Norðurljósið - 01.02.1913, Blaðsíða 8

i6
Norburljósið
til þess að spádómurinn um það skyldi rætast? Einnig
getur þú vissulega sagt oss, hvernig Jesús, er hann
hjekk á krossinum, fjekk hina fjóra rómversku hermenn,
sem krossfestu hann, til að skifta klæðum hans í fernt
og varpa hlutkesti um kyrtii hans, eins og skýrt er frá
í 22. sálmi Davíðs, 18 versi!
»Ennfremur verður þú að gera grein fyrir því, hvort
óvinir Krists hafi gefið honum edik að drekka, þegar
hann þyrstí, í því skyni, að spádómurinn í 69. sálmi
Davíðs skyldi rætast. Og ef kenning þín á að geta
staðist, verður þú einnig að gera grein fyrir því, hvers-
vegna hermennirnir komu sjer saman um það, eftir að
Jesús var dáinn, að brjóta ekki fótleggi hans, einsog
þeir höfðu gert við ræningjana, sem krossfestir voru
með honum. Var það í raun og veru ætlun þeirra, að
hann skyldi vera sá, sem páskalambið táknaði? (Sbr.
2. Mós. 12. kap; 4. Mós. 9. kap. og 34. sálm Davíðs.)
Var það að undirlagi Jesú, að þeir stungu spjóti í
síðu hans, af því að spámaðurinn Sakaría hafði sagt
um Messías: »Þeir munu líta til hans, sem þeir lögðu
í gegn.« (12. kap. 10 vers)?
»Hvernig gat Jesús komið því til leiðar, að öll þessi
einstöku atvik rættust á honum?*
Vinur minn varð nú alveg orðlaus.
Ef lesarinn lokar ekki augunum fyrir öilum" rjettum
hugsunarreglum verður hann að kannast við, að fylling
allra þessara spádóma bendir á Krist sem guðdómlega
persónu, ólíka öllum öðrum, sem Iifað hafa á þessari
jörðu. En Quðs orð er sem tvíeggjað sverð, sem 'sker
til beggja hliða. Ef Kristur er guðdómleg persóna, af
því að ritningarnar spá um hann, þá hljóta ritning-
arnar — það er frumritin, eins og þau voru rituð, —
einnig að vera guðdómlegar af því að Kristur staðfest-
ir þær.
Hið »ritaða orð« mætir oft sömu ásökun sem hið
•difanda orð«. I fæðingarstað Jesú sögðu menn um
hann: »Er hann ekki sonur smiðsins. Heitir ekki móð-
ir hans María? Og eru ekki bræður og systur hans
öll hjá oss?« Þeir hjeldu að þeir vissu alt, sem vitað
yrði um hann. Hinn fullkomni manndómur hans hind-
raði hugsunarlaust fólk frá að trúa á guðdóm hans.
Margir segja líka um biblíuna: »Er ekki bók þessi að-
eins mannaverk? Höfum vjer ekki svipaðar bækur vor
á meðal, bræður hennar og systur, ef svo mætti að
orði kveða!«
F*að er mjög líklegt, að Drottinn vör Jesús Kristur
hafi verið líkur Maríu móður sinni í sjón, og þá einnig
að einhverju leyti bræðrum sínum og systrum. Sá, sem
aðeins leit á yfirborð hlutanna, hefir ef til vill ekki
veitt neinu öðru eftirtekt, en fyrir þeim sem þektu hann,
gáfu gaum að líferni hans, heyrðu orð hans, og veittu
opinberun frá Himnaföðurnum fúslega viðtöku, eins-
og Pjetur, var hann „Kristur, Sonur hins lifanda Guðs“.
(Matth. 16. 16.—17.)
Þannig getum vjer og sagt, er vjer tökum biblíuna
oss í hönd: »Þetta er ritháttur Esajasar, hjer kemur
fram hin glögga eftirtekt Lúkasar, þetta ber vott um
hina andríku mælsku Páls, og hjer verðum vjer varir
við hina blíðu sannfæringargáfu Jóhannesar. Sannarlega
sjáum vjer í hverri bók og hverju brjefi menjar hinna
mannlegu höfunda, en það er ekki alt, sem vjer sjáum.
Fyrir hverja auðmjúka sál, sem er fús til að veita
sannleikanum viðtöku, og leitar leiðbeiningar Heiiags
Anda, er biblían „orð hins lifanda Guðs“.
Kristur, »hið lifandi orð«, átti æðri uppruna en
Maríu. Orð þau, sem engillinn mælti við hana, og
læknirinn Lúkas skýrir frá, voru þessi: »Heilagur Andi
mun korna yfir þig, og kraftur hins æðsta mun yfir-
skyggja þig: þar fyrir mun það heilaga, sem af þjer
fæðist, kallast sonur Quðs.« (Lúk. 1. 35.)
Biblian, »hið ritaða orð«, hefir líka æðri uppruna en
hina mannlegu höfunda, sein færðu hin heilögu orð í
letur, »því að aldrei hefir nokkur spádómur framfluttur
verið eftir mannsins vild, heldur töluðu hinir helgu
Ouðs menn til knúðir af Heilögum Anda (2. Pjetur 1.
21.)
Fyrir samvinnu Heilags Anda og hins mannlega
verkfæris hans, var bæði »hið lifandi orð«, og »hið
ritaða orð« gefið mannkyninu sem hin eina opinberun
Hins almáttuga Quðs og ráðsályktana hans. Vjer verð-
um annaðhvort að trúa hvorutveggja, eða hafna hvoru-
tveggja; það er ekki nema um tvent að velja.
_____________ (Framh.)
Þakkarávarp.
Við undirrituð vottum hjermeð innilegtjþakklæti fyr-
ir gjöf þá (ioo kr.) er >Hringkonur« á Blönduósi gáfu
okkur í haust, til að kaupa bæði mjólk og fl. nauð-
synlegt handa berklaveikum dreng sem við eigum,
og höfum heima hjá okkur í vetur, og vegna vissra
ástæða við ekki gátum látið fara á Vífilsstaðahælið.
Við vonum að hjálp þessara góðu kona hafi góðan á-
rangur, —■ þar sem við ekki hjálparlaust hefðum getað
veitt honum það, sem við þó höfum getað með^þessari
hjálp.
Einnig finnum við okkur skylt að þakka okkar kæru
hjónum Sigurlaugu Guðlaugsdóttur og Hallgrími Hall-
grímssyni frá Hvammi í Vatnsdal fyrir alt það er
þau hafa látið í tje við okkur og drenginn, sem hefir
verið hjá þeim í 2 undanfarin sumur og biðjum 'viö
góðan Guð að launa þeim fyrir það.
Guðríður Þ. Berndsen
Kristján B. Berndsen
Blönduósi 3. febr. 1913,
Prentsmiðja Odds Björnssonar-