Heimskringla - 23.05.1907, Blaðsíða 2

2. blft
Winnipeg, 23. maí 1907.
HEIMSKRIN GL A
HEIMSKRINGLA
Published every Thursday by
The Heimskringla News 4 Pablisbins Co.
VerO blaösins f Cauada Ofg Bandar
$2.00 um Ariö (fyrir fram borgab).
Sent til islands $2X0 (fyrir fram
borgaöaf kaupendum blaOsins hér)$1.50.
B. L. BALDWINSON,
Editor A Manager
Office:
729 Sherbrooke Street, Winnipeg
P.O BOX lie. 'Phone 3512,
Að segja til syndanna,
®la5iö Reykjavík flytur allþung-
örða ritstjórnargrein um hieima-
trúboðið íslenzka, og tekur til
daemis einn af prestum þess trú-
Jioðs, sem jarðsöng valirLkitnnan
sæmdarmann, og fór þeim orðum
«m hann yfir gröfinni, að hann
heif'ði aldreii þekt frelsara sinn, og
gaí í skyn, að hann mundi saeta
kvalafullnm bústað ^ftir dauðann.
Annar prestur á Vesturlandinu
liafði h'aft þau orð yfir gröf há-
aldraðrar heiðurskonu, er hann
var að jarðsyngja, að hún væri nú
áreiðanLega i bústað þeirra útskúf-
i«ðu, og svo var ræða hans ströng
í ámælisáttina, að sonur hennar,
sem þar var viðstaddur, tók fram
í fyrir presbi og bað hann að
haetita við athöfnina ; kvaðst geta
íengið til þess veirks einhvern prest
sem ekki jysi skömmum og útskúf-
«narámælum yfir móður sína.
Menn gengu þá á milM, og varð
það úr, /að prestur héK áiram, en |
hætti l r.iyxl-narorðunum og kast-
aði svo rekunum á ,kistuna.
Ritstjóri Rieykjavíkúr tjplur með
öllu rangt, að þola annað eins og
Jnatta bótalaust af hneyxlisprest-
«m þessum, og leggur til, að það
sé kært fyrir byskupi landsins eða
ráðliierra, sem hann tialur vist, að
mundu sviíta Vesturlands prestinn
embætt'i.
Annað dæmi er nýlegá opinberað
i hérlendum blöðum, þar sem ensk
ur umiferða prédikari barði 12 ára
gamlan son sinn til óbóta, svo að
mjög er tvísýnt um líf hans, fyrir
þá eina sök, að pilturinn lék bolta
laik með öðrum drengjum á sunnu-
<iegi. Faðirinn, sem dæmdur var ,
,-fcu»gielsi fyrir þessa 'þrælmensku-
>egu mieðferð á barninu, varði sig
með því, að það væri trú sín, að
það vær.i dauðleg synd, að benda
eða grípa bolta á sunnudegi, og
að hann hefði verið búiinn að segja
dnengnum að gera þatta ekki.
Spurningin, sem ósjálfrátt vakn-
ar í huga skynbærra manna við
lesrtur sHkra fregna, er sú, að hve
miklu leyti prestar hafi sfðferðis
legan rétt til þess að fyrirdæma
aðra fyrir það, að þeir hafa ekki
sömu trú og prestarnir sjálfir. Um
lagaréttinn þarf ekki að ræða, því
hanu er ekki þeirra megin. Er 1
nokkur söunun fyrir því, að sá |
maður, sem er vigður til prests, 1
eða hinn, sem óvígður tekur sér
áyrir hendur, að boða sina trú, —
hafi nokkru sannari trú eða biygða
á nittari grundvelli, en þeir, sem
annarlegrar trúar eru ? Eða hver
eru rökin því til staðfestingar, að
trú prastanna sé hin satinasta eða I
bygð á réttustum grundvelli ? — í
Ekki gietur íramkoma þeirra eða |
röksemdaafi í öðrum málum giefið '
naina tryggingu í þessa átt, því i
að það er degimim ljósara, að þar
huigsa þeir hvorki skarpar né öfl-
ugiar né réttara en hver meðal vit-
rnaður ólærður ; sumir jafnvel
ekki það, — eða svo var það á
fyrri árum á föðurlandi voru. Og
ef það gæti orðtð sýnt, að vígðir
jtrestar einnar kirkjudieildar hefðu
rétta trú, hvað mætti þá segja um
vigða presta annara kirkjudiailda,
sem að sjálfsögðu htfðu annarlega
•trú aið einhverju leyti ? Og ef því
verður haldið fram, að hver kirkju
ri'öild hafi sinn eigin RÉTT-trúnað,
þeim RltTT-trúnaðar atniðum
beri ekki saman í öllum eða má-
ske jaifnvel fekki itema í fáum atrið-
«m, — hvað er þá því til sönnun-
ar, að hver óvígður ©instaklingur
innan safnaða eða utan þeirra,
ekki hafa sinn rétt-trúnað, sem
skapara þeirra sé fullnægjandi, og
sem geri þá engu síður hólpna en
sjálfa prestana ?
