Heimskringla - 23.05.1907, Blaðsíða 4

4. bl*
WiTimpeg, 2maí 1907.
HEIMSKRINGLA
a5ra hönd fyrir þekkingri sína og
tilkostnaö.
2) A5 4 íslandi má fá nótna-
pmenrtun g«r5a fyrir máklu minna
verð, en l.ér er mögulegt að gera
hana, aÖ minsta kosti helfingi
mimta verð. Jrað er efamál, hvort
ekki má fá á íslandi pren'taða bók
með tillögðum pap'pír, broti beft-
ing og bandi og senda hingað vest-
ur, burðargjald borgað, fyrir eins
lágt vierð og hér er möguleg't að fá
stílinn settan.
Undir þessum kringumstæðum
virðist það ekki árennilegit, að
setja hér fé í nótnastíl, með þeim
tilgangi, að láta það borga sdg.
Islenzkir tónfræðingar Rér vestra
hafa alt til þessa látið prenta lög
sín heiima, og vér teiljum víst, að
þeir haldi því áfram meðan það
fæst þar gert eins miklu ódýrara
en mögulegt er að gera það hér
eins og það hefir verið að undan-
förnn og er enn.
þó nú tónfræðingar vildu leggja
fé i nótnakaup, og það mundi þeim
reynast létt að gera, ef nokkrir
legðu saman í það, og iþó þeir
gæ>tu fengið stílinn geymdau (í 3
eða fleiri kössum) í ednhvierri prent
smiðjunni, sem einnig væri hægt
vierk, — þá er satnt ósýnt, að þeim
yrði ekki stíll sá að mestu leyti
gagnslaus, af þeiin ástæðum, sem
að íraman eru taldar, — því sem
sé, að þeir tnundu heldur kjósa, að
fá V'erkið gert á Islandi, þar sem
það yrði þar svo miklu ódýrara
en hér.
Enn er og þess að gaata, að eng-
inn tslenzkur prentari hér, svo vér
til Viitum, er vanur nótna-stílsetn-
ingu, en líklega mætti þó fá þá til
að læra það, pg teljum vér til þess
líklegastan Gísla J ónsson premtara,
sem sjálfur er all-söngfróður, o/
mundi því fljótt komast upp á að
setja sönglög.
Vér sj&um ekki betur, en að
vestur-islenzku prentsmiðjurnar
hafi enn ekki ástæðu til, að leggja
fé í nótnakaup, fyr en ljósari rök
ertt fyrir því en enn hafa fengist,
að þau kaup borgi sig. En hitt er
rétt, að ef tótifræðingarnir koma
sér saman um, að eignast stíl, svo
þeir gætu sjálfir sett eða látið
setja lög á eigin reikning eða sér
ti'l skemtunar, þá skal það vera
Heimskringlu hið mesta ánægju-
efni, að geyma stílinn fyrir þá,
þar 'til öðru vísi um semst. þegar
Ifram líða stundir og prewtstniðj-
urnar fá trygging fyrir þvi, að þær
fái notað slíkan stil mieð nokkrutn
eignn hagsmunum, þá má Vænta,
að þær kaupi hann til þess að nota
4 eigin reikning. Kitstj.
H V Ö T.
Ekkert sé hulið í dimmunnar
djúpi,
sem deyft igeti þrek vort að laita
Forngum þrællyndis hræsninnar
hjúpi
>af háðifuglum skulum vér reita.
Og sannleikans gullkorn úr sorp-
inu tína,
þó sjáist í eitraða höggormstönn
gína.
Oss hindra ei látum né hræðumst
neitt þjark,
eða hjátrúar kenningu neina ;
öll mótspyrna.' veiti oss vilja og
kjark,
að vierjast og óbilugt reyna
í myrkrum að leita að ljósi’ og
þekking,
sem laynd hefir verið og hrindi
bkkking.
