Heimdallur - 01.06.1884, Blaðsíða 9

89
>
svo leiöinlegt. Já, það segi jeg satt, það er eins gott
að vera «pía» þar eins og frú hjer, að öllu leyti.»
«Hvað mun þá að verðafrú þar», sagði vinnu-
konan sem hnippt hafði. Kristín ræskti sig blíð-
lega, og setti upp alvörusvip.
«En mjer finnst nú eiga betur við», sagði
húsmóðirin, «að ungu stúlkurnar sjeu ekki að fara
úr landinu til að gipta sig, ekki sízt ef þeim kynnu
að bjóðast fullhressilegir brúðgumar án þess».
«Já það er Ijóta níðið hvernig þær eru farnar
að láta flytja sig út með haustskipunum, eins og
salt kjöt», sagði búðarmaðurinn.
«Eins og hross og kindur», bætti Báðdælingur-
inn við.
«Mjer er víst sama hvað þið segið», sagði
Kristín. «Jeg fer af því mig langar til þess, og
af því jeg veit hvernig er að vera þar.»
«Hefurðu skoðað vel ofan á kaffibollann þinn
seinustu dagana, hefurðu ekki sjeð neitt synda þar
og staðnæmast í miðjum bollanum? , sagði Sæunn
gamla, og drap titlinga framan í Kristínu.
«Jeg gef ekki um neina íslenzka korgbiðIa»,
sagði Kristín.
«En þessar haustferðir, heillin mín góða,
mundu eptir að nú er allra veðra von úr þessu;
ef þú værir mín dóttir, Kristín, þá mundi jeg að
minnsta kosti láta þig bíða vorsins. En það leggst
nú einhvernveginn í mig að það muni ekki koma
til. Jeg er ekki svo slök spákona, og jeg spái
því, að það muni eitthvað koma fyrir þig svoleiðis,
sannaðu til, góða.»
«Nei, jeg fer nú með Gránu held jeg; jeg er
búin að tala við Petersen kaptein, það er víst
ómögulegt að breyta því.»
pað varð dálítil þögn. Magnús hafði hlustað
á með mestu athygli, og var smám saman orðinn
skolli öruggur, af því að heyra hvernig frænka
hans talaði. Hann rjetti dálítið úr sjer, gaut
hornauga upp til hattsins, og svo til Kristínar,
kýmdi ögn, og sagði: «Svo-o», og rak síðan upp
hlátur mikinn úr eins manns hljóði. —
Eptir dálitla stund var komið inn með púns,
og farið að dansa. En áður enn byrjað var, kom
fólkið sjer saman um að ríða suðrí Fjörð næsta
sunnudag, og þegar farið var að tala um hesta-
vandræðin, hvíslaði Magnús að Kristínn, að hún
gæti fengið hann gráskjóna sinn, og gat þess um
leið, að enginn kvennmaður hefði komið honum
á bak.
«f>að var «pent» af yður, en er hann þá ekki
of ólmur? ætli jeg detti ekki af baki?»
«Jeg passa folann», sagði Magnús.
Svo byrjaði «ballið •> og gekk liðlega. Drýgst-
ur var búðarmaðurinn að dansa. Hann dansaði
optast með aðra hendina lausa, og söng á meðan:
Vil du valse med mig
saa kysser jeg dig.
Hinir gerðu það sem þeir gátu. Stúlkan úr
eldhúsinu kom inn líka, og sættust þau Magnús á
málið, að hún hafði svikið hann og sagt til hans,
en hann klipið hana. Magnús náði tali frænku
sinnar, og sagðist heyra á henni, að hún mundi
vita eitthvað um þá sönnu ástæðu fyrir burtför
Kristínar, þá sömu sem hann hafði fundið á leið-
inni suðreptir, að hún mundi vera að flýja, af því
að hún örvænti um sig. Sæunn var reyndar ekki
vel trúuð á það, og þótti hitt líklegra, að það
mundi vera eitthvað milli Madsens og hennar, en
gaf Magnúsi þó beztu vonir, og sagðist skyldi
hjálpa honum af fremsta megni, en bað hann þess
lengstra orðanna, að leggja sig þá duglega eptir
henni um kveldið, og dansa sem mest við liana;
það væri alltaf vissasta ráðið, sagði hún.
Magnús ]jet sjer þetta að kenningu verða, og
bar sig að vera þar alltaf nálægt, sem Kristín var, og
bjóða henni upp þegar hann gat komizt að, og
engri annari. Sæunn sat á stól og horfði á, með
óvanalega breiðu ánægjubrosi, og tók Kristínu við
og við á eintal, og fór líka með hana fram, og gaf
henni að smakka úr hálfflösku af góðu víni, sem
hún hafði, en bar ekki fram, af því það var svo
lítið. En hún Kristín sín yrði að bragða það,
sagði hún.
Kristín hafði verið hálfspozk við Magnús fyrst,
þegar liann var að stíga ofan á tærnar á henni og
standa við og tvístíga, til þess að komast í takt,
en það smámildaðist úr henni, því hann vann sitt
verk með svo kristilegri þolinmæði, og gleðin skein
svo út úr honum að henni hitnaði af því um
hjarta ræturnar, þó að liann segði reyndar ekki
mikið annað en einusinni eitthvað um gráskjótta
folann, að það væri kall, sem væri liprari í löppun-
um en hann. En það er ekki allfcaf heppilegast að
tala svo mikið undir þeim kringumstæðum, heldur
færa sig upp á skaptið svona hinseginn. Vínið