Vér ætlum, að engum manni
takist að segja neitt um það, með
nokkurri vissu, hver sé réttust trú
og sannastur sáluhjálparvegur, og
þess vegna liggur í augum uppi,
að það sá rangt af þeám, siem
gegna pnestembættum, að álasa
öðrum íynir trú þeirra, sem þeim
er alt eáns helg og prestunum er
sin trú, þó þeim beri ekki saman í
öllum atriðum. Almenn lífsreynsla !
sannar ótvíræðkga, að dagfar eða i
líferni eða lyhdiseinkunnir þeirra,
er íylgja sérstakri trúarjátningu,
er í engu verulegu frábrugðið |
þeirra, er aðhyllast aðra trúar- j
játning, og að yfirleitt eru kenni-
feiðurmr engú betri menn eða full- !
komnari, en heill hópur áhangenda
þeirra eða trúbræðra.
Af þessu leiðir eðlilega það, að
það er hin mesta ósvinna, að fara
illum fordæmingarorðum um þá
framli'ðnu, þó eitthvað hafi greint |
á með skoðanir þeirra ag annara
í liifanda lífi, — og sist af öllu sit-
ur það á vigðum kirkjunnar þjón-
um, að elta trúarlega andstæðinga
með bölbænir sínar yfir í annað líí
og einkum þegar þess er gætt, að 1
trú þeirra getur hafa verið alt J
eins viss sáluhjálpar leiðarstjarna
eins og trú hinna, sem hins vegar
nugðu.
það er því engin furða, iþó blöð
íslands andmæli þessari stefnu
ofsatrúarmanna, og að almennings
I áli'tið þar sé hejini a’lgerlega and-
vigt. Trúlegt er nú að visu, að (
þeir séu ekki margir, ‘þjóðkirkju- !
prestarnir, sem beita þessari að- 1
ferð ; en það, að nokkur slíkur
prestur skuli finnast á landinu, |
varpar skugga á alla prestastétt
þess. Hitt er á allra viitund, að
heámatrúboðsmienn ern sjálfsagðir
að gera það, og það er aðallega
að þeiim, sem Reykjavíkur grein-
inni er stefnt. Von. n<ii er, að grein
sii hafi þau áhrif, að þessi ósómi
vierði lagður niður. Hann hefði að
sjálisögðu aldrei átt að hafa til-
veru í náttúrunnar ríki.
Rannsóknir Prófessor
yis hers
Nýlega hefir Prof. Irving Fisher,
kennari í þjóðmegunarfræði við
Yalc háskólann, verið að gera
ýmsar rannsóknir til þess að kom-
ast eftir, hvort kjötát auki vinnu-
þol manna svo að þeir geti afkast-
að meiru en hinir, sem ekki neyta
kjótmetis. Um rannsóknir þessar
hefir hann samið ýtarkga skýrslu,
sem prentuð er i bæklingsformi og
send blöðum viðsvegar um land
þetta.
þrennar tilraunir haia verið
gerðar í >þessu sambandi, og við
þær hefir Proí. Fisher komist að
þeirri niðurstöðu, að kjötneytend-
ur bafi miklu minna þol eða út-
hald til áreynslu, e*n hinif, sem
ekki neyti þess.
Til þess að fá vissu sína í iþessu
efni hefir hann valið þrjá flokka.
í- fyrsta flokki voru þeir líkams-
æfnngamenn, mestmegnis háskóla-
nemendur, sem neyttu kjöts tvis-
var eða þrisvar daglega. í öðrum
flokki þeir menn, sem ekki höfðu
bragðað nokkurn kjötmat á 4 til
20 ára tímabili næstliðnu. Og í
þriðja flokkinum voru prófessorar,
læknar og aðrir, sem ekki höfðu
iagt fyrir siir líkamsæfingar, og að
eins ne.ytt kjötmetis sparsamlega.
