestu vandræðum».
Framhald síðar.