Norðurljósið - 01.09.1963, Page 4

68
N ORÐURLJ ÓSIÐ
um, að almáttugur Guð hefði sent hann til þeirra.
Þá sagðist Móse vera svo málstirður, eiga svo erfitt
með að tala, að hann gæti ekki farið, en Drottinn
sagði: ,,Far nú, ég skal vera með munni þínum og
kenna þér, hvað þú skalt mæla.“ Samt vildi Móse
ekki fara og sagði: „Æ, Drottinn, send þú einhvern
annan.“ Þá mislíkaði Drottni, hve Móse var tregur
til að hlýða honum, en sagði samt, að hann skyldi
senda Aron, bróður Móse, til hans, og þeir skyldu
fara saman til ísraelsmanna. En stafinn sinn átti
Móse að taka með sér.
Við getum lært margt af þessari sögu, meðal ann-
ars:
1. Guð sér og heyrir, þegar einhver á bágt.
2. Þegar menn fara að biðja til Drottins, vill
hann hlusta á bænir þeirra og gera það, sem þeir
biðja um.
3. Hann hefir nógan mátt til að frelsa og hjálpa.
4. Þess vegna er gott að treysta Drottni, fela sig
honum og öll sín málefni, tala við hann um alla
hluti. — (Framhald.)
-------x——-------
ETHEL EKKERT
Eftir Hope Evangeline.
(Framhald.) 14. kafli.
Umbreytt ævi.
Ethel setttist niður að hvíla sig ofurlítið eftir guðrækni-
stund og bænir með stúlkunum í heimili hennar. Þá var
allt í einu drepið á dyr. Um leið og hún lauk upp, sá hún
aumkunarverða sýn. A þröskuldinum stóð kornung stúlka
að sjá. Hún var klædd óhreinum tötrum. Hárið var í flygs-
um og úfið, eins og það héfði aldrei verið sómasamlega
greitt. Þær horfðust í augu, og með örvæntingarsvip sagði
hún: „Eruð þér frú Burkhardt?“
„Já, ég er frú Burkhardt, get ég nokkuð gert fyrir þig?“
„Jæja, þú sérð, að ég er í verulega vondri klípu, og ég
á engan stað til að fara til. Eg heyrði um heimilið þitt
hérna, en ég býst ekki við, að þú viljir taka stúlku eins og
mig, mundirðu það?“ sagði hún hikandi. „Ég er líka alveg
peningalaus. Ó, ég stal þeim, en ég náðist og var látin í
fangelsi. Alltaf þegar ég næ í peninga, drekk ég til að
gleyma erfiðleikum mínum. Ég er rétt sloppin úr fangelsi
núna, og ég veit ekki, hvað ég á að gera, því að ég er með
barni. Ég á enga foreldra né ættingja, og enginn kærir sig
um stúlku, sem er syndug og óhrein eins og ég. Mér stend-
ur á sama, hvað um mig verður, þegar barnið er fætt, frú
Burkhardt. En heldur þú, að ég geti verið hérna þangað
til? Ég heiti María, en ég veit ekki, hvert ættarnafn mitt er.
Ég bara kalla mig Maríu Austin.“
„Komdu upp á loft með mér, góða mín, og við skulum
láta þig fá gott og notalegt bað og þvo á þér hárið. Eg er
viss um, að þér mun líða betur, þegar þú ert orðin hrein.
Það eru margar stúlkur hérna, og ég vil, að þú sjáir þær
seinna.“
Ethel kenndi sannarlega í brjósti um þessar stúlkur.
Hún sýndi Maríu fyrst, hvar hún ætti að sofa. Þegar hún
fletti ofan af rúminu, svo að fallegu, hvítu lökin sáust,
kallaði María upp yfir sig:
„Er það virkilega meiningin, að þetta fallega, hreina
rúm sé handa mér, frú Burkhardt? Er það meiningin, að
ég eigi að sofa í þessu fallega herbergi með þessi tjöld
fyrir gluggunum og þessar fallegu, litlu mottur á gólfinu?
Hamingjan! Ég hefi aldrei sofið í svona herbergi á ævi
minni.“
Ethel þvoði hárið á Maríu mörgum sinnum og burstaði
það vandlega, áður en hún var viss um, að það væri orðið
hreint. Hún fleygði öllum óhreinu tötrunum og lét Maríu
fá ný, hrein föt. María gat varla trúað því, að hún væri
sama stúlkan fáum stundum síðar. Hún hafði öll verið
böðuð og óhreina hárið hennar þvegið og burstað. Hún
naut þess að þreifa á hreinu fötunum, sem Ethel hafði
gefið henni í óhreinu garmanna stað.
Hvernig gat þessari henni algerlega ókunnu konu þótt
svona vænt um hana, vonda, synduga stúlku, sem enginn
kærði sig um, að hún væri henni svo góð? hugsaði hún.
Enginn hafði áður sýnt henni slíka gæzku, og hún gat ekki
skilið þetta. Er hún hafði lokið við bezta miðdegisverðinn,
sem hún hafið etið í langa tíð, ákvað hún að komast eftir
því, hvernig frú Burkhardt gæti séð um allar þessar stúlk-
ur og hvers vegna henni væri svo annt um að gera það.
„Hamingjan, en þetta var nú virkilega góður miðdegis-
verður, frú Burkhardt", sagði hún, „en segðu mér, hvernig
hefir þú ráð á að hafa svona góðan og saðsaman mat og
öll þessi föt svo hrein handa svo mörgum stúlkum? Eg veit
ekki, hvers vegna þú villt gera allt þetta góða fyrir fólk,
sem þú jafnvel þekkir ekki, eins og mig?“
„Guð hefir gert svo mikið fyrir mig, og ég er honum
svo þakklát fyrir að frelsa mig frá syndum mínum, að ég
get ekki gert nógu mikið fyrir hann. Ég hefði getað verið
alveg eins og þú, ef ég hefði ekki fundið Drottin Jesúm
Krist fyrir mörgum árum. Ég lofaði honum þá, að ég
skyldi starfa fyrir hann, og hann hefir dásamlega séð um
mig og annast allar þarfir mínar. Hann er dásamlegur vin-
ur og mjög nálægur hjálpari á neyðartíma.“
„Ó, hann gæti aldrei hjálpað mér úr erfiðleikum mín-
um, ég hefi verið svo vond, að hann gæti aldrei gert neitt
fyrir mig eins og hann hefir gert fyrir þig,“ sagði María
stynjandi.
„Enginn er of vondur fyrir Jesúm að frelsa. Hann dó
fyrir alla, María, og jafíivel fyrir þig, alveg sama, hve
vond þú hefir verið.“ Þá var tekin Bókin, sem geymir
lausn allra vandamála. Ethel las úr Jasaja 55.7.: „Hinn
óguðlegi láti af breytni sinni og illvirkinn af vélráðum
sínum og snúi sér til Drottins, þá mun hann miskunna
honum, til Guðs vors, því að hann fyrirgefur ríkulega.“
„Hamingjan, þetta var þó dásamlegt vers, frú Burk-
hardt. Ég vil yfirgefa þann vonda veg, sem ég hefi verið
að ganga, og þetta vers segir, að Guð muni fyrirgefa mér
og hafa miskunn með mér, ef ég geri það.“
„Það er rétt, María.“ Þær krupu niður og báðu, og