Um siðir vér finnum, ef dvínar
ei dugur,
Hið dulda, sem heitast vér þrá-
um ;
af sannleikans eldi þá hlýnar vor
hugur
og hálei'tum sigri vér náum.
Áfram því, bræður! i I einingu
ieitum,
ótrauðir störfum þolgæðis beit-
um.
Jóhantties J. Húnfjörð.
Skemtiferð til Gimli.
Hér með gefst Islendingum til
kynna, að Goodtemplara stúktirn-
ar “Hekla” og “Skuld” hafa á-
kveðið að fara SKEMTIFERÐ
11. júlí næstk. til Gimli. Til ferð-
arinnar verður sérlega vel vandað,
að því er skemtanir snertir, og
verður það auglýst síðar. Allir
•þeir, sem hafa í hyggju að taka
sér dag á sutnrinu til að skemta
sér, æittu að taka þENNA DAG
til þess. þess mun engan iðra. —
Landar góðir! Takið ráð ykkar í
títna, og farið strax að búa ykkur
undir skemtiferðina.
+ jtfe«k.JÉkJÉkJÉÉLj|k ♦
Palace Restaurant
Cor. Sargent ðc YoungSt. ^
J maltiðar til sölu a öllum ^
4 T IM U_M |
i 561 nmltid fvrlr 8» 50 *
♦ Geo. H. Coflins, eiífandi. p
A s k 0 r u n
til söngfræðinga og söngvina
Vestanhafs.
I vetur skriíaði undirritaður
grein um nótnapreutsmiðju hattda
Vestur-Islendingum, sem ritstjóri
Heimskringlu góðfúslega tók í 11.
Nú kem ég aítur í sömtt erinduin,
en þó ekki alveg. því eStir því sem
ég kemst næst, befir enginn sýni-
legur árangur orðið af fyrri grein-
inni. Sí'ðan heíi ég átt tal við tvp
prentara, og haía j>eir tekið dauft
undir mál mitt. þetm þriðja Lefi
ég ritað fáein orð, ,en með því
skamt er síðan, hefi ég enn ekki
lieyrt undirtektir hans. Annar
prentarinn sagði mér um verð á
nótnastíl (Magnús Pétursson, Win-
líipeg). Hann sagði, að pundið i
honum mundi kosta $150, og fer
lítið í pundið af svo þungunt
tniálmi. Hinn var Gísli Magnússon
prentari. Sýndi hann mér nýpant-
aðan prentstíi í timbúðunum frá
steypuhúsinu. það var algengur
prenitstíll, 10 pd. á þvngd, en í því
vortt held ég 2 stafir af hverri teg-
und. Eins og gefur að skilja, fer
minna í nótnastafrófið. þar er um
að ains 8 nótur að gera. En í staf-
rófimi eru 28 mismunandi stafir.
það íer því niinna en tvisvar sinn-
nm minna í ptindið af algengu
prentlestri, heldur en nótnastíl,
livað mismnnandi tegundir snertir.
það getur því aldrei kostað sér-
lega mikið, að fá stíl til sönglaga
pnentunar, svona í smáurn stýl,
eða ekki mörg lög í ednu.
En nú kemur aftur að atriðinu,
sem minst var á, nefnilega, hvað
daufar væru undirtekfcir prentar-
anna. ‘‘Auðurinn er afi þeirra
hluta, sem gera skal”. það er ílt
að deyja ráðalaus, og minkun, þeg
ar um jafnmikið menningar atriði
ex að gera, sem það, að vernda ís-
lenzkan söng vestanhafs frá glöt-
trn, með því að edga áhöld ifcil að
k-orna honum á pappírinn. það er
þá uppástnnga mín, frekara en á-
skorun, að vestur-íslenzkir söng-
fræðingar taki nú höndum saman
og gieri samskot fcil að kaupa prent
áhöld í þessu skyni, og sendi þatt
samskot til ritstjóra Heimskringlu
þeir geta haft saman dálítið með
sÖngsamkomum, einni eða fteirutn.
