Norðurljósið - 01.03.1929, Síða 2

10
N ORÐURLJ ÓSIÐ
Og hvað (M’ »Guðs vcrk« ? Mcnn spurðu Drottin
Jesúm eiriú sinni: »Hvað cigum vjer að gera, til
þess að vjcr vinnum verk Guðs?« og hann svar-
aði : íÞctt/i er verk Guðs, að þjer trúið á þann,
sem hann sendi,« (Jóh. 6. 28.—29.). ,»Verk Guðs«
opinberuðust :i manninum, sem fæddist blindur, er
Jesús hitti hann, eftir að hann hafði fengið sjón sína.
Drottinn sagði við hann: »Trúir þú á Guðs son?«
Maðurinn svaraði: »Hver cr sá, herra, að jeg geti
trúað ;i hann?« Jesús sagði við hann: »I>ú hefir
þegar sjeð hann, og það er hann, sem við þig tal-
ar.« f*á sagði maðurinn: »Jeg'trúi, hcrra !« og hann
fjell fram fyrir honum. Pannig opinberuðust Guðs
verk á manninum.
I þetta sinn læknaði Drottinn biinda manninn. En
hann læknar ekki altaf þau líkámlegu mein, sem þjá
þá, er leita hans. Páll postuli bað þrisvar um, að
»fleinninn«, scm honum var gefinn í holdið, mætti
fara frá honum, en svarið kom frá Drotni: »Náð mfn
nægir þjer; pví að mátturinn fullkomnast i veikleika".
Pannig er sigurinn fenginn. Pannig opinbcrast
»Guðs verk« á oss. Því að ekkert ástand er svo
bágborið, engin byrði svo þung, að trúin á Drottin
Jesúm veiti oss ekki sigurinn, svo að máttur hans
íullkomnist í veikleika vorum.
Opinberuðust ekki Guðs vcrk á Hallgrími Pjeturs-
syni, svo að hann, þrátt íyrir miklar þjáningar og
ömurlega tilveru, vann sigur yfir öllu og leiddi ótal
marga aðra til sigurs, með ljóðum sínum ? Ef vjer
hefðum gctað skygnst inn í heimili hans og sjeð eymd
hans og erfiðleika, hefðum vjer að líkindum spurt:
»Hvers vegna . . . ? « En hefði i eltki svar Drottins
átt við: »Petta er til þess, að Guðs verk verði opin-
ber á honum.«?
Ef vjer hefðum getað sjeð stúlkubarnið Helen Keller,
sem fæddist í Ameríku 1K80, en tók skarlatssótt
þegar hún var tveggja ára gömul og misti sjón,
heyrn og lykt fyrir fult og alt, þá hcfðum vjer lík-
lega spurt: »Hvernig stendur á því, að þetta sak-
lausa barn skuli þúrfa að draga fram lífið undirorpið
svo hræðilegum örlögum?« En sannarlega var það
til þess, að Guðs verk opinberaðist á henni. Kær-
leiki Krists fylti hjörtu nokkurra góðra vina og með
einstakri þolinmæði tókst þeim að kenna henni að
lesa (með fingurgómunum), skrifa og loksins að
hrcyfa varirnar þannig, að hún gat talað skýrt. Hún
gekk í skóla og tók hátt próf í stærðfræði, lærði
mörg ttfngumál og varð framúrskarandi vel mentuð
stúlka. Hún skrifaði nokkurar bækur, »Æfisögu« sína
(22 ára) og »Hciminn, sem jeg dvcl í« (28 ára), og
eru þær svo vcl skrifaðar að furðu má gegna, enda
kemur fram í þeim slík bjartsýni og sllkur friður,
'sem marga vantar, sem haia bæði sjón og heyrn.
Sama mætti segja Um Láru Bridgman, sem fáedd-
ist 1829 í Ameríku, og tók sömu veiki og Helcn
Keller. með sömu afleiðingum, en hún varð miklu
veikari og bjó lengur að veikindunum. Átta ára
gömul fór hún til Dr. Howe, læknis í blindraskóla.