þessar voru tilraunirnar :
1) Að halda útréttum hand-
leggjunum eins lengi og hver get-
ur án þess að láta þá falla niður
með síðunum.
2) Að standa uppréttur og
beygja sig niður í knjáliðunum
eins oft og hver gat.
3) Að liggja á bakinu og lyfta
U'pp íótunum eins oft og hver þoldi
í öllum þessum tilraunum var
mikil áreynsla og menn urðu að
halda þeim áfram eins lengi og
þeim var það mögukgrt. Og í
Jæim öllum varð niðurstaðan hin
sama, nefnilega sú, að kjötneytend-
ur höfðu lítið meira en hálft þol
eða úthald á móts við þá, sem
ekki höfðu neytt þess svo árum
skiifti.
1 fyrstu tilrauninni, að balda út-
réttum handleggjunum, var það
sýnt, að kjötætur gátu gert
það að meðaltali í 10 mínúitur
hver, og voru þó allir í flokki þess
um kappleika eða aflraunamenn og
því væntanlega yfirleitt hraustir
iruenn og þolnir. Eft meðaltal þess
'tíma, sem hinir gátu haldið út-
réttum handleggjunum (þeir, sem
einkis kjöts neyttu), var 39 mín-
útur, eða nálega fjórum sinnum
lengur en hinir. En meðaltal 3-
flokksins, þeirra sem prófessorinn
nefrvir “sedantary absteincrs’’ eða
Jjeir, sem ekki leggja fyrir sig á-
reynsl'u vinnu eða aflraunir wgtkki
neyttu kjöts, — Jjeir entusc !e.ng-
bezt, og v-ar meðaltaliö iijs J tim
64 mínútur. Sá af kjö'tætuuum,
sieim styztan tíma gat haldi'5 h.uid-
leggjumwn útréttum, entist 6 rr.in-
útur ; en sá af sama flokki, er luzt
þoldi, entist 22 mínútur. Af öðr-
um flokknum stóð úthaldið eð i
þolið svona : styzt 6 minútur, en
lengst 176 minútur. En hjá þriðja
flokknum, J>eim sem ekki voru i-
Jjrótta'inenn, var þolið : minst 10
og mest 200 mínútur.
Önnur tilraunin, sú að beygja
kmén svo of’t í sífellu sem menn
Jxildu, lyktaði þannig, að kjötátu
aflraunamiennirnir gátu það minst
102 og miesit 1229 sinnum, en með-
altalið hjá J>edm flokknium var 383
sinnum. þeir sem ekki neyttu kjöt-
metis gátu bevgt knén mdnst 151
en mest 2400 sinnum. Meðaltail hjá
þeim flokki varð 927 sinnum. En
þriðji flokkurinn, eða J>eir, sem
ekki unniu aflraunavinn'u, gátu gert
þeit'ta minst 200 og mest 2125 sánn
um. Af Jiessnm flokki reyndu þó
að eins 5 }>essa aflraun, og verður
því ekki með neinni vissu gerður
samanburður á Jæim og . hinum
fiokkunum.
þriðja raunin, sú, að liggja á
bakimi og lyfta fótunum npp, íór
þannig : Kjötætur, minst 24 og
mest 1302 sinnum ; meðaltal 279
sinmvm. Kjötféndur, minst 37 og
mest 1000 sinnum ; rneðaltal Jvess
flokks 288 sinnum. Sex menn úr
hvorum flokki reyndu þessa afl-
rann, eu að eins einn maður úr 3.
Hokknum tók þát-t í Jressari raun,
og gat gert Jnetta 74 sinnum.
Allar þessar tilraunir sýna, að
kjötæturnar höfðu minna þol en
l.inir, sem ekki neyttu þess. En
irneð því er ekki sagt, að J>eir hafi
vierd'ð sterkari menn en hinir ; og
þá vaknar sú spurming í huga
man'ns: Fyrst, hvort Jæssar tölur
sanni í raun réttri nokkuð um
starfsþol þessara mismunandi
flokka ; og í öðru lagi, hvort á-
stæða sé til að ætla, að munurinn,
sem 'tölurnar sýna sé óhagganlegt
mierki Jæss, að fæðan sem menn-
irmir meyta, hafi J>essi áhrif á þol
eða úthald þeirra. Með öðrum orð-
um, livort kjötát hafi í raun ré’ttri
þau áhrit að ræna menn starfsjxili.