Ef það ekki fcekst, þá að senda lít-
ilsbáttar tipphæð frá sjálfum sér.
Safnast þegar satnati ketnur.Svona
tiillag, hvort heldur úr ©igin sjóði
eða fyrir sketntisamkomu, væri
míklu betur komið í þessar þarfir,
heldttr en attka hverju centi í eitt-
livert vafstur, sem minni þörf hef-
ir. það væri ekki aö búast við, að
Hieimskringla tæki að sér svona
prentun, þó stíllinu væri hentii
fenginn, ltefdur eiuhver prentari,
sem minna hefir að starfa, sem
tæki við áhökfiimim og annaðist
þau, og prentaði fyrir 'Vtestur-Is-
lendinga það sem kynni að verða
til í beilum þeirra, eða þá eiitthvað
sem þeir vildu láta út íyrir al-
menniingssjónir í þessari grein.
Hann réði, hvort Lamt sjálfur
kostaði verkið, eða léti borga sér
fyrir vintiu sína og antian tilkostn-
að. — þá er að minnast á eignar-
rét’fcinn á áhöldtimim. Mér findist
rétrtast, að þeir binir sömu ættu
áhöldin, setn söfnuðu saman til að
kanpa þau. Prentarinn ábyrgist
jxm fy rir sketndum. Eins gæti
hann feiigið þatt keypt, ef hann
viidi það, þegar fram líða stundir.
Mér blandast ekki hugur unt það
að eiinhverjir fleiri hér í Ameriku
vildu rétta }>essu fagra fyrirtæki
hjálparhönd, heldur en annaðhvort
tónskáld eða söngffæðitngar. Marg-
ir íslendingar eru söhgvinir, og
máske þá Hka svo góðviljaðir, að
j>eir vildu láta eitthvað af mörk-
um rakna til að koma þessu i
ganginn sem fyrst. — það hefir
dnegist alt of iengi. — Saimkomur
í 'jæssu skyni mættu ekki dragast
langt fram yfir næsta mán-
uð (maí). Úr því verða mairi störf
fyrir hendi og samgöngur ef til vill
torveldari.
Ritstjóri Heimskringlu veitir,
hugsa ég, samskotum mófctöku, og
gatur um í blaði stnu, hvort nokk-
uð kemur inn, og þá um tóð nöfn
gieifendanna.
Hecla P.O., 23. apríl 1907.
Haraldur Sigurgeirsson.
ATHS. — það er tneð ánægjtt,
að Heimskringla flytur áskorun hr.
H. Sigurgeirssonar til vestur-ísl.
söngvina. Hún gefur ástæðu til
þess, að veita lesendunum þær
npplýsingar um nótnakanpamálið,
sem mörgum þeirra er máske ó-
kunnugt um áður, en sem um leið
gerir skiljanlegtf hvers vegna ísl.
prentsmiðjurnar l.afa til jvessa Ver-
ið ófáanlegar til þess að leggja fé í
nótnastíl, þrátt Jyrir j>að, þótt
þær kannist við, að vestur-íslenzk-
ir tónfræðingar kynnu að semja
heilmörg lög á ári.
Vér getum fullvissað íslenzku
söngfræðitigana urn það, að ísl.
prentsm'iðjurnar hafa httgsað um
þetta mál, og verið sér ú't um upp
lýsingar viðvíkjandi því. Og af
þeim upplýsingum hefir það orðið
ljóst, að það yrði ómögulegt, að
láta þá peniinga gefa veixti, sem
varið væri til nótnakaupa hér
vestra, eins og sakir st-anda hér,
enn sem komið er.
