Norðurljósið - 01.10.1963, Blaðsíða 3

NORÐURLJÓSIÐ
75
Vinur minn, ástæðan fyrir því, að þú efast um kraftaverkin
er ekki sú, að þú sért svo frábærlega fróður, heldur vegna
þess, að þú þekkir ekki allar staðreyndir.
Aðeins Guð þekkir þær allar. Hlustaðu því á hann.
Hafið þið veitt því eftirtekt, hve margt er líkt með spá-
dómi Jónasar um Nínive-menn, um komandi dóm og kall
til iðrunar, og spádómi Péturs postula um komandi dóm
á vorum dögum og kall hans til iðrunar? Við skulum lesa
orð hans sjálfs úr þriðja kafla í öðru bréfi hans:
„Þetta skuluð þér þá fyrst vita, að á hinum síðustu dögum munu
koma spottarar með spotti, er framganga eftir eigin girndum og
segja: „Hvað verður úr fyrirheitinu um komu hans? Því að frá því
að feðu:nir sofnuðu, stendur allt við hið sama eins og frá upphafi
veraldar."
Ekki er Drottinn seinn á sér með fyrirheitið, þótt sumir álíti það
seinlæti, heldur er hann langlyndur við yður, þar eð hann vill ekki,
að neinir glatist, heldur að allir komist til iðrunar. En dagur Drott-
ins mun koma sem þjófur, og þá munu himnarnir með miklum gný
líða undir lok, frumefnin sundurleysast í brennandi hita, og jörðin
og þau verk, sem á henni eru, upp brenna.“
í 12. kafla guðspjalls Matteusar gerir Kristur sterkan
samanburð á samtíð Jónasar og vorum tímum.
1. Jónas var spámaður Guðs.
Kristur er sonur Guðs.
1. Guð staðfesti boðskap Jónasar með táknrænum
dauða og upprisu.
Guð staðfesti boðskap Krists með bókstaflegum dauða
og upprisu.
1. Nínivemenn trúðu kraftaverkinu, þess vegna trúðu
þeir aðvörun Guðs fyrir munn Jónasar, gerðu iðrun
og frelsuðust frá dómi.
2. Þess vegna segir Kristur, að Nínivemenn munu koma
fram í dóminum ásamt mönnum þessarar kynslóðar
og dæma hana seka, af því að þeir trúa ekki, og
hann er meiri en Jónas.
Upprisa Krists frá dauðum stendur sem hin mikla loka-
sönnun Guðs um tvennt:
1. Kraft Krists til að frelsa.
2. Það, að Kristur er settur dómari. Þótt það virðist
einkennilegt, þá hvílir fullvissan um öruggt hjálp-
ræði handa þeim, sem veita Kristi viðtöku, og full-
vissan um dóminn yfir þeim, sem hafna Kristi, á
sama grundvelli, staðreyndinni miklu um upprisu
hans.
Niðurstaða málsins er þá þessi: Trúir ÞU stærsta krafta-
verkinu, sem sagt er frá í biblíunni, að Kristur reis upp
Irá dauðum?
„Geymt fékk ei gröfin köld
Guðs soninn Jesúm.
Menn eða myrkravöld
megnuðu ei neitt.
Aftur hann upp reis úr jörð!
Allir flýðu, þeir, sem héldu vörð.
Hann reis upp með sigri dauðans djúpi frá,
Drottni vald er gefið jórð og himni á“.
Hann er sá, sem Pétur postuli segir um: „Hann bar
sjalfur syndir vorar á líkama sínum upp á tréð“. Það er
hann, sem Páll ritar um: „Hann er kröftuglega auglýstur
að vera sonur Guðs fyrir upprisu frá dauðum“. Hann er
þess vegna máttugur til að frelsa og máttugur til að varð-
veita alla þá, sem festa traust sitt á hann. Þetta er frelsar-
inn, sem Guð, er reisti hann frá dauðum, býður þér nú
í dag. A þér hvílir ábyrgðin að veita honum viðtöku eða
hafna HONUM.
--------x-------
BARNAÞÁTTUR:
Sögur Gísla smala.
Móse og Aron hitta Faraó.
(Framhald.)
Aron, bróðir Móse, fór út á móti bróður sínum,
og saman fóru þeir á fund Israelsmanna. Þeir bræð-
urnir sögðu frá því, hvað Guð ætlaði að gera fyrir
fólkið, að frelsa það, og Móse lét það sjá þessi tákn:
stafinn verða að höggormi og höndina verða hvíta,
og fólkið trúði, að Guð ætlaði að frelsa það.
Nú fóru þeir, Móse og Aron, á fund Faraós, kon-
ungs Egyptalands, og sögðu: „Svo segir Drottinn,
Guð ísraelsmanna: Gef fólki mínu fararleyfi, að
það megi halda mér hátíð í eyðimörkinni.“
Þegar Faraó heyrði þetta, sagði hann: „Hver er
Drottinn, að ég skuli hlýða honum til þess að leyfa
ísrael að fara. Eg þekki ekki Drottin, og ísrael leyfi
ég eigi heldur að fara.“ Þá sögðu þeir, Móse og
Aron: „Guð Hebrea hefir komið til móts við oss;
leyf oss að fara þriggja daga ferð út í eyðimörkina
til að færa fórnir Drottni, Guði vorum.“
Þetta vildi Faraó ekki gera og sagði við þá Móse
og Aron: Hví viljið þið, Móse og Aron, taka fólkið
úr vinnunni? Farið til erfiðis yðar. Nú, þegar fólkið
er orðið svo margt í landinu, viljið þið láta það hætta
að erfiða.“
Þannig tók Faraó málaleitun þeirra Móse og
Arons, Hann vissi, að ísraelsmenn unnu fyrir hann,
og hann vildi ekki missa þá frá verki. Hann greip þá
til þess ráðs, að láta fólkið hafa enn þá meira að
gera en áður. Hann var að byggja borgir. Byggt var
úr svonefndum tigulsteinum. Þeir voru gerðir úr
blautum leir, sem látinn var í mót ásamt hálmstrá-
um. Er þeir voru teknir úr mótunum, voru þeir
látnir þorna í sólskininu og síðan brenndir í eldi.
Urðu þeir við það svo harðir, að þeir gátu ekki
blotnað upp aftur, heldur hafa þeir geymzt fram á
þennan dag.
Faraó skipaði nú svo fyrir, að ísraelsmenn skyldu
gera eins marga tigulsteina á hverjum degi eins og
áður, en þeim skyldu ekki fengin nein hálmstrá,