Alt þetta mál er nákvæmlega og
ýtarkga athngað af Prof. Fishier i
bæklingi hans, og niðurstaðan.sem
hann kemst að er sii, að kjötátið
hafi ómótmælanlega þessi áhrif.
Han* bendir á álit ýmsra fræð-
manna, sem rannsakað hafa þetta
sama málefni, og sem fastleiga
halda því fram, að kjötmeti hafi í
sér það sem hann nefiiir lúa-eiitur
ýmsra tegunda, sem örfi eða ílýti
fvrir lúa þeim eða þreytu, er menn
finni til við áreynslu vinnu. Hann
er og þeirrar skoðunar, að það
geti verið kjötáiti að kenna., að
sýra sú (“uric acid”) kemst í blóð
inanna, sem fremur öllu öðru or-
sakar gigtveiki og gcrir mienn oft
óhæfa til áreynshi'.
Að öðru leyiti er það ckki sýnt,
að kjötætur séu ekki eins heilsu-
góðar eins og þeir, sem einkis kjöt
tnieitis meyta. Um það segir Prof.
Fishcr alls ekkert. En svo kveðst
bann að e'in-s vera byrjaður á
rannsókn 'alls J>essa máls og lofar
að giefa út frekari fregnir um rann-
sóknir ^ínar jafnótt o.g þær sén
gerðar.
Prof.. Haig í Lundúnum hefir og
lengi haldið því íram, að þeir væri
þolbez'tir til allrar líkamliegrar á-
reynslu, sem hvorki ætu kjötnu’ t
eggi ertur, baunir, “ asp.it-
agus ”, gorkúlur eða ann'ið
það, sem miðar til þess, að frarn-
leiða ‘‘uric sýru” í blóðiwu.
Yfir höfuð virðist það skoi'i'ii
fræðimanna, að allur 'þyngslamat-
ur, setn liggur þungt á maganum
og gerir manninn latann og þung-
lamalegan, sé óholl fæða ; af því,
að örðugast sé að mel'ta það svo.
að næringariefnin uppleysiist ekki
og komist ekki út í líka'mann, eins
og þau ættu iað gera til þess að
vdðhalda honum.
það er og alment svo skoðað af
fræðimönnum, að kaffi og te hafi
ill ábrif á krafta og heilsu manna.
*
Prof. Fisher leggur mikla á-
berzlu á það, að fólk tyggá fæðuna
vel, tielur líkainann ekki hafa benn-
ar not, nema svo sé gert. þess
skal hér getið, að Prof. Fisher,
sem sjálfur er kjötæta, hefir ekk-
ert á móti hófsainlegri neyzlu
þsirrar fæðu itegundax. En hann
hieldur því fram, að þessar aflraun-
ir hafi sýnt, að alnient sé kjöt-
mietis neytt of mikið, og betra
væri að neyta minna af þvá.
Finnskar konur á þingi
Ailþingi Finnlendinga, sem að
eins hefir hér efitir eima málstofu,
kom saman í Helsing’f’ors þ. 22.
maí. Á því þingi sitja 199 þdng-
menn, og eru 15 af J>eiin konur.
það mun vera fyrsta löggjaíar-
þijóðþing í hei'mi, sem konur eiga
saeti á og njóta fullkomins jafn-
réittis vdð karlmenn. Öll þjóðin
fagniar yfir }>essu nýrnæli, og held-
ur íagniaðarveizlur um land alt ;
öll félög landsins, námsfólkið á
skólunum og bæjapembættism'enn í
hinum ýmsu bæjmn mynda skrúð-
göngur og hafa aðra viöhöfn þinp^-
setningiardagiinn 'til að gera hann
sem dýrðliegastan. Ræður voru
haldnar, söngvar sungnir, lúðra-
flokkar spiluðu og fánar blöktu á
hverri stöng um land alt, og alt
verður giert til J>ess, að gera }>essa
Jijóðhátið siem allra fulilkomnasta
og áhrifa'mesta.