þessu til skýringar skal þetta
fcekið fram :
1) Að þó herra Sigurgeiirsson á-
líti, að ekki þurfi nema litla fjár-
upphæð til j>ess að kaupa nægilegt
nótnaupplag til j>ess að prenta
smálög, þar setn að hans dómi
ekki séu nema 8 nótur nauöButLeg-
ar, — þá er j>ess að gæta, að hér í
laadi fæst ekki “music font”, eða
söngnótna samstæða, að meðtöld-
um öllum nauðsynlegum merkjum,
með minna en 500 “characters” —
nótmn og meðfvlgjandi söngmierkj-
um — keypt. Og úr þei-m “font”
mundi ekki hægt að setja meira en
4 bls. í 8 hlaöa broti.
2) það er þvi ljóst, aö þó 8-
nótna upplagið ekki gæti í sjálfu
sér kostað tnikiö fé, þá verður
upphæðin talsvert hærri, þegar um
500 trtierki er að ræða. það er efa-
tnál, hvort hægt er að prenita eina
meðallagi stóra bls. tneð niitm'a en
$60—$100 V'irði af stíl, og S30 virði
stðuna, þegar xnargar bls. ern sett
ar í einu. það mun vera áneiðan-
Lagt, að 'til þess að geta prentað
nótnabók tnundi þurfa um $500.00
viröi af nó'tnastíl. En fyrir litla
bók, eða svo sem 3—4 lög, $200.00
þó upphæð Jtessi sé í sjáifu sér
ekki stór, ]:>á má þó fylliiega gera
ráð fyrir, að þeir peningar lægu
arðlausir á prentstniðjunutn — af
þessutn ástæðum :
1) Að engin trvgging er fyrir
því, að íslenzkir tónfræðingar létu
prenta lög siti eitt og eiiitt í einu,
tiil -þess að bir.ta þatt ahmenningi í
blöðuniim kosttiaðárlaust. Míklu
fnemur eru líktir til j>ess, að þeir
tnuttd'ti vilja fá j>ait prentuð nokk-
uð tnörg í eiuu í bókarfbrmi, með
þííiin tilgangi, að græða svo á út-
gáfunni, að þeir fengju eitithvað í
/
Islands saera,
á emsku (“Concise History of Ice-
land”) er til sölu hjá undirrituð-
um. Sagan byrjar 861 og endar
1903. Með nokkrum myndum af
merkustu tnönnum, sem vdð sög-
nua koma, ásamt nokkuð stóru
korfci með fjórttm ditum, og gömlu
fjórðungaskiftunum, sem brotið er
inn í bókina. Einnig ágrip af verzl-
unar og landhagsskýrslum, ásanit
fólkstaJi á íslandi. — Hver, sem
sendir $1.00 til undirri'tiaðs, ásamt
utanáskríift sinni, fær bókina senda
með pósfci sér að kostnaðarlausu.
J.. G. PÁLMASON,
475 Sussex st., Ottawa, Ont.
MARKET HOTEL
146 PRINCESS ST.
P. O’CONNELL, elgandl, WINNIPEO
Beztu tegundir af vínföngum og vind
um, aðhlynning góð húsiö endurhætt
Maryland Livery Stable
Hestar til leigu; gripir teknir til
fóðurs. Keyrslu liestar sendir yð-
ur hvert sem er um bæinn.
HAMMILL & McKRAG
707 Matyland Street. Phene 5207
A. S. BAIISIA li
Selur llkkistnr og annast um útfarir.
AUur útbúnaSur sú buzti. Enfremur
solur hsnn allskonar mrnnisvarba og
legsteina.
121 NenaSt. Phone 300
______
Reilwood Lager
^Eitra Porter
Heitir sá oezti bjór som
búin er tíl í Canada.
Hann er alveg eins góð-
ur 0(5 hann sýnist.
Ef þér viljið fá það sem
bezt er og hollast þá
er það þessi bjór. Ætti
að vera á hvers manns
heimili.
EDWARD L. DREWRY,
Manufactnrer 8c Importer
Winuipeg, Canada.