Með mikilli þolinmæði og snild, tókst honum að kenna
henni, svo að þegar hún var 10 ára gat hún skrifað
nafnið sitt. Pegar hún var 12 ára, byrjaði hún að
skrifa dagbók og læra ýmsar námsgreinar. Hún varð
vel mentuð kona, glöð, kát og bjartsýn, og skrifaði
nokkur trúarljóð.
Þessar stúlkur og margir aðrir, sem sigrað hafa
yfir ytri kringumstæðum, sýna, að erfiðleikarnir eru
ekki til annars en »til þess, að Guðs verk verði op-
inber á oss.« Tökum nokkur dæmi af handahófi.
Jón Bunyan, fátækur blikksmiður, sem iá í fangclsi um
mörg ár, vegna ofsóknaræðis þjóðkirkjunnar ensku,
gafst ekki upp, en skrifaði bók í fangelsinu, sem hcfir
orðið fleiri mönnum til blessunar um allan heim, en
nokkur önnur bók, næst biblíunni. Mood)y Hans Ni-
elsen Hauge, Spurgeon og Georg Muller voru allir
hinir ólíklegustu til þess að verða að gagni í heim-
inum, vegna kringumstæðna sinna. En Guðs verk
opinberúðust á þeim. Peir trúðu á Jesúm Krist og í
hans nafni gengu þeir frá sigri til sigurs. Dayíð kon-
ungur, hið ódauðlega sálmaskáld, var lítilfjörlegur
smaladrengur, en fyrir trúna vann hann sigur yfir
öllum kringumstæðum sínum.
En er nokkur meðal lesenda minna, sem segir:
»Jeg er ekki að kvarta syo mjög yfir ytri kringum-
stæðum mínum. Pað, sem þjáir mig, er óstjórnleg
tilhneiging til hins illa. Jeg hefi ekki kraft til að
standa á móti freistingum mínum. Svona er jeg að
eðlisfari. Hví er jeg nú skapaður þannig?«
Pað er ekki víst, að þú hafir verið skapaður þannig,
líklegra er það, að þú hatir sjálfur alið á ástríðum
þínum. En jafnvel þótt þú hafir tekið að erfðum
einhverja ógæfusama tilhneigingu — vínhneigð eða
óstjórnlegt gcð, eða eitthvað enn ljótara, — þá á
svar Drottins Jesú við þig, eins og við hina: »Petta
er til þess, að Guðs verk verði opinbcr á þjer «
Jón Newton var einn af hclstu Guðs-mönnum Eng-
lendinga. Hann starfaði lengi og trúlega að útbreiðslu
Guðs ríkis á átjándu öld, og hefir enn með sálmum
sínum mikil áhrif á trúarlíf landa sinna. Frá því hann
var 12 ára flæktist hann hingað og þangað á skip-
um og lenti loksins á 'þrælasöluskipi, þar sem hann
gerðist fyrst stýrimaður og síðan skipstjóri. Var hann
alger guðleysingi, lifði í allskonar syndum og eyddi
mörgum árum æfi sinnar í það, að flytja þræla frá
Afríku til Ameríku. Oft reyndi hann að lifa betra lífi,
en altaf fann hann til vanmáttar síns. Pangað til
hann sneri sjer af öllu hjarta til Drottins Jesú Krists,
tók á móti honum sem frelsara sínum og helgaði
honum líf sitt upp frá því. Hann hætti við þræla-
verslunina undir eins, fjekk starf á landi og lagði
mikið á sig til að undirbúa sig til að starfa fyrir
Drottin.
Hefði nokkur spurt um litla drenginn, sem ílæktist
frá einu skipi lil annars, meðal óguðlegra sjómanna,
hvernig á því stæði, að hann hefði [lent í slíkum
kringumstæðum, þar sem hann mætti freistingum, sem
reyndust honum ofurefli, þá hefði svarið verið: >Pctta
er til þess, að Guðs verk verði opinber á honum.«
Já, Drottinn þekkir tilgang sinn, með því að láta
oss vera einmitt þar sem vjer erum. Ef vjer auð-
mýkjum oss og tökum á oss ok Jesú Krists, þá munu
verk Guðs verða opinber á oss. Ef til vill bætir hann
úr erfiðleikum vorum; ef til vill ekki. En í báðum
tilfellum fullkomnast mátturinn í veikleika, og Guðs-
verk verða opinber á oss. Vjer megum ekki halda,