það er í fersku minni, að öll
finska þjóðin reis fyrir itveimur ár-
um síðan upp sem einn maður á
móti óstjórn Rússa þar í landd og
mentaðar konur og menn voru
send út í öll mestu mennángarlön'd
heimsins til *J>ess að kynnast stjórn
arfari og lífsháttum þjóðanna.
Margt af þessu fólki dvaldi svo
mánuðum skifti í Bandaríkjunum,
og alt lét það vel yfir því, sem
}>að hafði lært. Finska þingi'ð, er
þá hafði tvær málstofur, seitti
nefnd manna til þess að ihuga
skýrslur þeirra, scm ntan höfiðu
verið sendir, og afleiðingin af þeim
íhugunum er sú stjórnarskrá
landsins, sem nú hefir verið við-
tekin þar, og sem meðal annars
veátir komini jafnt sem körlum
kosningarrét't og kjörgengi til
þings og að öllu leyiti pólitiskt og
borgaralegt jafnrétti vdð karl-
menn.
Svo er tnælt, að komirnar, sem
ekki ætla sér að ■mynda sérstakan
flokk í þinginu, en itaka óbáða
hlutdeild í umræöum allra mála,
hafi samt komið sér saman um,
að fá komið á þeim breytingum á
hjómaskilnaðarlögum landsins, sem
þær telja nauðsynlegar. Frú Maie
Tialvio, kona eins háskólaprófess-
orsins þar í landil hefir gert þetta
að aðal áhugaméli sínu, og þó hún
ei'gi ekki sætd í þinginu, vonar hun
að geta hiaft þau áhrif 4 hinar
Jiingkosnu konur, að }>ær sameini
krafita sína í þessu máli.
það er Fínnlendinguin stór sómi
að hafa orðið allra þjóða fyrstir
til þess að veita konntn borgara-
legt og pól'itiskt jafnrébti viö karl-
meinn, og J>að má ganga að þvi
vísu, að konur misbrúka ekki þamn
rétt sem þær fá með þessu.
Jafnrétti kvenna e.r á dagskrá
fleiri þjóða, jafnvel tneðal í’slend-
inga, og þess getur vart orðið
langt að bíða, að J>ær öðliist sömu
viðurkenningu hjá öðrum þjóðum,
seim nú hafa Jiær fengið á Finn-
landi.
YV. F Luxton dáinn.
%
Lát'inn er Lér á Almenma spítal-
anum þ. 20. þ. m. W. F. Luxton,
stofnandi blaðsins Frae Press hér i
bæmum, mcrkur bæfi eikamaður og
vinsæll, 63 'ára gatnall. Banamein
hans var aflleysi. Hann var að
baða sig á laugardagskveldi'ð var,
og varð alt í einu afilaus vinstra
megin meðan hann var í baðkar-
inu. Var hann þá fluttur á Al-
menna spitalann og lifði þar til
mánudagsk vel ds.
William Fisber Luxton var fædd-
ur í Devonshire á Englandi 12. des
1844, og fluttist ti'l Canada með
foreldrum sínum, Jjegar hann var
barn að aldri. Hann ólst npp og
memtaðist í Ontario, varð J>ar
skólaikennari og síðar blaðstofn-
andi með G. W. Ross, er síðar
varð forsætisráðherra þar. Hann
kom til Wámmipeg árið 1871, og
varð fyrsti skólakennari hér í borg
inni'. þingm'aðiir varð hann fyrst
fyrir Rockwood 1874, og síðar fyr-
ir Suður-Winnipeg (1886). Blaðið
Freie Press stofnaði hann með
fyrstu útgáfu J>ess 9. nóv. 1872 ;
þá var það fjórar bls. að stærð og
hver síða 17x1 þumlungur.
A'lla sína löngu tíð hér í bænum
lét hann sér ant um allar almeun-
ar framfanir, og tók ledðandi þátt
í að 'efla borg þessa á ýmsan hátt,
ait fram að síðustu árum, að
hann viarð of lasburða til að geta
beitt tnieð afli J>c.im áhrifum, sem
hann jafnan vildi hafa á opimber
mál. Luxton var maður prýðisvel
gáfaður og margfróður.