CORN. EPP 5 CO.,
854 Hain 8t.
Winnipeg.
Gufuskipa-farbréf fást hér, til og frá Evrópu. Útlendar peningavíxli. Nót-
ur og peningaávfsanir seldar, sem borg-
anlegar eru hvar sem er á hnettinum. Allar póst-pantanir og bréfaviðskifti afgreitt fljótt. Reynið viðskifti við oss.
P. 0. BOX 19. ’PHONE 5246
»0»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»KjC0»»»»»»»»»»»»»»»»»»»C««
Æfilangar
Það er notaleg meðvitund, að eiga vissa árlega intekt svo lengi
stm lífið endist. Þetta getta geta menn trygt sér, ásamt með rif-
legri fjárupphæð til erfingjanna, ef fyrirvinnandinD félli frá, — með
því að taka “ Old Age Annuity Policy ” í GREAT WEST LIFE
folaginu. Þðtta fyrirkomulag vritir lífsábyrgð til 60, 65 og 70 ára
eítir samkomulagi, en eftir það hættir lífsábyrgðin og snýst uppí
F.llistyrk, sem er $100 á ári fyrir hyerja $1000 í ábyrgð. Iðgjöld
mjög svo sanngjörn. Frekari upplýsingar ef um er beðið,
SÉRSTAKIB AGENTAR : -
B. Lyngholt. W. Selkirk. F. Frederickson, Winnipeg.
F. A. Gemmel, W. Selklrk. C. Sigmar, Glenboro.
THE CREAT-WEST LIFE ASSURANCE COMPAHY
Aðal skrifstofa, \Mnnipeg.
Hwitir sá vindill sem allir -qykje. ‘ HversveijrnaP’,
af þvl hann er þa» beita wm munn geta ruykt,
íslendintfar! muniO eftir að biOja um 'jy |,
UMON MADE)
W’estern ('igar Factory
Thomas Lee, eigandi Winnnipeg
íslenzkur Plumber
C. L. STEPHENSON,
Eétt norbau viB Fyrstu lút. kirkju.
I 1H Nena Nt. Tel. 5730
NM»V»V»WAVAV»V»V»Vi
IWiimipfg Selkirk & Lake W’peg Ry. I;
LESTAGANGUR:—
Fer frA E elkirk — kl. 7:45 og 11:45 f. h.,
og 4:15 e. h. Kemur til W’pet? — kl. 8:50 < '
f. h. og 12:50 og 5:20 e. h. Fer frá W’peg i '
— kl. 9:15 f. h. og 1:30 og 5:45 e. h. K«m-
ur til Selkirk - kl. 10:20 f. h., 2:35 og 1 i
6:50 eftir hádegi. \
Vhrur teknar með vOgnunum aðeins i f
á máuudögum og föstudögum. • (
inir áreiðanlegustn — og þar
með hinir vinsælustu —
verzlunarmenn auglýsa í
Heimskringlu.
Honiiuion Bank
NOTRE DAMEAve. RRANCH Cor. Nena St
Vér seljum peningaávísanir borg-
anlegar á íslandi og öðrum lönd.
Allskonar bankastörf af hendi leyst
PPARISJÓDS-DEILDIN
teur $1.00innla« o« yfir og gefur hmztu
giídandi voiti.sem leggjast viö mn-
stmðuféð tvisvar á ári, í lo
júnl og desember.
192
SÖGUSAFN HKIMSKRINGLU.
SVIPURINN HENNAR 193
“Frá hvaða eyju sögðuð þér hún hafði kornið?”
spuröi Tetiipt’st
“Frá St. Kilda”.
“Af því liivarður Clvnord er vinur minn, þykir
niér vaiit um, að kynnast þessu atvikii”, svaraði Tem
p:st
“Lrii’.^unisræðurnar voru þannig, að stúlkan
rendi ongHmiji sínum einu sinni, og voiddi lávarð
Clynord”, sagði Tetutaimoor háðslega.
“Hún var ekki fiskistúlka, heldur dótbir íiski-
rnanns”, sagði Díania þóttalaga við Tentaitnoor.
“Hún var kiörharn prestsins, bar nafn hans og var
ijUragðsvel gáiiuð”.
“Hvað hét hún?” spurði Tempest.
“Veretuka Gwiellan. — Sjaldgæft nafn, er það
ekki?” svaraði Dtana.
Teimpest sr'araði engu, en sneri sér undan. Upp-
götvun þessi sviíti hann málinu.
T'entamcor sagði nú eitthvað um lávarð Cly-
nord, svo hvorki hann eða Díana urðu vör við vand-
xæði Tempests.
Tempests neytti alls sín'S viljakraftar til að láta
ekki bera á geðshræringu sinni, og svo sagði hann
idl-órólegur .
“jæssi giftingarsaga er nokkuð óvanalag”.
“Og nú er láv^rður Clynord trúlofaður Sylviu
aftur, og j>au ætla að giiftast innan skams”, sagði
laiði Diuna.
“það er s'álfsaigt hezt þannig. Hann er ungur
og var fvrst ástbmiclinti henni. Eg held ég verði
fcráðttm að fara fcil Clynord og heimsækja jænna
íeT&aíélaga tuimt".
“Og svo að mánttði liðnum eða J>ar í kring, ætlið
þéi l;l T.vr'.í.riinna .aítur, hr. Tempest?” spurði Dí-
ana. “Kf þér framkvtætmð þessa hótun, verð ég að
álíta, að I.unriúnaborg hafi ekkert aðdráttarafl fyrir
j yður”.
“það er ekki ómögulegt, að ég verði lengur í
j Kuglandí, en ég ætlaði fyrst”, svaraði Tempest, “á-
i fortn mín viðvíkjandi ókomna tímanum, eru enn ekki
f ákveðin cg — ” nú leit hann aðdáunaraugum á laíði
j Díönu — “það er heldur ekki ómöguleigit, að Lundún-
j ar eða Park Lane eigii aðdráttarafl, sem mieð eða
j móti vilja mínum heldur miér kvrrum”.
Tentamoor leit ilsk-ulega til hans.
“Við vorttm að taia um yður rétt áður en þér
! komuð”', sagði lávarðurina. “Eruð þér í ætt við
I Editri.orgar Ttmpestania”.
“Já, en fji rskyldur”, svaraði Tempest kalt.
I.ávarðu: inn jiaignaði, hann hafði búiist við neituu
Tempest dvaldii eins Letigi og kurbaisin leiyífði, og
sá nnt leið og hann fór, að diemantskreyfcti trúloRin-
arhringuriiin var borfinn af fallegu he.ndinni, sem hon-
um var rétt við burtfarina.
Báðir keppinautarnir urðu samíerða út. þegar
þeir voru komnir út á gö'tuna, lyffci Tempest. hafcti'n-
um og ætlaði að fara, en Tentamoor stöðvaði hann.
“Hve lengi ætlið þér að vera í Englandi ennþá?”
spuyði hann.
/Ég get ekki sagt það með vissu. Ég ætlaði
að eins að verða mánuð, ien ég befi mist löngunina
til að fara aítur”.
“Voru þaf samræðurnar við lafði Díönu, sem
breyttu j>essari ákvörðun?”
•‘Glöggskygni yðar er virðingarvierð. þér eigið
kollgátuna”.
Lávarður Tentamoor roðnaði af he;ft.
“Ég skil. — Ný fórn fyrir laíði Díönu! ” sagði
hanti háðslega. “Æitlið þér að láta bæta nafni yðar
á langa biðlaiistann j>essarar ungu ekkju?”