“ 7 manns á 5 ekrum lands
það ,er önnur sú Lneyxfamleg-
asta ritgerð, sem Heimskrimgla
hcíir ílutt lesendum sínum síðan
hr. B.L.B. tók við. ritstjórn þess
blaðs. Hin er fjarstæðuhóiið um
gróða og dug.nað Sveins Eiriks-
sonar.
þegar ég las fyrneínda ritgerö,
tiaddi ég vist, aö ei-nhvCT hygginn
og reyndur búhöldur þjóðflokks
v-ors inundi opinlterleg.a gera at-
hugasemdir við búsældar fram-
sögn hr. Árna þórarimssomar. því
mér virðist hún vera ein af }>eim
hugsanadeildiim mannheilans, sem
þarf endurbættrar rannsóknar, ef
hún á að geta orðið að almennnm
haigfræðis gróða.
Eftir orðuin ritstj. að dæma, er
æt'last til, að búsæld Á.þ. með 7
mianns á 5 ekrutn lands sé alvar-
leiga og alment skoðuð se-m ein-
stak't fyrirmyndardæmi til eft'ir-
breytni. — Að rúina 7 manns og
nær 20 nautgripi og nokkur hænsi
á 5 ekrutn lands, eru engin fiádæmi
því margur íslenzkur bóndi í Mani-
toba rúmar 10—20 manns, 40—50
nauitgripi, 10—15 hesta, 30—40
svín, auk sauðkinda og fijölda af
hætrsum og ö'ðrum aiifuglum, á
minna svæði en 5 ekrum Ltnds.
Til þess almenningur fái viðuu-
arnii upplýsingu á búsœld Á.þ. á 5
ekruin lands, cr aðaláherzlan inni-
falin í svari upp á efitirfylgjandi
spurmingar :
Hvað gefa raefndar 5 ekrur mik-
inn arð af sér til að framfleyta 7
rnanns, nær 20 gripia auk hænsa ?
Hvaöa frábæran dugnað, hag-
sýni og ráðsnild befir hr. Á.þ.
sýnt í því að bœta frjómagn J>essa
lands framyfir uðra, er rækta
stærra land ?
Ifvað há útgjöld hefir hann ár-
lega borgað til J>ess opinbera eða
til almenn'ings þarfa ?
Eru nefndar ekrtir hans eign ?
Hvað •hár er bygginga kostnað-
11 r hans að meðaitali árlega ?
Hvað há er slægjulands leigan ?
Hvað há. er leiga fyrir hag'be t ?
Ilve inörg tonn af heyi þarf li' < r
kýr og geldneyti ?
Ilve tnörg pund J>arf hver kýr af
fóðurbœtir og af hvaða tegund ?
Hve marga potta af nýttijólk
þarf haiin til að tá eitt pd.smjórs ?
Allar þessar spurningar tilhey.a
biisældiarskýrslu hr. Á.þ. (og ertt
margar til baka). Og nema þedm
sé svarað rétt búfræðislega er
sýni tilkostnað og afurð búnaðar-
ins, J)á er efantál, að búsæld hr.
A þ- verði tekin til greina, sem
fyrirmyml af L'ændum í Manitoba.
þ'ó hr. A.þ. h;.fi hyggjuvit haft
til að bæta kúakyn sitt, þá til-
heiyrir það ekkert stærð lan'dspildu
Jieiirrar, er hann býr á. þati hygg-
md'i tílheyra fremtir beilanum en
frjómagni 5 ekra lands.
Ó. TORFASON.
ATHS. — Ekki fáum vér séð,
hvað það er i skýrslu þessa blaðs
ttm búskapararð hr.Árna þórarins-
sonar, sem svo mjög hefir hneyxl-
að hr. O.T., eða hvers vegna hann
liefir talið vist, >að einhver bygg-
inn og rieyndur búhöldur mundi
gera athugasemdir við skýrsluna.