“Nú, jæja, listinn er öllum opinn”, svaraði Tem-
194 SÖGUSAFN HEIMSKRINGLU
pest rólegur. “þar eð ég sá engann trúlofunarhring j
á hendt lafðinnar, verö ég að álíta, að ekkert band
tengi ykkitr santan, og sé það svo, ætla ég að reytia
að eignast hana. þér sjáiö, að ég tala hneinskilnis- j
lega við vður. Ég diáist að henni, og geti ég unnið j
hylli hetinar, giftist ég hienni umsv>ifalaust áður en
sutnarið er á enda. Látum hana velja ltvorn okkar
sem hún vill".
“þér truð aðdáanlega hneinskilinn”, sagði lá-
varður Tentamoor, “lafðin er beitbundin mér, og því
verð ég að hiðja yður aö láta þana hlutlausa".
“Enginn annar en laifði Díana getur bannað mer ,
að sækjast eftir hvlli Lennar. Ef hún segir mér, aö
hún vilji yður fremur en mig fyrir mantt, þá skal eg
undir eins draga mig í hlé, en J>angað til verðum við
ktppinautar. Ég ætla að giftast henui ef ég get
■?!»’ j-»r
^í.r’r: is,.*í
' I V.r9r
XXXIII.
Hans vægna.
þegar Verenika viar flúin inn í skugga hliðar-
stígsins, j>aut Lávarðurinn fram hjá, án þiess aö hann
yrði j>esi: var, að hún ibeygði til hliöar. þegar hann
íoksins •iti’ð kj r, var hann kominn yzt í skemtigarð-
inn, jiar sc.n engiÖ byrjaði.
SVIeðan hatiti stóð þar, kom Gilbert þangað hlaup-
amlt. *
Lávarður Clynord dró sig í hlé inn í skuggunu,
SVIPURINN HENNAR 195
-~TT
hatm viltli ekki mæta Gilbert, en hattn haföi séð, að
það \ ál' einhver tnaöur þarna, og kallaði lágt :
‘:Ért það j ú. Flack ? Ég hefi komist á sporið,-
við veröuin að fylgja því strax. — En — hvað eir að
tariui — ert j>að þú. Roy?”
“Hefnröu séð nokkurn koma þessa leáö?” spurði
lávarðnrinn.
“Nei, ertti að leifca aÖ nokkrum?”
“Já, ég sá hana fvnir angnabliki síðan hérna í
garðinum. Ég get svarið, að það var hún”.
“Ilver ?”
"Hún! ”
“Hun — Vcremka — svjpurinn?”
“Já, seltl Jiið kaliið svo”.
“það et ómögulegfc, Roy, þú hefir séð oinhverja
vinimkonuna, sem heíir kotnið neðan úr þorpinu^
Hvar sástu svipinn?”
“í stóra skeimt'igatigmu'm''.
“Ég skal ganga um garðinn til að vita, hvort ég
sé i.okkurn”.
An þess að bíða efbir svari, þaut Gilbert af sfcað,
en lávarðurinn gekk heim í hægðurn sínum.
Gilberb flýtti sér eftir stóra skemtdiganginum. og,
sneri svo af honurn inn í hliöarganginn, J>ar kveikti
hann á vaxkerti, sem hann haifði í vasanum, og varð
var við sporin eftir Roggy og Vereniku, J>egar jxer
voru að fljúg&st á.
An þess aÖ dvelja nokkuö, hljóp hann í áttina til
skatttahússins, og jægar hann ábti fáa faðma aö því,
heyröi hann hljóSið í Veneniku, sem hún rak upp,
jiegar Roggy kastaöi hemii í tjörninia.
Haun flýtti sér tiil tjarnarinnar, en rakst alt í
eirm á maniieskji: í myTkrinu.
það var gamla Roggy. Áreksturimi var svo
harður, aö húti féll háLfmaðvibundarlaus til jaröar,
og Gilbert sárkendi til fyrir brjósthvu, því þar rakst