því tæpast getur það orðið talið
hiieyxlanlegt., þó einn fjölskyldu-
faðir geti framfley.tt stórri fjöl-
skyldu og þessutan drjúgum aukið
bústofn sinn af arðdnum af 5 ekra
'búlandi. — Nú þó virðast megi,
að sumar af spurningum Ö.T. séu
þíss eðlis, að ekki sé væmtandi, að
Heimskringla geti svarað 'þeim ná-
kvæmlega, þá skal það þó reynt,
og spiirninguniim svarað í Jteirrt
röð, sem þær eru settar fram hjá
Ö.T., á J>essa leið :
1) þessar 5 ekrur Á.þ. hafa á
sl. ám veitt honum yfir J600 hrein-
an peninga-arð, auk }>ess sem hann
befir haít til heimilisþarfa alt það
garðmeti, mjólk, rjóma, smjör,
egg, kjöt, sem hann befir þurft
ívrir fjöLskyldu s'ina. Ov eldivið
allan lieíir hann haft ókey.pis eins
og alHr aðrir húsíeður þar í grend
Tekjur í peningutn, siem hann hefir
fengið íyrir seldar afurðiir, eru :
smjör $303.35, egg $36.75, hæns
$3.20, kjöt $117.50, húðir $25.75,
lifandi pening $100, prjónles $14.83
2) Heimskrinigla getur ekki sagt,
hviersu fráibærttm dttgnaði Á.þ.
hefir beit't til að auka frjómagn
landsins. það svar mun verða að
bvggjast á 'því, við hvað miðað
er, ,eit óhætt er að segja, að hann
hefi^ stundað bú sitt vel.
3) Skattgreiðsla hans hefir num-
ið rúiTtiim 10 dollars á ári.
4) Hann á sjálfur þessar 5 ekrur
5) Árlægur bygginiga kostnaður
hefir verið lítill, 'því Árni hefir
sjálfur unníð rnest eða alt af$
bvggingum sínum.
6) Slægjulands ieigan befir verið
tíu cents fyrir hvert ton.
7) Hagbeit hefir ekkert kostað.
8) Kýrin þarf 3 ton tn geldneyti
2% ton af heyd að jafnaði yfir vet-
urinn.
9) Um pundatal fóðurbætis íyr-
ir hverja kú veit Heimskringla
ekki, en á sl. ári keypti Arni fóð-
nnbæti fyrir $127.70, auk þess sem
hann hafði mikið af garðávöxtum
til drýginda fyrir kýr, svin og
hæns.
10) Nítt pottar af nýmjólk gefa
að jafnaði eitt pund smjörs eða.
rúmisga 'það.
Vér teljuin, að nú sé spurning-
um Ó.T. svarað e'ins nákvæmiegia
°g þörf gerist. þess skal og getið,
að Árni befir í sl. 8 ár ekki unnið'
svo miikið sem stundarvipn'u utan
heimilisins. Fimm ekr.a búið hefir
fætt og klætt sómasamlega alla
bans fjölskyldu. Ekki heldur hefir
nokkur annar í fjölskyldu hans fært
neinar tekjur í búið, sem ekki er
heldur von, þar sem auk konu
hans er ein götnul kona, 18 veitra
piltur (viaiktir), 14 vetra piltur (á
skóia) og 2 börn innan 12 ára. •
Heimskringla beldur enn fram
því, að búskapur Árna sé þess;
virði, að hans sé getið honum til
heiðurs og öðrum til eftirbreytni,
því að rnargir þeir menn, sem búa
á miklu stærra landi mundu hafa
mikinn hagnað af því, að taka sér
hann til fyrirmyndar.
Frekari upplýsingar getur Ó.Tt
fengið h já Árnra, sem er að heita
má náibúi hans, að •eins 3 m’ílur á.
milli J>edrra. Ritstj.
VOKT.
Veður þó að verði kalt,
vetrarharkan treinist,
trúfastar en annað alt
æ mér vonin reynist.
Lin þó skjálfi lúin hönd,
langan eftir vatur,
sú mér fríða sólskins strönd
sýnt í fjarlægð getur.
Litt þó birti lofti i,
Ijósið enn ég þrái,
og hún spáir alein því
að þar lending nái.
Sigurður J óhannssom.
STÖKTJE,
Opnir standa allir haugar,
inni fádr kneppast nú,
fl-i'ti löngu dauðir dratigar
dansa og spila frjálsa trú.
Trúleysis í reykjarrokum
ráfiar margur daU’ðans tdl.
Hvar þedr mtini lenda’ að lokutt*
lítiiö þykir V'afaspil.
Tæpt vril standa trúar beiður,
'tíðkaS't grát'legt bænaslys.
Margur einn því gengur gleiðuir
■götuna beint til helvítis.
Vakan brestur, varnir dofna,
víða er bardð hart á dyr ;
kjarkur bilar, klæði rofna —
karlmenskan sem geymdi fyr*
S. G.